Wyjaśniamy, czym jest gramatyka, jej części, poziomy analizy i jakie typy istnieją. Również związek między gramatyką a pisownią.
Czym jest gramatyka?
Gramatyka jest ustawić zasad język regulujących użycie danego języka, a także kompozycję i organizację składniową modły. Nazywa się to również gramatyka nauka który jest poświęcony ogólnemu badaniu tych elementów. Termin pochodzi z greckiego gramatyka lub „sztuka liter”.
Ogólnie termin gramatyka odnosi się tylko do składniowych i morfologicznych aspektów języka, ale często obejmuje również elementy leksykalne, semantyczne, a nawet fonetyczno-fonologiczne. Każdy język ma własną gramatykę, z kolei obdarzoną logika własny, czyli ich sposób organizowania znaki językowe a zatem porządkować rzeczywistość.
Gramatyką jako dziedziną studiów zajmowali się filozofowie starożytności klasycznej, tacy jak Sokrates i Arystoteles, chociaż pierwszy traktat o gramatyce greckiej jako takiej był dziełem Crates de Malos w II wieku p.n.e. C.
Następnie podczas średniowieczny, dominującym modelem badań gramatycznych był model Gramatyka Ars Elio Donato, z IV wieku. Został zastąpiony w 1492 r. przez pierwszy gramatyka kastylijska, dzieło Antonio Nebriji, niegdyś łacina ustąpiła miejsca jego potomnym językom, takim jak między innymi hiszpański, francuski, włoski, kataloński, galicyjski i portugalski.
Gramatyka i ortografia
Nie mówimy o tym samym, wspominając gramatykę i ortografię, chociaż często uczy się ich razem, zwłaszcza w szkole. Ale jeśli przez gramatykę rozumiemy logikę formalną każdego języka, ortografia jest właściwym sposobem pisania słów i dołączania do nich znaków interpunkcyjnych, czyli normatywnej części języka.
Dobra znajomość gramatyki pozwala radzić sobie z regułami języka i wyrażać się z większą płynnością, pięknem lub złożonością. Z drugiej strony pisownia pozwala nam odpowiednio uchwycić powiedziane myśl pisemny. Jednak tylko obsługa tych dwóch rzeczy pozwala na całkowicie poprawne wyrażenie, wolne od błędów ortograficznych i błędów gramatycznych.
Rodzaje gramatyki
Główne podejścia do studiowania gramatyki są następujące:
- Gramatyka normatywna lub normatywna. Jak sama nazwa wskazuje, wychodzi od ideału i wyczucia tego, co jest poprawne w języku, aby zasugerować swoim użytkownikom właściwy lub zalecany sposób formułowania i porządkowania zdań.
- Gramatyka opisowa. W przeciwieństwie do poprzedniego, nie ocenia jako „poprawny” lub „niepoprawny” sposobu, w jaki różni użytkownicy posługują się językiem, ale raczej stara się zrozumieć, jak wygląda faktyczne użycie norm językowych w społeczność lub niektórych społeczności.
- Gramatyka tradycyjna. Chodzi o historyczny zbiór dokumentów i idei odziedziczonych po poprzednich cywilizacjach dotyczących gramatyki.
- Gramatyka funkcjonalna. Aspiruje do bycia ogólną gramatyką języka naturalnego, czyli zbiorem podstawowych reguł mających zastosowanie do różnych języków, wyposażonych w różne gramatyki.
- Gramatyki formalne. Są to nazwy gramatyk abstrakcyjnych, które mogą zastosować swoją logikę do języków niewerbalnych, takich jak języki programowania TO.
Części gramatyki
Gramatyka składa się z czterech wyraźnie zróżnicowanych gałęzi lub części, które służą różnym aspektom języka. To są:
- Fonetyka. Ten, który zajmuje się porządkowaniem dźwięków składających się na słowa, a także zmianami ich realizacji w zależności od ich konkretnego położenia lub kontekstu gramatycznego.
- Morfologia. Ten, który zajmuje się sposobem konstruowania słów, to znaczy sposobem, w jaki łączymy ich korzenie lub główne fragmenty, obdarzone znaczeniem leksykalnym, z innymi fragmentami, które modulują, zmieniają lub wyznaczają ostateczny sens tego, co zostało powiedziane.
- Składnia. Ten, który zajmuje się wewnętrzną organizacją zdania, zgodnie z sekwencyjną logiką ustanowioną w prawach gramatycznych i logice języka.
- Semantyka. Ten, który zajmuje się znaczeniem słów i ich rolą w zbiorze dynamika i wzory, które składają się na język.
Poziomy gramatyki
Tak jak istnieją gałęzie lub części gramatyki, określają one poziomy analizy gramatycznej, to znaczy, na którą z tych gałęzi zwracamy uwagę, obserwując lub studiując język. Na przykład:
- Poziom syntaktyczno-morfologiczny. Z połączenia morfologii i składnia rodzi się morfoskładnia, czyli podejście do języka werbalnego z formalno-funkcjonalnego punktu widzenia, to znaczy sposobu, w jaki słowa są konstruowane i organizowane w taki sposób, aby tworzyły łańcuch mówiony, obdarzony logicznym znaczeniem.
- Poziom leksykalno-semantyczny. Na tym poziomie zależy nam tylko na znaczeniu i jego korelacji ze słowami, czyli na tym, w jaki sposób słowo może odnosić się do różnych sensów lub odwrotnie.
- Poziom fonetyczno-fonologiczny. Ze swojej strony na tym poziomie zajmiemy się Dźwięki które składają się na język, to znaczy dźwięków i znaków, których używamy do ich reprezentowania.
- Poziom pragmatyczny. Na tym poziomie mamy do czynienia z językiem w jego kontekście komunikacyjnym, z uwzględnieniem elementów i zastosowań, które nie są kanoniczne, to znaczy nie są rozważane w „normach” gramatycznych języka, ale służą jako wsparcie przy wyrażaniu ich treści .