Każdy organizm potrzebuje wystarczającej ilości energii, aby móc prawidłowo przeprowadzać procesy organizmu. Wszystko, co spożywa z pożywieniem, jest przetwarzane w organizmie i wykorzystywane jako energia do codziennego życia. Jeśli osoba - lub inna żywa istota - nie dostarcza organizmowi wystarczającej ilości składników odżywczych, zachodzi głód lub uczucie głodu. Istnieje różnica między głodem a apetytem.
Co to jest głód
Głód jest sygnałem ostrzegawczym organizmu. Jest to doznanie wywoływane przez mózg, które jest odbierane jako nieprzyjemne i powoduje, że dana osoba spożywa pokarm.
Wrażenie jest kontrolowane przez neuroprzekaźniki w podwzgórzu (międzymózgowiu). Jest to główny układ sterowania ośrodkowego układu nerwowego, który odpowiada za całokształt funkcji i utrzymania organizmu wewnętrznego.
Uczucie głodu i sytości jest kontrolowane przez złożone interakcje w organizmie, które do dziś nie wszystkie zostały odpowiednio zbadane. Niewystarczające wypełnienie żołądka objawia się burczeniem żołądka, ale samo w sobie nie wywołuje znanego uczucia głodu. Markerami są ilości glukozy i insuliny we krwi.
Jeśli dana osoba nie dostarcza organizmowi wystarczającej ilości składników odżywczych, na dłuższą metę ma to fatalne konsekwencje, które w skrajnych przypadkach mogą doprowadzić do głodu. Nie należy się już tego obawiać w krajach uprzemysłowionych, podczas gdy ludziom w biednych krajach świata może nadal grozić głód.
Wiedza o przyjmowaniu pożywienia jako środka uśmierzającego głód jest zakorzeniona w ciele żywych istot. Zwierzęta również mają instynkt regularnego polowania, aby zapobiec głodowi. Niektóre zwierzęta przygotowują zapasy na ciężkie czasy lub zimę, aby nie musiały wtedy być głodne.
To nie tylko głód sprawia, że ludzie jedzą. W ten sposób socjalizacja i społeczeństwo uczyniły żywność stymulantem, który ma również inne cele niż zapewnienie przetrwania. Dlatego apetyt jako zjawisko psychologiczne należy odróżnić od głodu.
Funkcja i zadanie
Zadaniem uczucia głodu jest zapewnienie organizmowi odpowiedniego zaopatrzenia w składniki odżywcze. Idzie to w parze z uczuciem sytości, które pojawia się, gdy głód jest zaspokajany i pokazuje ludziom, że jest wystarczająca ilość składników odżywczych.
Bez uczucia głodu istniałoby ryzyko niedożywienia organizmu. To czerpie energię potrzebną do wykonywania codziennych czynności z pożywienia. Jeśli głód nie jest zaspokajany przez dłuższy czas, pojawiają się dolegliwości fizyczne, które różnią się stopniem nasilenia i szybko narastają w zależności od czasu trwania, ponieważ organizm korzysta wtedy z własnych rezerw energetycznych.
To, jak długo trwa uczucie sytości, różni się w zależności od osoby i zależy od różnych czynników. Obejmuje to z jednej strony kondycję fizyczną, ale z drugiej również aktywność. Im bardziej osoba jest aktywna, tym więcej energii zużywa i potrzebuje. Dlatego osoby aktywne mają większe zapotrzebowanie na kalorie, które muszą pokrywać pożywienie.
W związku z normalnym uczuciem głodu pojawiają się też zachcianki, które charakteryzują się nadmierną chęcią do natychmiastowego zjedzenia. Jest to jednak proces, który można opisać bardziej w kategoriach apetytu niż rzeczywistego głodu. Lekarze rozróżniają zachcianki fizyczne i psychiczne.
Istnieje również mieszana forma obu. Do pierwszych zaliczamy na przykład zachcianki psychiczne wywołane hormonalnie lub wywołane hipoglikemią. Z drugiej strony wyzwalaczami psychologicznymi mogą być na przykład stres emocjonalny lub różne zaburzenia odżywiania.
Choroby i dolegliwości
Jeśli uczucie głodu utrzymuje się przez długi czas bez zaspokojenia, mózg uwalnia hormony, które powodują stres. Jednakże, gdy jest się głodnym, organizm może również wydzielać hormony poprawiające nastrój, co w dużym stopniu może prowadzić do stanów odurzających. Istnieje ryzyko wystąpienia różnych zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja czy bulimia.
Trwale ograniczone spożycie pokarmu prowadzi do depresji, agresji i wahań nastroju. Oprócz fizycznego uszkodzenia i utraty masy ciała, spadek przyjemności i zaburzenia snu nie są rzadkością. Na dłuższą metę zaburzone jest również uczucie sytości. Może to prowadzić do apetytu na jedzenie.
Choroby, które wiążą się z zaburzeniem uczucia głodu i zachowań związanych z jedzeniem to jadłowstręt psychiczny, napadowe objadanie się (bulimia nervosa) i napadowe objadanie się. Ponadto permanentny brak pożywienia prowadzi do tzw. Metabolizmu głodowego. Metabolizm się zmienia i jest zmuszony czerpać niezbędną energię z własnych rezerw. Cały metabolizm zmienia się w dłuższym okresie czasu.
Niedożywienie może również upośledzać rozwój fizyczny i psychiczny, zwłaszcza w młodym wieku. W zależności od stopnia, niedożywienie powoduje ogromne uszkodzenia narządów i może ostatecznie doprowadzić do głodu.
.jpg)
