Hipalgezja

To, co jest bodźcem bólowym dla jednego, nie musi automatycznie być dla drugiego. Szczególnie wyraźne odczucie bólu nie ma automatycznie wartości chorobowej. Z drugiej strony, jeśli prawie nie ma bólu, można Hipalgezja istnieć. W tym przypadku jest to zaburzenie nocyceptoryczne.

Co to jest hipalgezja?

Pierwszym przypadkiem ludzkiego odczuwania bólu są komórki zmysłów skóry. Te komórki czuciowe odpowiadają nocyceptorom. Są to wolne zakończenia nerwowe z wrażliwych neuronów w rdzeniu kręgowym. Nocyceptory znajdują się we wszystkich wrażliwych na ból tkankach ciała i przekazują ośrodkowi nerwowemu informację zwrotną o uszkodzeniu tkanki.

Oprócz powierzchniowego bólu skóry, nocyceptory zgłaszają głęboki ból mięśni i kości oraz bóle narządów. Wrażliwość receptorów jest związana z progiem bólu. Nocycepcja jest do pewnego stopnia indywidualna.

Zwiększone lub zmniejszone odczuwanie bólu nie musi być automatycznie związane z chorobą. Jednak powyżej pewnej granicy nieprawidłowe odczuwanie bólu wiąże się z wartością choroby. Jednym z takich zjawisk jest Hipalgezja. Zjawisko to znacznie zmniejsza uczucie bólu.

Należy to odróżnić od allodynii, w której odczucie bólu jest nasilone z powodu nadreaktywnych nocyceptorów. Oba zjawiska nazywane są zaburzeniami wrażliwości i jako takie często wiążą się z chorobami neurogennymi.

przyczyny

Przyczyną hipalgezji, a tym samym zmniejszonej percepcji bólu, jest często choroba neurologiczna. Jeśli odczucie bólu jest osłabione z powodu uszkodzenia nerwów w obwodowym układzie nerwowym, nocyceptory reagują na bodźce bólowe z wytworzeniem potencjału czynnościowego. Jednak wzbudzenie nie dociera do ośrodkowego układu nerwowego z powodu obwodowo zaburzonej ścieżki, a zatem nie przechodzi do świadomości.

Uszkodzenie nerwów obwodowych obejmuje polineuropatie, w których nerwy w obwodowym układzie nerwowym ulegają demielinizacji. Mielina izoluje linie nerwowe i chroni je przed utratą pobudzenia. W polineuropatiach mielina ulega rozpadowi wokół nerwów obwodowych. Podstawową przyczyną tego zjawiska mogą być infekcje, zaburzenia metaboliczne takie jak cukrzyca, przebyty uraz, stany zapalne, zatrucia czy niedożywienie.

Jeśli hipalgezja jest spowodowana uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego, uszkodzeniem może być stan zapalny, guzy lub zjawiska zwyrodnieniowe. Na przykład zapalenie rdzenia kręgowego lub obszarów mózgu odpowiedzialnych za przetwarzanie bólu jest często spowodowane chorobą autoimmunologiczną stwardnieniem rozsianym.

Zawały rdzenia kręgowego, udary lub przepukliny krążka międzykręgowego mogą również powodować ośrodkowe zaburzenia wrażliwości. Nie musi to koniecznie mieć przyczyny fizycznej. Psychoneuroza może również powodować hipalgezję.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Pacjent z hipalgezją nie odczuwa bodźców bólowych jako bolesnych o niezwykle dużym nasileniu. W przypadku tego zjawiska osoba dotknięta chorobą cierpi na objaw nadrzędnej choroby. Wszystkie inne objawy zależą od pierwotnej przyczyny zaburzeń czucia.

Jeśli zaburzona percepcja bólu jest związana ze zmianami w mózgu lub rdzeniu kręgowym, osoby dotknięte chorobą często skarżą się np. Na mniej lub bardziej silny ból głowy lub pleców, szczególnie w przypadku zapalenia ośrodkowego układu nerwowego.

W zależności od przyczyny hipalgezja może być związana z innymi zaburzeniami czucia w sensie zmniejszonego postrzegania innych cech sensorycznych. Na przykład ogólne odczuwanie temperatury lub dotyku może być jednocześnie ograniczone.

Hipalgezji mogą również towarzyszyć pasożytnicze odczucia, takie jak ogólne drętwienie niektórych obszarów ciała. Wbrew temu, co wiele osób podejrzewa, drętwienie nie musi automatycznie kojarzyć się z hipalgezją i może wpływać np. Jedynie na odczucie dotyku czy temperatury.

Jeśli poza hipalgezą nie ma innych objawów neurologicznych, najbardziej prawdopodobną przyczyną jest psychoneuroza spowodowana zdarzeniem „osłabiającym”. W tym kontekście hipalgezja może być wyrazem niepełnosprawności umysłowej. Psychologiczna utrata wrażliwości na ból jest często spowodowana ekstremalnym doświadczeniem bólu.

Diagnoza i przebieg choroby

Diagnozę hipalgezji zwykle stawia neurolog. W ramach testów wrażliwości neurolog sprawdza wszystkie cechy zmysłów skóry. Zdiagnozowanej hipalgezji nie należy traktować jako rzeczywistej diagnozy. Rozpoznanie stawia się dopiero po zidentyfikowaniu pierwotnej przyczyny hipalgezji i powiązaniu zaburzeń wrażliwości z pierwotną chorobą.

Na przykład hipalgezja o podłożu ośrodkowym jest przypisywana chorobom lub procesom patologicznym w ośrodkowym układzie nerwowym w kontekście diagnostyki. W celu ustalenia przyczyny hipalgezji lekarz stosuje badania obrazowe i testy przewodnictwa nerwowego. Jeśli nie ma uszkodzeń w ośrodkowym ani obwodowym układzie nerwowym, zaburzenie emocjonalne jest zjawiskiem psychosomatycznym.

Komplikacje

Hipalgezja prowadzi do znacznych zaburzeń wrażliwości u pacjenta. Zaburzenia te prowadzą do fałszywego lub niewystarczającego odczuwania bólu. Z reguły hipalgezja oznacza, że ​​dana osoba nie rozpoznaje pewnych dolegliwości i choroby są leczone z opóźnieniem.

Może to prowadzić do różnych dolegliwości i powikłań, jeśli różne choroby lub infekcje zostaną wykryte i leczone późno. Różne obszary mogą być odrętwiałe lub całkowicie sparaliżowane. W niektórych przypadkach powoduje to ograniczoną mobilność pacjenta. Często zdarza się, że osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu bólu głowy i pleców. Ból ten może rozprzestrzeniać się na inne obszary ciała i powodować tam dyskomfort.

W niektórych przypadkach odczuwanie temperatury przez pacjenta jest poważnie ograniczone przez hipalgezję, która może prowadzić do oparzeń. Nie ma dalszych komplikacji w leczeniu hipalgezji. Odbywa się za pomocą antybiotyków lub operacji. W niektórych przypadkach konieczne są również terapie, aby przywrócić wrażliwość pacjenta. Hipalgezja zwykle nie wpływa na oczekiwaną długość życia.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli ciągle pojawiają się silne bodźce bólowe i nieprawidłowe odczucia, których nie można przypisać konkretnej przyczynie, może to być spowodowane hipalgezją. Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli objawy nie ustępują samoistnie lub jeśli nasilają się szybko. Jeśli występują inne objawy, takie jak parestezja lub drętwienie, najlepiej natychmiast skonsultować się z lekarzem. To samo dotyczy zaburzonego odczuwania temperatury, a nawet gorączki.

Najpóźniej w przypadku wystąpienia poważnych komplikacji wymagana jest porada lekarska. Należy wyjaśnić wyraźne ograniczenia ruchowe, chroniczne bóle głowy lub pleców, a także uporczywe drętwienie. Osoby z uszkodzeniem nerwów są szczególnie podatne na objawy hipalgezji. Podobnie osoby z nowotworami, objawami zwyrodnieniowymi lub chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak stwardnienie rozsiane. Każdy, kto należy do tych grup ryzyka, powinien natychmiast skonsultować się z lekarzem z wymienionymi objawami. Właściwą osobą do kontaktu jest lekarz rodzinny lub neurolog. W przypadku poważnych dolegliwości należy wezwać lekarza pogotowia lub natychmiast udać się do szpitala.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Leczenie hipalgezji zależy od pierwotnej przyczyny. Na przykład w przypadku polineuropatii cukrzycowej optymalna kontrola poziomu cukru we krwi ma zasadnicze znaczenie w leczeniu. Zakaźna polineuropatia wymaga leczenia farmakologicznego wywołującej infekcję, na przykład podawania antybiotyków.

Pacjenci często mogą prawie całkowicie wyzdrowieć po uszkodzeniu nerwów obwodowych po wyeliminowaniu przyczyny. W przypadku zmian przyczynowych w ośrodkowym układzie nerwowym często nie dochodzi do całkowitej regeneracji. Wyjątkiem może być hipalgezja związana z guzem. W takim przypadku usunięcie guza może przywrócić odczuwanie bólu.

W przypadku przyczyn zwyrodnieniowych odbudowa nie jest możliwa. W przypadku przyczynowych zmian zapalnych ośrodkowego układu nerwowego stan zapalny należy najpierw opanować, podając leki. Urazy ośrodkowego układu nerwowego pozostawiają blizny. Dotknięta tkanka nerwowa jest trwale upośledzona w swojej funkcji i nie może w pełni wyzdrowieć ze względu na wysoki stopień specjalizacji.

Jednak funkcje uszkodzonej tkanki mogą zostać przeniesione na sąsiednie komórki nerwowe w ramach terapii nadwrażliwości. W przypadku hipalgezji wywołanej psychologicznie zdarzenie wyzwalające jest przetwarzane w opiece psychoterapeutycznej.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Perspektywy i prognozy

W zależności od rodzaju i nasilenia hipalgezji mogą wystąpić uporczywe dolegliwości, które poważnie ograniczają jakość życia. Rokowanie jest pozytywne w przypadku łagodnych zaburzeń czucia. Wtedy często wystarczy leczenie farmakologiczne, aby złagodzić objawy do tego stopnia, że ​​możliwe jest normalne życie.

Jeśli hipalgezja jest ciężka, z silnym bólem głowy i pleców, całkowity powrót do zdrowia jest mało prawdopodobny. Pacjenci są często upośledzeni przez całe życie i potrzebują codziennego wsparcia w późniejszym życiu. W najgorszym przypadku poważne choroby nie są rozpoznawane w czasie w wyniku zaburzonego odczuwania bólu. Wszelkie infekcje lub choroby wewnętrzne są czasami bardzo zaawansowane i potencjalnie śmiertelne. Jeśli zaburzone jest również odczuwanie temperatury, mogą również wystąpić oparzenia i odmrożenia oraz związane z tym konsekwencje.

Te znaczące ograniczenia często prowadzą do rozwoju dolegliwości psychicznych, które z kolei obniżają jakość życia. Jednak oczekiwana długość życia zwykle nie jest zmniejszona przez hipalgezję. Jednak w każdym przypadku konieczne jest wczesne i kompleksowe leczenie. Pozytywne rokowanie można uzyskać dzięki terapii lekowej połączonej z fizjoterapią i terapią behawioralną.

zapobieganie

Fizycznie wywołanej hipalgezji można zapobiec tylko wtedy, gdy można zapobiec chorobom zwyrodnieniowym, zakaźnym i autoimmunologicznym, rakowi, niedotlenieniu i urazom tkanki nerwowej: to znaczy prawie wcale. Z drugiej strony, hipalgezji uwarunkowanej psychicznie można zapobiegać poprzez przetwarzanie stresujących wydarzeń.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku hipalgezji opieka pooperacyjna skupia się na regularnych konsultacjach ze specjalistą. Lekarz zapyta pacjenta o aktualne odczuwanie bólu iw razie potrzeby dostosuje lek. W większości przypadków nie jest to konieczne, ponieważ hipalgezja jest zwykle uleczalna i ustępuje samoistnie po zakończeniu leczenia choroby podstawowej.

Dalsze kontrole muszą odbywać się tylko co miesiąc, a później co sześć miesięcy. W przypadku braku dalszej niewrażliwości na ból wizyty u lekarza można przerwać. Ponieważ choroba często powoduje dolegliwości psychologiczne, po terapii przydatne jest leczenie psychologiczne.

To samo dotyczy sytuacji, gdy zmniejszone odczuwanie bólu jest spowodowane chorobą psychiczną. Następnie osoba zainteresowana powinna skonsultować się z terapeutą i, jeśli to konieczne, udać się do grupy samopomocy. To, które środki mają sens w szczegółach, zawsze zależy od intensywności choroby i wymaga wstępnej porady specjalisty.

W przypadku dolegliwości przewlekłych, takich jak te, które mogą wystąpić w chorobach neurologicznych, zawsze wymagane jest wszechstronne wsparcie terapeutyczne. Pacjent musi również przyjmować leki i regularnie je dostosowywać do aktualnego stanu zdrowia. W przeciwieństwie do allodynii hipalgezja ma zwykle przyczyny fizyczne, które należy określić. W zależności od rodzaju dolegliwości może to czasami trwać kilka miesięcy lub nawet lat.

Możesz to zrobić sam

W przypadku hipalgezji należy najpierw ustalić przyczynę choroby. W zależności od tego, która dolegliwość wywołuje ograniczone odczuwanie bólu, można zastosować różne środki samopomocy.

Jeśli problemem jest polineuropatia cukrzycowa, nacisk kładziony jest na dostosowanie poziomu cukru we krwi. Osoba poszkodowana musi zwracać uwagę na własne sygnały organizmu i ewentualnie prowadzić dziennik skarg, aby szybko osiągnąć optymalną wartość, która nie powoduje już dolegliwości. Zakaźną polineuropatię zdecydowanie należy leczyć lekami. Naturalne środki lecznicze o działaniu antybiotykowym wspomagają medyczne podawanie antybiotyków.

W przypadku przyczyn zwyrodnieniowych całkowite przywrócenie wrażliwości na ból nie jest możliwe. Nacisk kładziony jest na maksymalne zmniejszenie dyskomfortu. Można to osiągnąć na przykład poprzez terapię wrażliwości i alternatywne środki, takie jak akupunktura, masaż czy terapia zimnem i ciepłem. Ponieważ choroby i urazy można dostrzec tylko w ograniczonym stopniu na dotkniętym obszarze, wskazane są również regularne wizyty u lekarza.

W przypadku hipalgezji wywołanej psychologicznie, poszkodowany powinien również skorzystać z pomocy psychoterapeutycznej. W rozmowie z terapeutą można przetworzyć zdarzenie wyzwalające, co zwykle zmniejsza objawy.