Niedoczynność przytarczyc (niedoczynność przytarczyc)

Termin medyczny Niedoczynność przytarczyc odnosi się do choroby wywołanej niedoczynnością przytarczyc, która prowadzi do niedoboru wapnia na skutek niedostatecznego wydzielania tzw. parathormonu. Co w większości przypadków jest spowodowane operacją tarczycy Niedoczynność przytarczyc objawia się takimi objawami jak: wypadanie włosów, szorstkość skóry, skurcze mięśni, demencja czy powstawanie zaćmy.

Co to jest niedoczynność przytarczyc?

Z Niedoczynność przytarczyc definiuje się jako niedobór parathormonu. Gruczoły przytarczyczne, które zwykle składają się z czterech małych ciał, znajdują się bezpośrednio na gruczole tarczowym pod krtani i wytwarzają parathormon.

Ta substancja przekaźnikowa, która w przypadku niedoczynności przytarczyc występuje w niewielkich ilościach lub nie występuje wcale, z jednej strony zwiększa ilość wapnia we krwi, z drugiej zaś obniża jego stężenie fosforanów.

Niedobór parathormonu spowodowany niedoczynnością przytarczyc ma różne negatywne skutki, z którymi niedoczynność przytarczyc może się pogorszyć i zagrażać zarówno fizycznemu, jak i psychicznemu stanowi dotkniętych chorobą.

przyczyny

Jedna z najczęstszych przyczyn Niedoczynność przytarczyc obejmuje operację tarczycy, podczas której przytarczyce zostały usunięte przez pomyłkę lub (z powodu radykalnego usunięcia tarczycy) celowo.

Ponieważ gruczoły przytarczyczne znajdują się obok tarczycy, stosunkowo częste jest przypadkowe usunięcie nienaruszonych gruczołów przytarczycznych (lub ich części). Dopływ krwi do przytarczyc może być również zaburzony w trakcie zabiegu operacyjnego, co wpływa na ukrwienie, aw najgorszym przypadku obumiera, co prowadzi do niedoczynności przytarczyc.

Jednak nadmierne spożycie witaminy D przez dłuższy czas hamuje również produkcję parathormonu w gruczołach przytarczyc, a tym samym prowadzi w dłuższym okresie do niedoczynności przytarczyc.

Ponadto do wyzwalaczy niedoczynności przytarczyc należy napromienianie okolicy szyi (np. W przypadku nowotworu złośliwego) czy też długotrwały niedobór magnezu, a także tzw. Zespół DiGeorge'a (spowodowany uszkodzeniem przytarczyc).

Objawy, dolegliwości i oznaki

Objawy niedoczynności przytarczyc są łatwe do wykrycia. Niedobór wapnia utrudnia przewodzenie bodźców między nerwami i mięśniami, co powoduje bolesne skurcze mięśni (skurcze). Są to napady tężcowe. Przede wszystkim pojawiają się nietypowe odczucia, takie jak mrowienie, mrowienie, bolesne pieczenie, drętwienie lub wściekłość na przedramionach, dłoniach lub okolicy ust.

W miarę postępu choroby dochodzi do skurczów mięśni dłoni w łapach typowych dla niedoczynności przytarczyc, rzadziej w przypadku ustawienia stopy końskiej. Skurcze mięśni twarzy tworzą charakterystyczną pozycję rybie ust. Jeśli napady tężcowe dotyczą innych mięśni, mogą wystąpić dalsze objawy.

W przypadku zaatakowania mięśni oddechowych może to prowadzić do duszności. Jeśli mięśnie narządów wewnętrznych, takich jak pęcherz moczowy lub skurcze jelit, mogą wywołać ból brzucha, biegunkę i zwiększoną potrzebę oddawania moczu. Może również powodować niepokój, drażliwość, niepokój lub nastroje depresyjne. W rzadkich przypadkach osoby dotknięte chorobą również doświadczają napadów padaczkowych.

Jeśli niedoczynność przytarczyc nie jest odpowiednio leczona w dzieciństwie, mogą wystąpić długoterminowe konsekwencje, takie jak zmiany we włosach, skórze i paznokciach, zaćma, wypadanie włosów, anomalie zębów, zaburzenia motoryczne, zwapnienie mózgu, ucha wewnętrznego, nerek lub mięśnia sercowego, a także zaburzenia wzrostu i rozwoju występują w przypadku lekkiej niepełnosprawności intelektualnej.

Diagnoza i przebieg

Diagnoza Niedoczynność przytarczyc odbywa się na podstawie istniejących dolegliwości i określenia poziomu wapnia oraz poprzez badania mięśni i nerwów.

Niedobór wapnia spowodowany niedoczynnością przytarczyc powoduje różne objawy fizyczne. Występują skurcze mięśni i zaburzenia czucia (zespół tężcowy), które mogą prowadzić do tzw. Napadu tężcowego. Typowe objawy takich zagrażających życiu ataków spowodowanych niedoczynnością przytarczyc to uczucie mrowienia w dłoniach i ustach, a także potrzeba oddania moczu, bóle brzucha i biegunka, po których następują silne skurcze mięśni spowodowane mimowolnym skurczem ust (usta ryby), skurcz dłoni i stóp (pozycja łapy i stopa końska) express, przy czym osoby dotknięte chorobą są zwykle w pełni świadome.

Występujące czasem skurcze krtani mogą prowadzić do zagrażającej życiu duszności, zwłaszcza u dzieci z niedoczynnością przytarczyc.

Nadmiar fosforanów jest również wyrażany przez łatwość pobudliwości mięśni i nerwów oraz swędzenie i zaczerwienienie oczu. Ponadto niedobór wapnia i nadmiar fosforanów prowadzą do wielu różnych objawów, takich jak wypadanie włosów, szorstkość skóry, zwapnienie soczewek oczu (zaćma) i mózgu (demencja) w przypadku nieleczonej niedoczynności przytarczyc, przy czym nadmiar wody, który jest również obecny przy niedoczynności przytarczyc, może nagle pogorszyć widzenie.

Komplikacje

Niedoczynność przytarczyc prowadzi do różnych objawów i dolegliwości, które zwykle zależą od ciężkości choroby. Jednak w większości przypadków pacjenci cierpią z powodu szorstkości skóry i wypadania włosów. Ponadto występuje demencja i zaburzenia koncentracji i koordynacji. Osoba dotknięta chorobą cierpi na zaćmę i silny ból mięśni.

Życie codzienne osoby dotkniętej chorobą jest ograniczone niedoczynnością przytarczyc. Ponadto zaburzenia czucia mogą również występować w różnych obszarach ciała. W najgorszym przypadku może to nawet doprowadzić do paraliżu i ograniczonej mobilności. Oczy są często zaczerwienione i swędzące, a pacjent ma trudności z oddychaniem. Duszność może prowadzić do utraty przytomności lub uszkodzenia narządów.

Leczenie niedoczynności przytarczyc zwykle przebiega bez powikłań. Szybko prowadzi do pozytywnego przebiegu choroby, a objawy ponownie ustępują. Powikłania pojawiają się zwykle tylko wtedy, gdy leczenie rozpoczyna się zbyt późno, a narządy są już uszkodzone. W większości przypadków choroba ta nie wpływa na długość życia.

Kiedy należy iść do lekarza?

W przypadku zauważenia skurczów mięśni, zaburzeń czucia i innych typowych objawów, w ciągu kilku dni należy zgłosić się do lekarza. Inne objawy ostrzegawcze, które należy szybko wyjaśnić, to ból brzucha, biegunka i uczucie mrowienia w dłoniach i ustach, któremu często towarzyszą silne skurcze, które objawiają się skurczem dłoni, stóp i ust. Osoby dotknięte chorobą zwykle odczuwają silny ból i duszność - objawy, które należy natychmiast wyjaśnić.

Niedoczynność przytarczyc jest chorobą zagrażającą życiu, która w dalszym przebiegu może prowadzić do demencji i różnych innych powikłań. Osoby dotknięte chorobą powinny zgłosić się do lekarza rodzinnego z wymienionymi objawami iw razie potrzeby zgłosić się do poradni specjalistycznej. Jeśli choroba jest leczona wcześnie, zwykle jest ona pozytywna, a objawy szybko ustępują. Osoby z chorobami przytarczyc lub które spożywały zbyt dużo witaminy D przez długi czas są szczególnie podatne na rozwój niedoczynności przytarczyc. Każdy, kto należy do tych grup ryzyka, zawsze musi zasięgnąć porady lekarza.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Czy przypadkowo usunięto gruczoły przytarczyczne, a więc Niedoczynność przytarczyc wyzwolone, można je zmusić do ponownego wzrostu poprzez przeszczepienie ich do tkanki mięśniowej pacjenta (zwykle w szyję lub ramię), a tym samym uczynienie ich ponownie „gotowymi do użycia”.

Procedura ta, zwana również autotransplantacją, jest również stosowana jako środek zapobiegawczy w przypadku napromieniania okolicy szyi, o ile można się spodziewać wynikającego z tego uszkodzenia (niedoczynność przytarczyc). Jeśli ta metoda się powiedzie, pacjenta na razie uznaje się za wyleczonego, nawet jeśli w niektórych przypadkach jest to tylko tymczasowe rozwiązanie.

Jeśli ta forma leczenia niedoczynności przytarczyc nie jest możliwa lub nie działa, stosuje się leki. W celu wyrównania niedoboru wapnia spowodowanego brakiem parathormonów, osobom cierpiącym na niedoczynność przytarczyc podaje się specjalne tabletki wapniowe z niską zawartością witaminy D, które normalizują poziom wapnia we krwi i zwykle ustępują objawy spowodowane niedoczynnością przytarczyc.

zapobieganie

Ponieważ Niedoczynność przytarczyc W większości przypadków nie jest to spowodowane niewłaściwą dietą lub stylem życia, trudno jest temu zapobiec. W każdym razie, nawet jeśli nie ma objawów niedoczynności przytarczyc, należy wykluczyć możliwy niedobór magnezu, a także nadmiar witaminy D i zbadać lekarza.

Opieka postpenitencjarna

Dalsza opieka w przypadku niedoczynności przytarczyc ma przede wszystkim na celu wyrównanie niedoboru wapnia. Dlatego pacjentom z niedoczynnością przytarczyc przepisuje się odpowiednie tabletki wapniowe z witaminą D. Leki te należy przyjmować konsekwentnie w fazie pielęgnacyjnej, aby normalizować poziom wapnia we krwi i zmniejszyć poprzednie objawy.

Aby promować zdrowy rozwój po właściwej terapii, osoby dotknięte chorobą powinny zmienić dietę. Pokarmy bogate w wapń pomogą zapobiegać chorobie. Wkrótce pacjenci poczują się bardziej komfortowo w przypadku produktów mlecznych, zielonych warzyw i wielu rodzajów orzechów.

Z drugiej strony zbyt dużo tłuszczów i fosforanów jest tematem tabu, ponieważ niepotrzebnie obciążają organizm. Osoby dotknięte chorobą powinny również unikać alkoholu. Lekkie zajęcia na świeżym powietrzu są również częścią zdrowego życia. Zwiększa to samopoczucie. Uważność i dobra świadomość zdrowotna zapewniają, że osoby dotknięte chorobą również czują się lepiej psychicznie.

Dotyczy to również przypadku lekkiej niedoczynności przytarczyc, która może szybko doprowadzić do stresujących objawów. Dokładna obserwacja fizycznych sygnałów ostrzegawczych pomaga wcześnie rozpoznać ostre pogorszenie się stanu i skutecznie go uniknąć. Dlatego, aby zapewnić skuteczną opiekę kontrolną, pacjenci powinni dokładnie zbadać typowe objawy choroby.

Możesz to zrobić sam

Niedoczynność przytarczyc komplikuje codzienne życie głównie poprzez objawy, które można przypisać hipokalcemii. Najlepszą możliwą profilaktyką jest świadoma dieta bogata w wapń. Żywność dostarczająca wapń, taka jak nabiał, zielone warzywa (mieszanki i warzywa kapustne) oraz niektóre rodzaje orzechów powinny być głównym składnikiem posiłków. Unikaj pokarmów zawierających tłuszcze i fosforany, a także spożywania alkoholu. Biodostępność wapnia jest podawana tylko w obecności wystarczającej ilości witaminy D, dlatego zaleca się codzienne umiarkowane ćwiczenia na świeżym powietrzu.

Ogólna jakość życia pacjentów poprawia się kilkakrotnie dzięki uważnemu żywieniu. Łagodna hipokalcemia prowadzi do umiarkowanych, ale psychicznie stresujących objawów. Prawidłowe odżywianie w połączeniu z farmakoterapią może znacznie zmniejszyć te objawy. Ciężką hipokalcemię można zwykle leczyć tylko w szpitalu. Jeśli poszkodowani zwrócą szczególną uwagę na swoje fizyczne znaki ostrzegawcze, można skutecznie uniknąć ostrych stanów.

Wyczerpujące, spocone czynności usuwają z organizmu ważne minerały. W przypadku wzmożonej aktywności fizycznej, długich wycieczek czy dni roboczych można skorzystać ze spożycia wody mineralnej zawierającej wapń lub suplementów wapniowych. Noszenie go przy sobie i spożywanie go nie tylko zmniejsza ryzyko ostrego niedoboru, ale także zmniejsza ewentualne lęki. Jak w przypadku każdej choroby przewlekłej, pomaga nawiązać kontakt z innymi osobami lub skorzystać z pomocy terapeutycznej.