zainteresowanie

ZA zainteresowanie opiera się na silnym poznawczo uczestnictwie i pozytywnej emocjonalnie ocenie pewnych czynności, przedmiotów lub ludzi. Zainteresowania oddziałują z uwagą i są kontrolowane w mózgu, głównie przez płat czołowy i układ limbiczny. W apatii nie ma już zainteresowania światem zewnętrznym.

Jakie jest zainteresowanie?

Zainteresowanie kontroluje uwagę osoby. Odpowiada trosce poznawczej, jaką okazuje się rzeczowi lub osobie. Poziom uczestnictwa koreluje z poziomem zainteresowania. Brak zainteresowania może przerodzić się w patologiczną apatię.

W psychologii zainteresowanie jest konstruktem wielowymiarowym. Zainteresowania określane są przez konkretne przedmioty, obszary wiedzy lub określone zajęcia. Stopień zainteresowania jakąś rzeczą lub inną osobą jest z kolei określany przez odpowiednią subiektywną ocenę w indywidualnym przypadku. Ta pozytywna ocena jest zwykle związana z intensywnością pozytywnie przeżywanych stanów emocjonalnych w związku z określoną osobą, czynnością lub obiektem.

Dla psychologii wychowawczej zainteresowanie jest wynikiem motywacyjnego, emocjonalnego i poznawczego związku między określoną osobą a przedmiotem, czynnością lub inną osobą. Zainteresowanie poznawaniem nowych rzeczy i otwartością na wiele rzeczy można stymulować w dzieciństwie. Jeśli rodzice pozwalają dziecku mieć wiele doświadczeń, dziecko jest średnio bardziej zainteresowane kontynuowaniem różnorodnych doświadczeń.

Kształtowanie zainteresowań obejmuje specyficznie ludzkie zdolności poznawcze, które neurofizjologicznie zlokalizowane są przede wszystkim w płacie czołowym, a także wpływają na obszary mózgu w zakresie emocji i przetwarzania emocjonalnego.

Funkcja i zadanie

Każde zainteresowanie ma silne emocjonalne konotacje dla jednostki. Ta emocjonalna konotacja jest przeważnie pozytywna, a zatem związana z pozytywnymi doświadczeniami opartymi na osobistych doświadczeniach. Zainteresowanie odgrywa również rolę w arbitralnej części uwagi i automatycznych wzorcach percepcji. Ludzka percepcja jest selektywna. Podkreśla pewne bodźce z otoczenia, a inne osłabia, a nawet filtruje.

Najważniejszymi filtrami percepcji są więzi emocjonalne i zainteresowania danej osoby. Przed przetworzeniem przychodzących bodźców filtry te służą do decydowania, które z nich są wystarczająco istotne do przetworzenia. Z tego powodu na przykład nawet najmniejszy chrząszcz wchodzi do świadomości ludzi z dużym zainteresowaniem zwierzętami. Osoby z mniej wyraźnym zainteresowaniem zwierzętami zobaczyłyby tego chrząszcza, ale nie dostrzegłyby go świadomie ze względu na automatyczną funkcję filtrującą percepcji.

Z perspektywy neuronaukowej zainteresowania i związana z nimi uwaga odgrywają centralną rolę w pracy ośrodkowego układu nerwowego. Z neurofizjologicznego punktu widzenia to, co definiuje ego, a konkretnie ludzkie poznanie, znajduje się przede wszystkim w płacie czołowym. Ponadto, w wzbudzaniu zainteresowania i uwagi rolę odgrywają formacje siatkowate w pniu mózgu i wzgórzu.

Prawa półkula reguluje również ogólną czujność. Lewa półkula mózgu wytwarza określone czynności koncentracji, ponieważ występują one w związku z określonym zainteresowaniem. Układ limbiczny to „system czucia”, którego jądra migdałów odgrywają decydującą rolę w ocenie emocjonalnej i dlatego są również istotne dla zainteresowań.

Zainteresowania wynikają przede wszystkim z funkcji wykonawczych, które odpowiadają procesom umysłowym wyższego rzędu. Obejmuje to na przykład arbitralne kierowanie uwagi, ponieważ jest ona kontrolowana głównie w płacie czołowym. Z kolei płat czołowy ma ścisłe połączenie ze wszystkimi innymi regionami mózgu. Ponieważ osobowość jest również zlokalizowana w tym obszarze mózgu, mogą pojawić się tutaj pewne zainteresowania w oparciu o postać. Przyczyniają się do tego układ limbiczny jako centrum emocjonalne oraz system neuronów lustrzanych jako podstawa empatii wobec innych ludzi.To samo dotyczy motywacyjnych neuroprzekaźników, które aktywują własny system nagradzania organizmu, oraz hipokampu, który jest aktywny jako detektor wiadomości i dzięki temu na przykład ocenia to, co jest w ogóle interesujące.

W psychologii rozróżnia się zainteresowanie sytuacyjnie nowo powstającym po sytuacyjnym odbiorze bodźca, a faktycznym zainteresowaniem, które budzi już istniejące zainteresowanie jednostkowe. Trwałe i niezmienne zainteresowania osoby można wyjaśnić za pomocą różnych psychologicznych modeli zainteresowań. Dobrze znanym modelem jest holenderski model RIASEC.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Zainteresowania są w dużej mierze oparte na pobudliwości uwagi oraz emocjonalnym zaangażowaniu i zdolności oceny sytuacji. Wszystko to dzieje się na podstawie zgromadzonych ludzkich doświadczeń. W praktyce lekarskiej apatia to ogólna obojętność, brak pobudliwości i niewrażliwość na bodźce ze środowiska zewnętrznego. Apatia może być skutkiem różnych chorób neurologicznych. Szczególnie zaawansowana demencja objawia się narastającą apatią. W przypadku choroby Alzheimera częstość występowania apatii wynosi około 60 procent. Demencja naczyniowa jest związana z apatią w ponad 70 procentach przypadków. Otępienie czołowo-skroniowe powoduje utratę funkcji mózgu czołowego. Z tego powodu ten rodzaj demencji wiąże się z apatią w ponad 90 procentach wszystkich przypadków.

Ponadto apatia może być również objawem chorób psychicznych. W przypadku depresji pacjent prawie nie czuje otoczenia. Jeśli jest taka niewrażliwość na bodźce zewnętrzne, nie może być więcej zainteresowań. Bo jednym z podstawowych elementów zainteresowań jest pozytywna ocena emocjonalna. Fizycznymi przyczynami takiego połączenia mogą być urazy mózgu, stany zapalne, zwyrodnienia lub w skrajnych przypadkach guzy układu limbicznego.

Nawet gdy ścieżki projekcji układu limbicznego nie są już funkcjonalne, zmniejsza się zainteresowanie światem zewnętrznym i ogólna zdolność kształtowania zainteresowań. To samo dotyczy zespołu czołowego mózgu, który może wystąpić w kontekście różnych chorób zakaźnych. Apatii mogą towarzyszyć objawy utraty apetytu, depresji i senności lub zmiany charakteru i oceny.