Ten przewodnik dotyczy pytania: Jak mogę pomóc mojemu choremu dziecku? - Problemy z ząbkowaniem dziecka po urodzeniu.
"Doktorze, proszę przyjdź szybko, moje dziecko jest chore. Bardzo się martwię i nie wiem, co robić?" Każdy pediatra otrzymuje te i podobne telefony prawie codziennie i stara się jak najszybciej wyrwać matkę z jej zmartwień. Często jednak mija trochę czasu, zanim lekarz może przyjść lub matka z dzieckiem są z nim - godziny, które stają się wiecznością dla każdej zmartwionej matki.Należy leczyć choroby wieku niemowlęcego
Zwykle obawa jest uzasadniona. Czasami jednak można by uniknąć zbyt dużego strachu, gdyby matka miała jakąś wiedzę na temat chorób wieku dziecięcego. Wiedziałaby wtedy, kiedy potrzebna jest natychmiastowa pomoc medyczna, az drugiej strony nie ryzykowałaby ciągnięcia choroby swojego dziecka, co niestety zdarza się wielokrotnie. Poinformowana matka będzie również mogła opowiedzieć lekarzowi badającemu historię choroby z niezbędnym spokojem i obiektywizmem, co znacznie ułatwia identyfikację przyczyny.
Dlatego w tym artykule pragniemy zacząć pouczać rodziców i wychowawców o najczęstszych chorobach wieku dziecięcego i podstawowych środkach opieki. Oczywiście nie powinno to w żadnym wypadku zastępować konsultacji lekarskiej ani nawet wywoływać znachorstwa. Ma być jedynie wskazówką dotyczącą pierwszych środków pomocniczych, które matka może podjąć przed badaniem lekarskim i ułatwiających opiekę domową zgodnie z zaleceniami lekarza.
Przede wszystkim porozmawiamy o chorobach niemowląt, noworodków i małych dzieci. Błędem byłoby zakładać, że tak małe dziecko nie może zachorować.
Noworodek - tak się mówi, dopóki pępowina nie odpadnie po 10-14 dniach - doświadczenie pokazuje, że chociaż doświadczenie pokazuje, że nie ma prawie żadnych chorób zakaźnych, w tym czasie występują bardzo specyficzne zaburzenia, które różnią się zasadniczo od tych u późniejszego niemowlęcia ze względu na stan fizyczny związany z wiekiem - rozróżniać dzieciństwo i dzieciństwo. Szczególnie w pierwszych dniach życia poważne zaburzenia mogą powodować urazy i krwawienia wewnętrzne spowodowane procesem porodowym, wrodzonymi wadami serca lub narządów trawiennych.
Wymagają natychmiastowego leczenia przez lekarza, co jest generalnie gwarantowane, ponieważ ponad 90 procent wszystkich porodów w Niemczech odbywa się w klinikach lub domach położniczych.
Ale co dzieje się później, gdy młoda matka opuści szpital i sama zajmie się dzieckiem? Mimo starannej pielęgnacji pewnego dnia odkryje zmiany u swojego dziecka, takie jak drobne pryszcze czy plamy na skórze, które nie wydają się jej normalne. Czy dlatego powinna natychmiast zgłosić się do pediatry? W żadnym wypadku nie jest to konieczne natychmiast we wszystkich przypadkach, ponieważ istnieje wiele zmian, które można określić jako normalne u noworodka i które ustępują same.
Żółtaczka u niemowląt, dzieci i niemowląt
Pierwszą, o której tutaj należy wspomnieć, jest żółtaczka u niemowląt. Objawia się zażółceniem skóry, błon śluzowych i białkówek oczu i jest spowodowana obecnością dużej liczby czerwonych krwinek bezpośrednio po urodzeniu, które były niezbędne do przenoszenia tlenu z matki na dziecko podczas rozwoju w macicy. .
Ponieważ dziecko oddycha teraz samodzielnie, nie potrzebuje już tych zbędnych „pracowników transportu”. Są niszczone, a uwalniany w tym procesie barwnik krwi (hemoglobina) zamienia się w barwnik żółci (bilirubina). W rezultacie ostatecznie gromadzi się we krwi w takiej ilości, że zwykle żółknie w drugim lub trzecim dniu życia. Nie można więc mówić o chorobie sensu stricto, chociaż dzieci są w tym czasie bardziej senne i gorzej piją.
Żółty kolor znika zwykle po jednym do dwóch tygodni. Jeśli trwa dłużej, nie ma też powodów do niepokoju, pod warunkiem, że dziecko dobrze się rozwija. Jeśli jednak tak nie jest i wystąpi gorączka, to jest to poważna przyczyna, np. wrodzone zwężenie wątroby. W takim przypadku wymagana jest natychmiastowa porada lekarska.
Obrzęk i zapalenie piersi u dziecka
Inną fizjologiczną osobliwością u niemowląt i małych dzieci jest obrzęk gruczołów mlecznych, na który po naciśnięciu wydziela się kilka kropli mlecznego płynu. Spowodowane jest przenoszeniem hormonów matczynych na dziecko w czasie ciąży lub wraz z mlekiem matki i występuje od czwartego do siódmego dnia po urodzeniu.
Nie jest wymagane żadne specjalne leczenie, ponieważ obrzęk ustępuje w ciągu dwóch do trzech tygodni. W żadnym wypadku nie należy próbować opróżniać opuchniętych piersi, ponieważ może to spowodować dodatkowe zapalenie. Aby pranie się nie ocierało, najlepiej nałożyć na nie trochę waty.
Oprócz obrzęku gruczołów mlecznych u dziecka może również wystąpić zapalenie piersi zwane zapaleniem sutka. Charakteryzuje się zaczerwienieniem, obrzękiem i tkliwością i zawsze wiąże się z gorączką. Może to prowadzić do ropienia i powstania ropnia gruczołu mlekowego, dlatego konieczna jest pomoc medyczna.
Zanim to zrobi, matka powinna ulżyć dziecku w bólu chłodnymi, wilgotnymi okładami. Te kompresy najlepiej wykonywać mieszanką alkoholu i wody, składającą się z jednej trzeciej alkoholu (Optal) i dwóch trzecich przegotowanej, schłodzonej wody. Odpowiedni jest również gotowany roztwór wodny rumianku lub boru.
Zmiany skórne i choroby skóry u niemowląt
Stosunkowo często obserwuje się również zmiany skórne w pierwszych dniach dziecka, z których część jest zapalna, a czasem niezapalna. Procesy niezapalne należą z reguły również do procesów fizjologicznych i nie muszą być powodem do niepokoju.
U niemowląt w pierwszym dniu życia zwykle obserwuje się silne zaczerwienienie skóry (rumień noworodkowy). W następnych dniach i tygodniach czasami dochodzi do dość silnego złuszczania blaszkowatego (desquamatio neonatorum). Często widoczne są również małe pęcherzyki gruczołu łojowego, tzw. Prosaki. Małe żółtawo-białe kropki znajdują się na czubku nosa, a czasem na całej twarzy, ale zwykle znikają ponownie w ciągu pierwszego tygodnia.
Z drugiej strony trądzik utrzymuje się przez długi czas, czasem nawet do kilku tygodni. Objawia się zaskórnikami (zaskórnikami) stojącymi przeciwko tobie, które, podobnie jak obrzęk piersi, są spowodowane przez hormonalne wpływy matki i ich regres.
Natomiast u źle pielęgnowanych i niedożywionych niemowląt lub niemowląt, których naturalna odporność jest obniżona, łatwo rozwijają się ropne choroby skóry. Kolonizacja monobakterii na skórze i gruczołach potowych powoduje powstanie powierzchownej piodermii lub głębszych ropni.
Pęcherze pemfigoidowe są również charakterystyczne dla niemowląt. Te pęcherzyki wielkości od soczewicy do grosza łatwo tworzą się w wieku od trzech do ośmiu lat i zwykle pękają. Są również wywoływane przez bakterie ropne i zwykle znajdują się w dolnej części brzucha.
Oprócz łatwego przenoszenia na inne małe dzieci i niemowlęta, podobnie jak w przypadku wszystkich ropnych chorób skóry noworodków, istnieje duże niebezpieczeństwo, że bakterie ropne migrują z ogniska skóry przez krwioobieg do innych narządów, gdzie następnie ponownie rozwijają się ogniska ropne. Jednak wystąpienia takiego zatrucia krwi (posocznicy) można uniknąć, jeśli matka natychmiast skonsultuje się z lekarzem, gdy tylko zauważy ropne zmiany skórne u swojego dziecka. Dlatego konieczne jest codzienne dokładne badanie całego ciała dziecka.
Leki niszczące bakterie ropne, tak zwane antybiotyki, oraz dodatkowe kąpiele z kwasem potasowym nadmanganowym mogą w większości przypadków przynieść zaskakująco szybkie wyleczenie wszystkich wymienionych ropnych chorób skóry. Warunkiem jest jednak to, aby antybiotyki były podawane sumiennie i regularnie, zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeśli robi się to doustnie, należy zauważyć, że leku nie wolno rozpuszczać w całej formule butelki.
Często smakują gorzko, a dziecko odmawia jedzenia. Ponadto niektóre substancje czynne często przyklejają się do ścianki butelki. Dlatego najlepiej jest rozpuścić substancje o złym smaku w herbacie słodzonej słodzikiem i podać je dziecku łyżeczką, wciskając ją jak najgłębiej do ust pod lekkim naciskiem na grzbiet języka i wyjmując dopiero po połknięciu. Następnie możesz pić słodzoną herbatę lub mleko matki.
Kąpiele potasowe najlepiej przeprowadzać w następujący sposób: Nie dodawać bezpośrednio do wody kryształów nadmanganianu potasu, który działa antybakteryjnie, ale wcześniej przygotować stężony roztwór, około jednej łyżeczki kryształków na 100 cm3 wody. Następnie dodaje się go do kąpieli, aż woda nabierze koloru wina czerwonego. Wskazane jest użycie do wysuszenia starej, czystej szmatki, ponieważ nadmanganian potasu pozostawia brązowe plamy. Brązowy kolor pojemnika można łatwo usunąć za pomocą roztworu nadtlenku wodoru i octu.
Choroby pępowiny i pępka u niemowląt
Pępek ma również szczególne znaczenie u niemowląt. To tutaj znajduje się najbardziej wrażliwa część małego dziecka, a po odpadnięciu resztek pępowiny mogą pojawić się różne zaburzenia. Szczególnie częste jest sączenie z pępka.
Jednocześnie, po bliższym przyjrzeniu się, po rozerwaniu fałdów pępowinowych, nierzadko można znaleźć mały czerwony obrzęk składający się z „dzikiego mięsa”. Jest to nasilone tworzenie się ziarniny, dlatego zmiana ta nazywana jest również ziarniniakiem pępowiny. Ten nadmiar tkanki można usunąć w krótkim czasie przez codzienne wytrawianie piórem z kamienia piekielnego.
Należy jednak zauważyć, że zwilżony ołówek może dotykać tylko narośli, a nie nienaruszonych fałdów skóry, ponieważ w przeciwnym razie utworzą się tam punkty wytrawiania. Aby temu zapobiec, wskazane jest wcześniejsze pokrycie obszaru wokół pępka maścią cynkową. Kąpiel jest dozwolona pomimo ziarniniaka.
Jeśli bakterie ropne osadzą się na dnie pępka, może rozwinąć się wrzód pępkowy, który zwykle jest pokryty ropną, tłustą powierzchnią. Pierścień pępowinowy i cała okolica są często zaangażowane w stan zapalny i są bardzo zaczerwienione i opuchnięte. Ogólny stan dziecka jest również mniej lub bardziej zaburzony. Dziecko nie pije już prawidłowo, sporadycznie wymiotuje iw rezultacie traci na wadze.
Zwykle pojawia się również gorączka. Ponieważ takie zapalenie pępowiny może przekształcić się w zapalenie otrzewnej lub nawet ogólne zakażenie krwi (posocznica), życie dziecka jest poważnie zagrożone i należy zasięgnąć porady lekarza. Jednak te stany zapalne nie zawsze są widoczne od razu, ale czasami pozostają pokryte fałdami pępowinowymi.
Dlatego konieczne jest, aby codziennie dokładnie badać dno pępowiny po odpadnięciu resztek pępowiny. Przy pomocy współczesnej medycyny można zwykle uniknąć poważnych komplikacji, jeśli choroby pępowiny zostaną odpowiednio wcześnie rozpoznane.
W tym kontekście należy powiedzieć kilka słów o zapobieganiu infekcjom pępka. Pozostałości pępowiny należy traktować w taki sposób, aby sprzyjały szybkiemu wysychaniu. Nie powinno być zmiękczane wilgocią, dlatego w tym czasie należy unikać kąpieli. Proszek do suszenia, najlepiej z dodatkiem sulfonamidów lub antybiotyków, wspomaga proces suszenia i w miarę możliwości zapobiega kolonizacji bakteriami.
Żenująca czystość jest najwyższym priorytetem, zwłaszcza przy pielęgnacji rany pępowinowej, która pozostaje po odpadnięciu pępowiny. Bandaż pępowinowy musi składać się ze sterylnego, suchego materiału bandażowego i może być zakładany tylko dobrze umytymi rękami. Po zagojeniu się rany pępowinowej bandaż pępowinowy jest usuwany, a dziecko można kąpać codziennie.
W pępku może również wystąpić szereg niezapalnych schorzeń. Najpowszechniejsza jest przepuklina pępkowa. Powstaje w wyniku wrodzonego powiększenia pierścienia pępowinowego i objawia się jako wypukłość na pępku, która staje się wyraźniejsza, gdy dziecko krzyczy i uciska, gdy zawartość brzucha jest wypychana do przodu w złamanie. Jednak uwięzienie jest niezwykle rzadkie.
Jak się często zakłada, przepukliny pępkowej nie trzeba zawsze leczyć chirurgicznie. Bandaże gipsowe są zwykle wystarczające, aby cofnąć pęknięcie. Tylko wtedy, gdy nie jest to jeszcze widoczne pod koniec pierwszego roku życia, należy rozważyć chirurgiczne usunięcie dziecka. Dziecko z przepukliną pępkową można kąpać pomimo opatrunku gipsowego, który należy wymieniać co dwa tygodnie.
