Wyjaśniamy, czym jest wolność zrzeszania się, dlaczego jest ważna dla społeczeństwa i jak jest zaliczana do praw człowieka.
Czym jest wolność zrzeszania się?
ten Wolność zrzeszania się lub prawo do swobodnego zrzeszania się jest podstawowe prawo człowieka, czyli to wszystko osoba lub grupa osób może swobodnie łączyć się w stowarzyszenia, organizacje lub grupy (lub swobodnie się z nich wycofać).
To prawo broni tych grup, które mają zgodne z prawem cele i szanują podstawowe prawa człowieka innych osób. Innymi słowy, to prawo nie chroni tych, którzy zrzeszają się w celu popełniania przestępstw.
Wolność zrzeszania się jest zapisana w Powszechnej Deklaracji Prawa człowieka, w artykule 20, który brzmi:
- Każdy ma prawo do pokojowych zgromadzeń i zrzeszania się.
- Nikt nie może być zmuszany do przynależności do stowarzyszenia.
Jak już tam powiedziano, ta fundamentalna wolność gwarantuje, że tylko nasze własne pragnienie jest tym, co zobowiązuje nas do pewnej grupy: możemy do niej dołączyć, jeśli chcemy (i jeśli spełniamy jej warunki wejścia) i możemy je porzucić, jeśli tego chcemy w ten sposób. Nikt nie może zmusić nas do innego postępowania siłą lub przymusem.
Prawo do swobodnego zrzeszania się jest kluczem do: społeczeństwo zdrowy, w którym dominuje pluralizm i indywidualne wolności, gdzie ludzie mogą połączyć siły, aby osiągnąć bramka albo wspierać inicjatywę dla zysku, czy nie. Partie polityczne, Biznes działacze komercyjni, ekologiczni, grupy wsparcia, organizacje społeczne i od dawna to przykłady stowarzyszeń, jakie to prawo gwarantuje.
Istnieją notoryczne wyjątki, związane ze sferą publiczną i odpowiedzialność indywidualny profesjonalista, taki jak kształcenie zawodowe, instytucje z Stan: schorzenie i inne podobne stowarzyszenia, których członkostwo jest obowiązkowe dla niektórych lub wszystkich obywatele.
Na przykład formalne wykonywanie zawodu prawniczego zwykle wymaga nadzoru izby adwokackiej w celu zapewnienia etyka i odpowiedzialność w wykonywaniu zawodu. Mimo to osoba może swobodnie zrezygnować z subskrypcji, ale musi przyjąć konsekwencję, że jej zawodowa praktyka prawnicza nie zostanie formalnie uznana.