Układ limbiczny

W którym układ limbiczny jest to jednostka funkcjonalna w mózgu odpowiedzialna za przetwarzanie emocji. Składa się z kilku części mózgu, które ściśle ze sobą współpracują. Choroby mogą powodować poważne objawy i należy je szybko leczyć.

Co to jest układ limbiczny?

Układ limbiczny obejmuje obszary mózgu, które są w bliskim kontakcie. Termin układ limbiczny jest ukształtowany historycznie i czasami budzi kontrowersje wśród naukowców. Niemniej jednak w międzyczasie udowodniono, że elementy są ważne w przetwarzaniu informacji, emocji i wspomnień. Nie wyjaśniono jednak jeszcze w pełni, które struktury biorą udział w tych procesach. Zamiast tego struktura anatomiczna różni się w zależności od osoby ją opisującej.

Podczas gdy układ limbiczny był kiedyś odpowiedzialny za przetwarzanie emocji i wspomnień, obecnie naukowcy mają tendencję do zakładania, że ​​nie tylko układ limbiczny może być odpowiedzialny za takie procesy. Procesy są o wiele bardziej postrzegane jako wynik współpracy kilku elementów. W związku z tym nie ma jednolitej definicji układu limbicznego. Jedyne, co je łączy, to znaczenie zadań, które są realizowane w ramach tych procesów.

Anatomia i budowa

Z anatomicznego punktu widzenia można przypuszczać, że układ limbiczny w mózgu jest kolisty, obejmując zwoje podstawy i wzgórze. Ponadto układ limbiczny dzieli się na następujące komponenty: hipokamp, ​​sklepienie, ciałko mamillare, zakręt cinguli, ciałko migdałowate (jądro migdałowe), części wzgórza, zakręt przyhipokampowy, przegroda pallucidum. Hipokamp jest podwójny, występuje w lewej i prawej półkuli mózgu i z ewolucyjnego punktu widzenia jest jednym z najstarszych elementów mózgu. Może znajdować się w płacie skroniowym.

Otwór sklepienia łączy hipokamp z ciałem mamillare. Pośrodku nóg mózgowych, na spodniej stronie mózgu, znajduje się ciałko mamillare. Z kolei zakręt obręczy reprezentuje wewnętrzną część mózgu, a jego przebieg przebiega od części przedniej do tylnej. Na poziomie mikro, różne komórki stają się klarowne, dzięki czemu zakręt obręczy można rozróżnić na dwie części w układzie limbicznym. Ciało migdałowate znajduje się w płacie skroniowym. Poszczególne elementy układu limbicznego mają różne zadania i wzajemnie się uzupełniają.

Funkcja i zadania

Układ limbiczny jest odpowiedzialny za przetwarzanie emocji i popędów. Rozpoznaje i przetwarza nowe bodźce oraz jest składnikiem funkcjonującej pamięci i wspomnień. Jednocześnie reguluje autonomiczny układ nerwowy i bodźce czuciowe, takie jak ból czy zapachy, które są przekazywane do mózgu w postaci bodźców drogami nerwowymi z innych rejonów ciała. Aby wszystko działało bezproblemowo, układ limbiczny ściśle współpracuje z komórkami nerwowymi kory mózgowej w formie intensywnej wymiany informacji. To pozwala mu rozwijać emocje i popędy, a także przechowywać zdarzenia i inne elementy. W ten sposób układ limbiczny potrafi również przetwarzać sprawność intelektualną.

Poszczególne komponenty przejmują również różne zadania. Hipokamp zapewnia, że ​​informacje z pamięci krótkotrwałej są przenoszone do pamięci długotrwałej, dzięki czemu można uzyskać do nich dostęp. Podczas gdy stare informacje muszą być tylko przetworzone, hipokamp przygotowuje nowe wyciski do przechowywania. Pod tym względem hipokamp i sklepienie oczne ściśle ze sobą współpracują. Ciało amygdaloideum jest odpowiedzialne za rozwój uczucia strachu i ocenę wszystkich informacji. Zakręt obręczy dba o pamięć przestrzenną. W tym obszarze waży się różne impulsy, po których ostatecznie następuje akcja. Bodźce stoją w opozycji do siebie, z czego musi wynikać decyzja dotycząca działania. Zatem układ limbiczny nie jest narządem, ale złożoną interakcją różnych elementów w mózgu.

Choroby

Ze względu na ważne zadania układu limbicznego, zaburzenia i dolegliwości są często poważne. Charakter objawów zależy od regionu, w którym występuje problem. Na przykład osoby z wadliwym ciałem migdałowatym mogą wykazywać brak strachu. Utrata strasznych wrażeń może mieć konsekwencje, jeśli osoby dotknięte chorobą nie dostrzegają już naturalnych ostrzeżeń i reakcji obronnych w niebezpiecznych sytuacjach. Uszkodzenia w tym regionie mogą prowadzić do depresji, fobii, zaburzeń pamięci i autyzmu. Z drugiej strony zaburzenia w hipokampie wywołują chorobę Alzheimera. W przebiegu choroby obumierają ważne komórki nerwowe. Oprócz zaburzeń pamięci i orientacji występują trudności z umiejętnościami językowymi, myśleniem i dokonywaniem właściwych ocen.

Zmiany w elementach układu limbicznego są możliwymi organicznymi przyczynami schizofrenii i innych zmian osobowości. W takim przypadku dochodzi do zmniejszonej aktywności w płacie czołowym, co z kolei oznacza, że ​​strach i emocje nie są odpowiednio przetwarzane. Ponadto zmiany w układzie limbicznym mogą powodować chorobę afektywną dwubiegunową. Jest to część zaburzeń afektywnych i jest coraz częściej znana wielu osobom pod pojęciem choroby maniakalno-depresyjnej. Rozłożone w różnych fazach, naprzemiennie depresja i euforia. Dlatego choroby układu limbicznego są bardzo zróżnicowane. Gdy tylko złożona interakcja elementów zostanie zakłócona, zadania nie będą już mogły być prawidłowo obsługiwane. Zamiast tego pojawiają się skargi, z których niektórych nie można wyleczyć.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Typowe i powszechne choroby

• depresje
• fobia
• Brak pamięci
• autyzm
• Alzheimera
• schizofrenia
• Zaburzenie afektywne dwubiegunowe