Z Mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego jest zasadą sprzężenia zwrotnego, ponieważ w organizmie ludzkim ma znaczenie dla równowagi hormonalnej. Pętla kontrolna między hormonami tarczycy a TSH (tyreotropiną) jest jednym z najlepiej znanych długich mechanizmów sprzężenia zwrotnego. Zakłócenia w obrębie tej pętli kontrolnej występują między innymi w chorobie Gravesa-Basedowa.
Jaki jest mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego?
Mechanizmy sprzężenia zwrotnego w sensie samoregulacji sprzężenia zwrotnego odgrywają rolę w organizmie człowieka, zwłaszcza w układzie hormonalnym. Podczas samoregulacji hormony regulują własne wydzielanie. Istnieją różne rodzaje informacji zwrotnych. Jednym z nich jest mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego, który odpowiada fizjologicznej zasadzie samoregulacji.
Długie sprzężenie zwrotne odgrywa rolę, na przykład, dla hormonów tarczycy i ich wpływu na uwalnianie hormonu uwalniającego tyreotropinę. Ponadto mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego jest podstawową zasadą w centralnej kontroli układu hormonalnego. W centrum tej kontroli znajduje się podwzgórze. Część mózgu należy do międzymózgowia i odpowiada najwyższemu ośrodkowi regulacyjnemu wszystkich procesów wegetatywnych i endokrynologicznych.
Zasadniczo dwa obwody odgrywają rolę w procesach kontroli hormonalnej w podwzgórzu. Oprócz mechanizmu krótkiego sprzężenia zwrotnego, pętli podwzgórze-przysadka gruczołowa lub pętli przysadki, obejmuje to również przysadkę gruczołową lub pętlę narządu końcowego przysadki, co odpowiada mechanizmowi długiego sprzężenia zwrotnego.
Funkcja i zadanie
W organizmie człowieka istnieją różne zasady regulacji z mechanizmami sprzężenia zwrotnego, zwłaszcza w zakresie regulacji hormonalnej. Niniejsze rozporządzenie obejmuje różne poziomy informacji zwrotnych. Podwzgórze jest ostatecznym centrum wszystkich hormonalnych procesów sprzężenia zwrotnego.
Obszar mózgu zawiera obszary recepcyjne, które odbierają informacje ze środowiska, z ośrodkowego układu nerwowego i z peryferii ciała hormonalnego. Informacje z peryferii ciała w większości odpowiadają zmianom stężenia hormonów. Wszystkie powyższe informacje są rejestrowane przez pola recepcyjne podwzgórza.
Połączenie między obrzeżami a podwzgórzem jest mechanizmem sprzężenia zwrotnego o długim czasie, ostatecznie informacja dociera do przysadki mózgowej z podwzgórza. Można to zrobić neurogennie przez przewód gruczołowo-przysadkowy lub przez układ naczyniowy wrotny za pośrednictwem hormonów przysadki.
To ostatnie dotyczy hormonów uwalniających i hamujących podwzgórza. Hormony te są hormonami kontrolnymi, które mają specyficzny wpływ na przedni płat przysadki mózgowej. Hormony uwalniające to na przykład hormony GHRH, GnRH, CRH i THR. Podwzgórze odbiera informacje zwrotne z przysadki mózgowej nie poprzez długi, ale krótki mechanizm sprzężenia zwrotnego.
Mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego między podwzgórzem a obrzeżami również odgrywa rolę w przypadku hormonów glandotropowych, które same stanowią ważną zasadę regulacyjną w ramach sprzężenia zwrotnego endokrynologicznego. Ponieważ przysadka mózgowa otrzymuje również sprzężenie zwrotne z obwodów ciała poprzez mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego, gruczoł może wykorzystać te informacje do regulacji uwalniania hormonów glandotropowych, a tym samym wpływać na wydzielanie obwodowych narządów dokrewnych.
Dlatego układ podwzgórzowo-przysadkowy jest kilkakrotnie cofany i determinuje aktywność wszystkich gruczołów, korzystając z regulacyjnej zasady hormonów glandotropowych. Wszystkie poziomy regulacyjne systemu są kontrolowane pod kątem negatywnego sprzężenia zwrotnego. Krótko mówiąc, równowaga hormonalna jest zorganizowana w pętle kontrolne, które stale dostosowują się do aktualnych wymagań hormonalnych organizmu. Najważniejszym przykładem tej zasady jest oś podwzgórze-przysadka mózgowa.
Mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego ostatecznie odgrywa rolę dla wszystkich hormonów i ostatecznie ma również znaczenie, na przykład, dla owulacji. Długotrwały efekt sprzężenia zwrotnego estrogenów i progesteronu jest ponownie retrospektywnie powiązany z układem podwzgórze-przysadka.
Cykl kobiecy ma zatem dwa ważne składniki podatkowe. Oprócz długotrwałego sprzężenia zwrotnego estrogenów i progesteronu w układzie między podwzgórzem a przysadką mózgową rolę w owulacji odgrywa pulsacyjne uwalnianie hormonów GnRH, LH i FSH.
Choroby i dolegliwości
Zakłócenie pojedynczego obwodu kontroli hormonów zwykle prowadzi do zakłócenia całej równowagi hormonalnej i powiązanych funkcji organizmu z powodu ścisłych połączeń między poszczególnymi obwodami sterującymi. Nadczynność lub niedoczynność tarczycy (nadczynność i niedoczynność tarczycy) może powstać np. W wyniku braku lub nadpodania TSH, a tym samym wskazywać na dysfunkcję przysadki.
Połączenie to ustanawia mechanizm sprzężenia zwrotnego między hormonami tarczycy a hormonami uwalniającymi tyreotropinę. Guzy wytwarzające TSH mogą również powodować nadmiar TRH, co z kolei zakłóca pętlę regulacji tyreotropowej.
Wpływ na długi mechanizm sprzężenia zwrotnego między hormonami tarczycy a TRH można również zaobserwować w chorobach, takich jak choroba Gravesa-Basedowa. Choroba prowadzi do nadczynności tarczycy, co wiąże się z reakcjami autoimmunologicznymi. Układ odpornościowy pacjenta atakuje receptory TSH w pęcherzyku tarczycy. Przeciwciała typu IgG wiążą się z receptorami i trwale je stymulują, naśladując działanie TRH.
Ze względu na pętle kontrolne powoduje to zwiększoną aktywność tarczycy. Powstaje nadmierna podaż hormonów tarczycy. Ponadto gruczoł staje się coraz większy pod wpływem bodźców wzrostu. Ponieważ TSH obecny w organizmie nie jest skuteczny ze względu na jego niezdolność do wiązania się z receptorami, różne funkcje organizmu są ostatecznie zaburzone.
Ze względu na zwiększone stężenie hormonów tarczycy, ogólne stężenie TSH spada poprzez mechanizm długiego sprzężenia zwrotnego. Jednocześnie autoprzeciwciała na przysadce utrudniają wydzielanie TSH. Chociaż stężenie TSH nadal spada, choroba jest związana z nadczynnością tarczycy.
Zespół Cushinga prowadzi również do zaburzeń całego układu hormonalnego. Choroba jest chorobą osi podwzgórze-przysadka-nadnercza. Guzy przedniego płata przysadki często wydzielają ACTH, który stymuluje wysoki poziom kortyzolu w osoczu. Pacjenci cierpią na wysoki poziom cukru we krwi, który może być związany z cukrzycą typu II.
Mogą również wystąpić zmiany osteoporotyczne i osłabienie mięśni. Otyłość tułowia z szyją byka i twarzą w pełni księżyca to charakterystyczne objawy zespołu Cushinga.
.jpg)
