Mięsień gnykowy

Z Mięsień gnykowy należy do mięśni nadgnykowych, które wspólnie otwierają szczękę i ułatwiają przełykanie.

Nerw hipoglossalny jest odpowiedzialny za zaopatrzenie nerwowe mięśnia gnykowo-gnykowego. Odpowiednio, porażenie hipoglikemiczne upośledza funkcję mięśnia i prowadzi do zaburzeń połykania, które mogą wystąpić w przebiegu wielu schorzeń neurologicznych, mięśniowych i innych.

Co to jest mięsień gnykowo-gnykowy?

Jednym z mięśni nadgnykowych w okolicy szczęki człowieka jest mięsień genioidalny, znany również jako Mięsień gnykowy podbródka jest znany. Grupa mięśni nadgnykowych obejmuje mięsień gnykowo-gnykowy, mięsień dwubrzustowy, mięsień żuchwowo-gnykowy i mięsień rylcowaty.

Te cztery mięśnie pracują razem, aby przełknąć i otworzyć szczękę. Mięsień gnykowy podbródka jest jednym z mięśni szkieletowych, na które można celowo wpływać. Bierze również udział w różnych odruchach, na przykład w automatycznym połykaniu i łamaniu. Centrum wymiotów w pniu mózgu reaguje na potencjalnie toksyczne substancje i może wywołać proces ewakuacji. Aby to zrobić, koordynuje interakcję różnych nerwów, mięśni i gruczołów.

Położenie mięśnia gnykowo-gnykowego jest cechą odróżniającą współczesnych ludzi (Homo sapiens) od neandertalczyków: ten ostatni miał poziomy mięsień podbródkowo-gnykowy, podczas gdy mięsień gnykowo-gnykowy u Homo sapiens jest lekko nachylony. Być może ta różnica wpływa na zdolność artykulacji.

Anatomia i budowa

Mięsień gnykowo-gnykowy wyrasta z kręgosłupa mentalnego, który tworzy wypukłość w kości żuchwy (os mandibulare) i znajduje się tam na wewnętrznej powierzchni (facies interna). Mięsień jest przyczepiany do kości gnykowej (os hyoideum).

W dobrej budowie mięsień geniohyoideus składa się z tkanki mięśni poprzecznie prążkowanych, której nazwa pochodzi od łatwo rozpoznawalnej struktury włókien. Poszczególne wydłużone włókna mięśniowe są otoczone warstwą tkanki łącznej; wewnątrz znajdują się nitkowate miofibryle. Otacza je retikulum sarkoplazmatyczne, które odpowiada retikulum endoplazmatycznemu innych komórek. Miofibryle można podzielić na poprzeczne sekcje zwane sarkomerami. Sarkomer jest ograniczony dyskiem Z po obu stronach i służy jako uchwyt dla drobnych włókienek.

Zgodnie z zasadą zamka błyskawicznego, włókna wykonane z aktyny i tropomiozyny z jednej strony i miozyny z drugiej strony są ułożone naprzemiennie, tak aby mogły wsuwać się w siebie podczas kurczenia się mięśni. Mięsień genio-gnykowy odbiera takie sygnały neuronalne przez nerw gnykowo-gnykowy, który jest połączony z rdzeniem kręgowym przez odcinek kręgosłupa C1, a także unerwia inne mięśnie nadgnykowe.

Funkcja i zadania

Zadaniem mięśnia gnykowo-gnykowego jest pomoc w otwieraniu szczęki i przełykaniu, pociągając język do przodu. Bierze również udział w bocznych ruchach szczęki i wraz z innymi mięśniami nadgnykowymi tworzy mięśnie dna jamy ustnej. Włókna motoryczne nerwu hipoglikalnego przekazują sygnały do ​​mięśnia gnykowo-gnykowego poprzez uwalnianie neuroprzekaźników na połączeniu między włóknem nerwowym a komórką mięśniową.

Te substancje przekaźnikowe są odwracalnie przyłączane do receptorów znajdujących się na zewnątrz błony komórek mięśniowych. Aktywowany receptor otwiera kanały jonowe, przez które naładowane cząstki wpływają do komórki i tworzą w mięśniu potencjał elektryczny płytki końcowej. To rozprzestrzenia się po tkance mięśnia gnykowo-gnykowego i stymuluje retikulum sarkoplazmatyczne do uwalniania jonów wapnia.

Jony wiążą się z filamentami aktyny / tropomiozyny drobnych miofibryli, które są związane we włóknie mięśniowym, zmieniając w ten sposób ich strukturę przestrzenną. W rezultacie włókna miozyny swoimi „głowami” trzymają się nici aktyny / tropomiozyny. Włókna miozyny przesuwają się dalej między uzupełniającymi się włóknami, aktywnie skracając w ten sposób sarkomer, a ostatecznie cały mięsień. Skurcz mięśnia gnykowo-gnykowego pociąga język do przodu.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Uszkodzenie nerwu podjęzykowego może upośledzać funkcję mięśnia gnykowo-gnykowego, jeśli unerwiające się włókna nie przekazują już sygnałów nerwowych do mięśnia. Zwykle porażenie hipoglikemiczne dotyczy nie tylko mięśnia genio-gnykowego, ale także innych mięśni języka.

Nerw jest często uszkodzony tylko w połowie twarzy, co powoduje jednostronny paraliż języka. Na poziomie funkcjonalnym paraliż ten często prowadzi do zaburzeń połykania (dysfagii) i problemów motorycznych podczas mówienia. Pozycja języka często odbiega od jego normalnej pozycji w jamie ustnej. Utrzymujący się paraliż hipoglikemiczny stopniowo prowadzi do atrofii zajętych mięśni, co prowadzi do łatwo rozpoznawalnej asymetrii, która jest szczególnie widoczna przy wystawionym języku.

Istnieje wiele możliwych przyczyn porażenia mózgowo-rdzeniowego, w tym udar mózgu lub zawał mózgu. W Niemczech 160–240 na 100 000 osób cierpi na udar niedokrwienny, który jest najczęstszą formą zawału mózgu i wynika z niedostatecznego dopływu krwi do mózgu. Objawy mogą się różnić w zależności od dotkniętego obszaru. Porażenie podjęzykowe może być również trwałym uszkodzeniem, jeśli tkanka nerwowa jest trwale uszkodzona.

Mogą również pojawić się zaburzenia połykania, szczególnie w zaawansowanym przebiegu choroby Alzheimera. Choroba neurodegeneracyjna objawia się na początku zaburzeniami pamięci krótkotrwałej i prowadzi do nasilenia objawów, takich jak agnozja, apraksja, zaburzenia mowy i mowy, apatia, a ostatecznie do leżenia w łóżku i licznych zaburzeń motorycznych. Oprócz wad rozwojowych i nowotworów, innymi możliwymi przyczynami zaburzeń połykania, które obejmują mięsień genio-gnykowy i inne mięśnie, są choroby nerwowo-mięśniowe. Podczas wprowadzania implantów możliwe są bezpośrednie urazy mięśnia gnykowo-gnykowego oraz inne urazy i złamania w okolicy twarzy.