Myasthenia gravis pseudoparalytica

Choroba autoimmunologiczna Myasthenia gravis pseudoparalytica to osłabienie mięśni, które prowadzi do szybkiego zmęczenia mięśni człowieka. Choroba może dotykać ludzi w każdym wieku i jest związana ze stresem psychicznym. Przy szybkim leczeniu objawy myasthenia gravis pseudoparalytica zwykle szybko ustępują.

Co to jest myasthenia gravis pseudoparalytica?

Pierwszymi objawami myasthenia gravis pseudoparalytica są zwykle zaburzenia widzenia spowodowane szybkim zmęczeniem mięśni. Podwójne widzenie jest typowe; górne powieki oczu często opadają z jednej lub obu stron i opadają (opadanie powieki).
© merla - stock.adobe.com

w Myasthenia gravis pseudoparalytica jest to bardzo rzadka forma osłabienia mięśni. Ta choroba autoimmunologiczna charakteryzuje się szybkim zmęczeniem mięśni. Oczy i twarz są dotknięte głównie osłabieniem mięśni.

Jednak wraz z postępem choroby mogą zaatakować również inne grupy mięśni, w tym serce i płuca. Pacjenci z myasthenia gravis pseudoparalytica mają objawy przypominające paraliż.

przyczyny

Przyczyny a Myasthenia gravis pseudoparalytica występują w zaburzeniach przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, co oznacza, że ​​sygnały między mięśniami i nerwami chorego pacjenta nie są prawidłowo przekazywane.

Myasthenia gravis pseudoparalytica to choroba, w której układ odpornościowy człowieka jest skierowany przeciwko własnemu organizmowi. Lekarze nazywają to również chorobą autoimmunologiczną. W przypadku myasthenia gravis pseudoparalytica reakcja autoimmunologiczna zaburza przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, co skutkuje szybszym zmęczeniem mięśni z objawami porażenia.

Ale nawet jeśli grasica - gruczoł w mostku człowieka - zostanie zmieniona z powodu choroby, na przykład złośliwego guza, może to prowadzić do myasthenia gravis pseudoparalytica. Grasica jest odpowiedzialna za kontrolowanie ludzkiego układu odpornościowego, dlatego w chorym gruczole może wystąpić reakcja autoimmunologiczna.

Około 80 procent wszystkich pacjentów cierpiących na myasthenia gravis pseudoparalytica ma chorobę grasicy. Ale stresujące sytuacje psychologiczne, takie jak śmierć lub ciąża, mogą być również przyczyną myasthenia gravis pseudoparalytica.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Pierwszymi objawami myasthenia gravis pseudoparalytica są zwykle zaburzenia widzenia spowodowane szybkim zmęczeniem mięśni. Podwójne widzenie jest typowe; górne powieki oczu często opadają z jednej lub obu stron i opadają (opadanie powieki). U około 20 procent pacjentów choroba ogranicza się do tych objawów; lekarz mówi o czysto ocznej myasthenia gravis.

Jednak w wielu przypadkach choroba rozprzestrzenia się na inne grupy mięśni; zasadniczo może dotyczyć wszystkich świadomie kontrolowanych mięśni. Stosunkowo częsty paraliż mięśni twarzy idzie w parze z utratą mimiki: Uderza tu beznamiętny wyraz twarzy pacjenta. Jeśli choroba rozprzestrzenia się na mięśnie warg, podniebienia, języka i krtani, skutkuje to zaburzeniami mowy i połykania.

Możliwe jest również zaangażowanie mięśni oddechowych i objawia się narastającą dusznością: w najgorszym przypadku przełom miasteniczny może prowadzić do nagłego i masywnego pogorszenia stanu z ostrym ryzykiem uduszenia. Choroba nie wpływa na mięśnie, których nie można kontrolować dobrowolnie, takie jak mięsień sercowy.

Objawy myasthenia gravis pseudoparalytica zwykle nasilają się podczas wysiłku. Charakterystyczna jest również zależność od pory dnia: rano objawy są raczej słabe, a wieczorem nasilają się znacznie.

Diagnoza i przebieg

Do Myasthenia gravis pseudoparalytica Aby zdiagnozować, pacjent powinien skontaktować się z neurologiem. Najpierw zapyta pacjenta szczegółowo o jego objawy, a następnie zastosuje określone testy neurologiczne w celu określenia myasthenia gravis pseudoparalytica.

Oprócz szybkiego zmęczenia mięśni, typowymi objawami są zaburzenia widzenia, mimika twarzy bez wyrazu, zaburzenia połykania i mowy oraz problemy z sercem lub płucami (np. Duszność). Ponadto myasthenia gravis pseudoparalytica można określić za pomocą różnych testów narkotykowych. Służą one do sprawdzania transmisji sygnałów nerwowo-mięśniowych i sprężystości mięśni. Elektromiografia jest również często stosowana w przypadku podejrzenia miastenii pseudoparalytica.

Za pomocą tego badania analizowana jest aktywność i zmęczenie mięśnia. Aby zidentyfikować jakiekolwiek zmiany w grasicy, większość lekarzy zaleca również badanie TK i prześwietlenie klatki piersiowej.

W przypadku myasthenia gravis pseudoparalytica nie należy spodziewać się skrócenia oczekiwanej długości życia, a ograniczenia powodowane przez tę chorobę są również niewielkie u większości pacjentów. Należy jednak przeprowadzać regularne wizyty kontrolne u neurologa w celu ustalenia w odpowiednim czasie progresji myasthenia gravis pseudoparalytica.

Komplikacje

Z powodu myasthenia gravis pseudoparalytica osoby dotknięte chorobą cierpią na znaczne ograniczenia w życiu codziennym. Pacjent staje się bardzo zmęczony i wyczerpany, przez co aktywność fizyczna lub sport nie są już dla niego możliwe. Nierzadko zdarzają się również zaburzenia widzenia, które nadal znacznie obniżają jakość życia osób dotkniętych chorobą.

Osoby dotknięte chorobą widzą niewyraźne lub podwójne widzenie, czasami chodzi o tak zwane widzenie zasłonowe. Mięśnie wydają się słabe, więc mogą wystąpić zaburzenia rozwoju, szczególnie u dzieci. Nierzadko powoduje to wykluczenie społeczne lub dolegliwości psychologiczne. Myasthenia gravis pseudoparalytica wpływa również na mięśnie twarzy, co może prowadzić do trudności w połykaniu.

Trudność w połykaniu utrudnia przyjmowanie płynów i pokarmu, przez co pacjenci mogą cierpieć na objawy niedowagi lub niedoboru. Z reguły myasthenia gravis pseudoparalytica nie może być leczona przyczynowo. Jednak objawy można ograniczyć za pomocą leków, aby nie zmniejszyć oczekiwanej długości życia pacjenta. Nie ma szczególnych komplikacji, a rozwój dziecka przebiega normalnie.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeśli dana osoba cierpi na ciągły stres lub niepokój emocjonalny, należy zwrócić się o pomoc i wsparcie do lekarza lub terapeuty. W przypadku spadku wydolności fizycznej, osłabienia mięśni lub wykonywania codziennych obowiązków tylko w ograniczonym zakresie należy skonsultować się z lekarzem. Przy szybkim zmęczeniu, zwiększonej potrzebie snu i osłabieniu wewnętrznym istnieje nieprawidłowość, którą należy zbadać. Ogólne odczucie choroby, złe samopoczucie lub zaburzenia widzenia należy omówić z lekarzem.

W przypadku podwójnego widzenia, niewyraźnego widzenia lub zwiększonego ryzyka wypadków i urazów należy skonsultować się z lekarzem. Istnieje potrzeba działania w przypadku zaburzeń wokalizacji, nieregularnego połykania i zaburzeń rytmu serca. Ponieważ stan zagrażający życiu grozi w ciężkich przypadkach, lekarz powinien zgłosić się jak najszybciej przy pierwszych objawach. Zmiany mięśni jamy ustnej i gardła należy zgłosić lekarzowi, aby nie wystąpiły następstwa, takie jak utrata apetytu lub niepożądana utrata masy ciała.

W przypadku zaburzeń oddychania, trudności w oddychaniu lub niepokoju potrzebny jest lekarz. W przypadku wystąpienia ostrego stanu z powodu duszności, należy powiadomić pogotowie ratunkowe. Do jego przybycia osoby obecne mają udzielić pierwszej pomocy, aby zapewnić życie danej osobie.

Leczenie i terapia

Neurolog będzie z Myasthenia gravis pseudoparalytica zalecić leczenie lekami hamującymi układ odpornościowy organizmu (leki immunosupresyjne).

W ten sposób objawy osłabienia mięśni można w większości przypadków bardzo dobrze stłumić, a także w dłuższym okresie. Ponadto inhibitory cholesterazy mają pozytywny wpływ na zaburzenia przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Jednak nie nadają się do długotrwałego stosowania, ponieważ leki te szybko stają się mniej skuteczne.

W bardzo ciężkich przypadkach, za które odpowiedzialna jest zmiana patologiczna lub guz grasicy, lub u pacjentów poniżej 50. roku życia często zaleca się usunięcie grasicy. Nawet jeśli objawy myasthenia gravis pseudoparalytica zwykle ustępują bardzo powoli w wyniku usunięcia, większości pacjentów pomaga to na stałe.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na osłabienie mięśni

Perspektywy i prognozy

Ponieważ objawy związane z myasthenia gravis pseudoparalytica mogą znacznie różnić się stopniem nasilenia i lokalizacją, ogólne rokowanie jest trudne. Ze względu na powolny przebieg w większości przypadków rokowanie jest korzystne i obejmuje wczesną i odpowiednią terapię. Większość osób dotkniętych chorobą dobrze reaguje na środki terapeutyczne.

Objawy zmniejszają się, tak że mogą prowadzić normalne życie codzienne przy niewielkich ograniczeniach fizycznych. Myasthenia gravis pseudoparalytica również nie ma negatywnego wpływu na długość życia. Jednak lekarz prowadzący regularnie kontroluje przebieg choroby, aby na wczesnym etapie wykryć wszelkie pogorszenie i móc wprowadzić niezbędne zmiany w leczeniu.

Jednak bez leczenia objawy związane z myasthenia gravis pseudoparalytica zwykle nasilają się. Prowadzi to do poważnych komplikacji. W szczególności mięśnie oddechowe mogą zawieść w miarę postępu choroby. Nie tylko zagraża to życiu i może prowadzić do przedwczesnej śmierci, ale może również wymagać sztucznej wentylacji na całe życie. Na przykład wcześniej, kiedy nie było nowoczesnej terapii tej choroby, około jedna trzecia chorych zmarła w ciągu pierwszych kilku lat choroby.

zapobieganie

Nie ma skutecznych sposobów, aby go zdobyć Myasthenia gravis pseudoparalytica aby zapobiec. Ponieważ stres psychiczny może mieć wpływ na rozwój choroby, zaleca się, aby pacjenci, którzy już są chorzy, byli narażeni na jak najmniejszy stres psychiczny. Może to przynajmniej powstrzymać progresję myasthenia gravis pseudoparalytica.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku myasthenia gravis pseudoparalytica osoba dotknięta chorobą ma bardzo niewiele i tylko ograniczone środki i możliwości bezpośredniej kontroli w większości przypadków. Z tego powodu osoby dotknięte chorobą powinny jak najwcześniej skonsultować się z lekarzem, aby nie było dalszych kompilacji lub skarg.Im wcześniej skontaktuje się z lekarzem, tym zwykle lepszy jest dalszy przebieg choroby.

Samoleczenie nie może wystąpić, a objawy zwykle nasilają się, jeśli nie zostanie zastosowane leczenie. Większość osób dotkniętych myasthenia gravis pseudoparalytica jest uzależniona od przyjmowania różnych leków. Należy zawsze uważać, aby regularnie go przyjmować i stosować odpowiednią dawkę w celu złagodzenia i ograniczenia objawów.

Jeśli masz jakiekolwiek objawy niepożądane lub pytania, zawsze najpierw skonsultuj się z lekarzem. Wszelkie zmiany na skórze powinny być zawsze natychmiast sprawdzone przez lekarza. Całkowite wyleczenie zwykle nie jest możliwe. Często kontakt z innymi chorymi na myasthenia gravis pseudoparalytica ma również sens, ponieważ następuje wymiana informacji, co może ułatwić codzienne życie.

Możesz to zrobić sam

W zależności od rodzaju dotkniętych grup mięśni i nasilenia osłabienia mięśni, istnieje wiele sposobów, aby ułatwić codzienne życie z myasthenia gravis pseudoparalytica. Codzienna rutyna powinna być dostosowana do indywidualnych wyników - szczególnie ważne jest zaplanowanie odpowiedniej ilości przerw. W gospodarstwie domowym pomoce takie jak otwieracze do butelek i jednorazowe szklanki czy łatwe w użyciu przybory kuchenne rekompensują brak siły mięśni, podpórka do wstawania wspiera zmęczone nogi. Przedmioty często używane najlepiej trzymać w zasięgu ręki i nie nad głową, kapcie z antypoślizgową podeszwą zapobiegają upadkom na gładkich podłogach. Wspomaganie kierownicy i automatyczna skrzynia biegów oszczędzają cenną energię podczas jazdy.

Jeśli widzenie jest osłabione przez podwójne widzenie, pomocne może być zakrycie jednego oka opaską lub specjalną soczewką kontaktową. Aby wzrok zakrytego oka nie pogarszał się w sposób ciągły, pomoc należy stosować naprzemiennie do obu oczu. Zalecamy noszenie okularów przeciwsłonecznych, jeśli masz problemy z oczami, zwłaszcza w jasnym świetle.

Nikotyna, kofeina i duże ilości alkoholu mogą chwilowo pogorszyć objawy i możliwa jest reakcja na silnie pachnące substancje, takie jak środki czyszczące lub perfumy. Stres i stres emocjonalny, ale także zmiany pogody i infekcje często mają silny negatywny wpływ na samopoczucie osób dotkniętych chorobą. Nauka techniki relaksacji, ale także otwarte radzenie sobie z chorobą, jest szczególnie pomocna w słabszych fazach.