Z Nerw hipoglossalny jest dwunasty nerw czaszkowy. Nerw ruchowy unerwia mięśnie języka. Kiedy nerw jest sparaliżowany, pojawiają się zaburzenia mowy i połykania.
Co to jest nerw hipoglossalny?
Język jest narządem mięśniowym pokrytym błoną śluzową. Jako taka, jest zaangażowana w codzienne ludzkie życie poprzez niezliczone ruchy. Ludzie potrzebują języka i jego mobilności, na przykład do komunikacji. Ruchy języka są niezbędne w kontekście jedzenia.
Ruchliwość języka zapewnia nerw ruchowy, który łączy mięsień z ośrodkowym układem nerwowym i przekazuje mu dobrowolne polecenia motoryczne w postaci pobudzenia. Ten nerw ruchowy jest nerwem hipoglossalnym.
W języku greckim „hypoglossus” oznacza coś w rodzaju „pod językiem”. Nerw hipoglossalny odpowiada dwunastemu, a więc ostatnim nerwowi czaszkowemu. Podobnie jak wszystkie nerwy czaszkowe, nerw hipoglossalny również powstaje bezpośrednio ze wyspecjalizowanych skupisk komórek nerwowych lub jąder nerwów czaszkowych w mózgu. Oprócz mięśnia języka nerw i jego włókna unerwiają również dno gardła.
Jego jądro nazywane jest jądrem nerwowym jądra hipoglikemicznego i leży paramedian i wydłużone po obu stronach w ogonowej części rdzenia przedłużonego i na dolnej stronie dołu romboidalnego w trygonum nerwowym hipoglossi. Ten punkt jest mniej więcej na tym samym poziomie, co jądra nerwów czaszkowych dziesięć i jedenaście.
Anatomia i budowa
Nerw hipoglossalny wyłania się z rdzenia przedłużonego bocznie do piramidy i zawiera do dwunastu włókien korzeniowych. Stamtąd rozciąga się na powierzchni mózgu w około trzech pniach do canalis nervi hypoglossi na os occipitale, gdzie opuszcza jamę czaszki w pobliżu otworu wielkiego. Nerw ruchowy biegnie poza czaszkę, między żyłą szyjną wewnętrzną a tętnicą szyjną wewnętrzną i zewnętrzną. W trygonum tętnicy szyjnej gałęzie brzuszne górnych nerwów szyjnych przyczepiają się do nerwu.
Niektóre włókna nadal towarzyszą nerwowi podszczytowemu, aby częściowo unerwić mięśnie gnykowe. Wszystkie inne włókna nerwu zginają się w trójgonum tętnicy szyjnej czaszki, skąd biegną pod mięśniem rdzenia gnojowicy i znajdują się w tylnej części mięśnia dwubrzuścowego do podżuchwowego trygonum. W tym momencie wchodzą do mięśni języka od strony dna jamy ustnej, między mięśniami mylohyoideus i hyoglossus.
Podobnie jak wszystkie nerwy ruchowe, nerw hipoglossalny styka się z motoryczną płytką końcową mięśnia docelowego. W przypadku dwunastego nerwu czaszkowego mięsień docelowy odpowiada mięśniom języka zewnętrznego i wewnętrznego. Oprócz włókien odprowadzających nerw zawiera włókna doprowadzające z wrzeciona mięśniowego i narządu ścięgna Golgiego w języku. Dwunasty nerw czaszkowy zaopatruje musculus longitudinalis superior i gorszy, musculus verticalis linguae i transversus linguae oraz zewnętrzne mięśnie języka: musculus chondroglossus, genioglossus, hyoglossus i styloglossus
Funkcja i zadania
Nerwy ruchowe, takie jak nerw podjęzykowy, przekazują sygnały z ośrodkowego układu nerwowego do włókien mięśniowych poprzez płytkę ruchową ich docelowych mięśni. Dzięki tej transmisji sygnału mięśnie ulegają skurczowi. Nerwy ruchowe są nazywane włóknami odprowadzającymi ze względu na kierunek, w którym przewodzą pobudzenie, ponieważ oddalają się od ośrodkowego układu nerwowego.
Poprzez aferentne włókna czuciowe z narządu ścięgna Golgiego i wrzeciona mięśniowego języka, nerw hipoglossalny, pomimo przeważnie eferentnych włókien motorycznych, przewodzi percepcję bodźca z mięśnia języka do ośrodkowego układu nerwowego. Te percepcje bodźców przekazują przede wszystkim aktualne napięcie mięśniowe do układu nerwowego. Tylko dzięki tym informacjom mogą wystąpić celowe, świadome ruchy języka, które pozwalają na precyzyjną zmianę napięcia mięśniowego.
Opisane funkcje przejmuje nerw mięśnia podłużnego górnego i dolnego, musculus verticalis linguae i transversus linguae oraz mięśnie języka zewnętrznego: musculus chondroglossus, genioglossus, hyoglossus i styloglossus. W ten sposób nerw jest zaangażowany w prawie wszystkie ruchy języka.
Oprócz siekania jedzenia, połykanie i tworzenie dźwięków zależy od pozycji języka. W rezultacie nerw hipoglossalny jest niezastąpiony w codziennym życiu i komunikacji człowieka. Ponieważ komunikacja językowa jest czasami określana jako określony gatunek ludzki, nerw i jego funkcje komunikacyjne w znacznym stopniu przyczyniają się do typowych cech człowieka.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na ból gardła i trudności w połykaniuChoroby
Jeśli nerw hipoglossalny jest uszkodzony z jednej strony, powoduje to jednostronne porażenie języka. Język odchyla się na uszkodzoną stronę. Prowadzi to do zaburzeń mowy i trudności w spożywaniu pokarmów i płynów. Ponieważ jednostronny paraliż może być stosunkowo dobrze skompensowany przez drugą stronę, uszkodzenie to zwykle nie jest postrzegane jako poważna niepełnosprawność. Sparaliżowana strona mięśni z czasem ulega rozpadowi. Występuje więc zanik paretyczny.
Poważne problemy w życiu codziennym pojawiają się, gdy nerw hipoglossalny jest uszkodzony po obu stronach. Zjawisko to prowadzi do całkowitego paraliżu języka, w którym z czasem zanikają całe mięśnie języka. W przypadku obustronnego porażenia język pozostaje nieruchomy na dnie gardła, powodując poważne zaburzenia mowy oraz poważne zaburzenia przyjmowania pokarmu i płynów.
Osoby z obustronnym porażeniem dwunastego nerwu czaszkowego są również narażone na wdychanie własnej śliny, dlatego częstą konsekwencją jest ciężkie zapalenie płuc.
Jednostronne porażenie może wynikać z chorób, takich jak stwardnienie rozsiane lub udar. Na przykład obustronny paraliż występuje na pewnym etapie ALS. W przypadku udaru mózgu (udaru mózgu) w sensie zaburzenia przepływu krwi w mózgu występują zwykle tylko częściowe zaburzenia czynnościowe nerwu podjęzykowego.
.jpg)
