Podczas gdy serce dzięki swojej zdolności pompowania jest odpowiedzialne za utrzymanie krążenia krwi, cztery zastawki serca zapewniają, że krew zawsze płynie w tym samym kierunku. Dwójka Klapki kieszeni znajdują się w początkowej części dużych naczyń wylotowych tętnic obu komór serca. Zastawka płucna służy jako zawór wylotowy prawej komory do zasilania krążenia płucnego, a zastawka aortalna jest zaworem wylotowym lewej komory do napełniania układu krążenia.
Co to jest klapka kieszeni?
W sumie cztery zastawki serca zapewniają, że krew w płucach i ciele zawsze ma ten sam kierunek. Dwie zastawki serca, które kierują przepływ krwi z przedsionków do komór, mają postać tak zwanych zastawek płatkowych. Służą jako zawory wylotowe do przedsionków i jednocześnie jako zawory wejściowe do komór.
Obie zastawki płatkowe są zamknięte podczas fazy napięcia i skurczu (skurcz), podczas gdy dwie zastawki kieszonkowe, zastawka płucna (Valva trunci pulmonalis) w prawej komorze i zastawka aortalna (Valvae aortae) w lewej komorze otwierają się podczas skurczu. Aby zapobiec cofaniu się krwi do komór z tętniczych naczyń ciśnieniowych, komory zamykają się podczas kolejnej fazy relaksacji (rozkurcz).
Poprzez zamknięcie klap kieszonek w naczyniach tętniczych utrzymuje się szczątkowe ciśnienie rozkurczowe. To jest niższa wartość ciśnienia krwi. W przeciwieństwie do dwóch klap żagli, które różnią się nieco anatomicznie ze względu na wyposażenie w 2 lub 3 żagle, dwie klapy kieszeni są w większości identyczne.
Anatomia i budowa
Dwie klapki kieszonkowe są już zainstalowane w 5 do 7 tygodniu ciąży. Trzy kieszonki w kształcie półksiężyca każdej zastawki powstają z błony wewnętrznej, najbardziej wewnętrznej warstwy ujść tętniczych w dwóch komorach serca.
Na końcu każdej kieszonki znajduje się mały guzek (nodulus valvulae semilunaris) osadzony w błonie zastawki. Guzki wspomagają funkcję zastawki. Prawa kieszeń (Valvula semilunaris dextra), lewa kieszeń (Valvula semilunaris sinistra) i przednia (Valvula semilunaris anterior) rozwija się w obszarze wejścia do krótkiego pnia tętniczego płuc w prawej komorze, Truncus pulmonalis. Zastawka aortalna, która znajduje się w obszarze wejścia aorty w lewej komorze, jest jednocześnie dwiema kieszeniami w kształcie półksiężyca po prawej i lewej stronie oraz kieszenią zwróconą w stronę przegrody międzykomorowej (valvula semilunaris septalis).
Ponieważ dwa odgałęzienia tętnic wieńcowych znajdują się bezpośrednio we wgłębieniu lewej i prawej kieszonki zastawki aortalnej, w języku niemieckim określa się je w języku niemieckim jako prawe tętnice wieńcowe, lewe tętnice wieńcowe i kieszonki wieńcowe (bez rozgałęzień wieńcowych). Obie zastawki kieszonkowe są w zasadzie identyczne, ale zastawka aortalna jest silniejsza niż zastawka płucna ze względu na większe obciążenie.
Zastawka aortalna jest czasami utworzona tylko z dwóch kieszonek, co można prześledzić wstecz do genetycznie uwarunkowanej anomalii układu zastawki, niekoniecznie powodując poważną niesprawność. Ryzyko, że zwężenie, zwężenie przekroju zastawki, spowoduje jednak w późniejszych latach życia, jest znacznie wyższe niż w przypadku zastawki ustawionej normalnie.
Funkcja i zadania
Główne zadania i funkcje zastawek kieszonkowych to zapobieganie cofaniu się krwi do komór podczas rozkurczu oraz utrzymywanie rozkurczowego ciśnienia krwi w tętniczych układach naczyniowych organizmu i krążeniu płucnym. Obie funkcje wymagają, aby klapki kieszonkowe w fazie skurczowej komór uwalniały dostatecznie duży przekrój poprzeczny, aby wypełnić tętniczy układ naczyniowy zamierzoną ilością krwi oraz aby można było prawidłowo ustawić skurczowe ciśnienie krwi.
Jeśli występuje zwężenie zastawek kieszonkowych, mówi się o zwężeniu, a jeśli jest nieprawidłowo zamknięte w fazie rozkurczu, o niewydolności. W zależności od nasilenia niewydolność można podzielić na różne klasy. Doskonała funkcjonalność klapek kieszeniowych w połączeniu z doskonałą funkcjonalnością dwóch klapek płatków, które oddzielają przedsionki od komór, jest jednym z kilku warunków wstępnych dla prawidłowego rzutu serca i zapewnienia, że mięśnie serca nie pogrubiają się (kardiomiopatia przerostowa) z powodu ciągłego nadmiernego zapotrzebowania na Zwężenia lub niedomykalności.
Choroby
Zasadniczo we wszystkich czterech zastawkach serca mogą wystąpić zwężenia lub niedomykalności lub połączenie obu błędów. W przypadku zwężeń zastawki serca otwierają niewystarczająco duży przekrój poprzeczny dla przepływu krwi, tak że serce musi zapewnić większą zdolność pompowania, aby to wyrównać.
W przypadku niewydolności zastawki serca odpowiadająca zastawka serca nie zamyka się już prawidłowo, tak że w przypadku zastawek kieszonkowych w okresie rozkurczu krew wraca do komór z aorty lub z pnia tętnic płucnych. Jest to również wystarczający powód, aby komory reagowały zwiększoną wydajnością pompowania, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do przerostu mięśnia sercowego, jak w przypadku zwężenia. Zwężenia lub niedomykalność zastawek kieszonkowych mogą być spowodowane chorobą lub wrodzonymi wadami zastawek serca od urodzenia i spowodowane wadami genetycznymi. Zwężenie zastawki aortalnej jest stosunkowo powszechne i stanowi około 43 procent wszystkich wad zastawek serca w Europie.
Zwężenie może być spowodowane procesami zapalnymi lub zwapnieniem trzech kieszeni. Przyczyną rozwoju niedomykalności zastawki aortalnej są najczęściej procesy zapalne, w przebiegu których dochodzi do częściowej degradacji zastawek kieszonkowych lub powodujących rozszerzenie pierścienia zastawki aortalnej. Wady zastawek płucnych są niezwykle rzadkie. Najczęstszą przyczyną zwężenia zastawki płucnej z odpowiednim zwężeniem są czynniki genetyczne, które zwykle mają w bagażu od urodzenia inne, mniej lub bardziej poważne wady serca.
Niewydolność zastawki płucnej jest również stosunkowo rzadka. Wyciek w zastawce płucnej może stopniowo narastać z nadciśnieniem płucnym lub rozszerzeniem lub wybrzuszeniem w jednej z tętnic płucnych.
