Górna szczęka

Na Górna szczęka jest to największa kość czaszki twarzy. Tworzy odpowiednik dolnej szczęki.

Co to jest górna szczęka?

Jako górna szczęka (Maxilla) nazywana jest największą kością ludzkiej czaszki twarzy. Jej odpowiednikiem jest żuchwa (żuchwa). Górna szczęka jest utworzona przez dwie pary kości. Jest mocno przytwierdzony do czaszki.

Szczęka ogranicza trzy jamy ciała. Są to boczna ściana jamy nosowej (Cavum nasi), dno oczodołu kostnego (Orbita) i podniebienie twarde (Pallatum durum) w jamie ustnej. W górnej szczęce znajduje się również zatoka szczękowa (zatoka szczękowa), która jest jedną z największych jam w okolicy czaszki.

Górna szczęka stanowi ważną część czaszki twarzy, jest ważna dla przyjmowania pożywienia i wpływa na język i wygląd ludzi. Istnieje mocne połączenie z kością policzkową i kością nosową. Jednak górna szczęka jest tylko pośrednio połączona z dolną szczęką.

Anatomia i budowa

Ciało górnej szczęki można podzielić na cztery różne obszary. Powierzchnia twarzy (twarz przednia) znajduje się na przedniej krawędzi trzonu szczęki. Powierzchnia dolnej skroni (facies infratemporalis) leży na tylnej krawędzi twarzy. Powierzchnia oczodołu (facies orbitalis) górnej szczęki stanowi dolną granicę oczodołu.

Boczną część granicy jamy nosowej tworzy powierzchnia nosa (Facies nasalis). Ponieważ górna powierzchnia górnej szczęki nie jest gładka i równa, znajduje się na niej kilka wgłębień, przejść i rozszerzeń. Wyrostek czołowy, który służy jako struktura łącząca, znajduje się między kością czołową, kością łzową i kością nosową. Wyrostek jarzmowy (processus zygomaticus) można znaleźć na dolnej krawędzi powierzchni oczodołu. Ważnym zadaniem jest wyrostek zębodołowy (processus alveolaris), który ma kształt łuku. Niesie zęby, które są niezwykle ważne podczas żucia.

Inną strukturą szczęki górnej jest wyrostek podniebienny (processus palatinus), który znajduje się pomiędzy powierzchnią nosa a wyrostkiem zębodołowym i tworzy podniebienie twarde.

Górna szczęka jest zaopatrywana przez różne nerwy i naczynia. Obejmuje to nerw szczękowy (nerw szczękowy), który oddziela się od nerwu trójdzielnego, piątego nerwu czaszkowego. Z tego sznurka nerwowego uwalnia się mniejszy sznur, który nazywany jest nerwem podoczodołowym. Nerw przebiega przez górną szczękę i dba o zęby i kości. Za ukrwienie górnej szczęki odpowiada tętnica szczękowa (arteria maxillaris). To naczynie krwionośne jest bezpośrednią kontynuacją zewnętrznej części tętnicy szyjnej (zewnętrznej tętnicy szyjnej).

Funkcja i zadania

Podobnie jak dolna szczęka, górna szczęka jest również ważna przy przyjmowaniu pokarmu. Decydującą rolę odgrywają w tym zęby. Dzięki aparatowi utrzymującemu ząb w górnej szczęce jest stosunkowo mocne zakotwiczenie. W przeciwieństwie do dolnej szczęki, górna szczęka jest nieruchoma, ponieważ staw żuchwy wyzwala tylko ruchy dolnej części szczęki. Jednak podobnie jak jego odpowiednik wpływa na wizualny wygląd osoby. Wpływa również na wymowę osoby.

Aparat podtrzymujący zęby, należący zarówno do górnej, jak i dolnej szczęki, pełni różne funkcje ochronne. Składa się z różnych części. Należą do nich pęcherzyki płucne, które są małymi wgłębieniami w kości szczękowej. Część korzeniowa pojedynczego zęba znajduje się w pęcherzykach płucnych.

Inne ważne elementy przyzębia to przyzębia, cement i dziąsła (gingiva propria). Jednak zęby nie są całkowicie umocowane w kości szczękowej. Każdy ząb jest zawieszony na włóknie Sharpey, wiązce włókien kolagenowych. W ten sposób ząb może pozostać stosunkowo mobilny. Ponadto obciążenia ciśnieniowe podczas żucia rozkładają się na większej powierzchni.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

W górnej szczęce mogą wystąpić różne dolegliwości i choroby. Najczęstszym urazem jest złamanie górnej szczęki (fractura maxillae). Prowadzi to do łamania linii o typowych gradientach. Odpowiadają one słabym punktom w architekturze kości. Złamanie górnej szczęki jest najczęściej spowodowane upadkami, wypadkami sportowymi, wypadkami drogowymi lub bójkami. Złamanie górnej szczęki jest przyczyną około 15 procent złamań twarzy.

Jedną z najczęstszych chorób górnej szczęki jest zapalenie zatoki szczękowej (zapalenie zatoki szczękowej). Zatoka szczękowa jest jedną z zatok przynosowych. Stan zapalny jest wywoływany przez wirusy lub bakterie, które negatywnie zmieniają błonę śluzową zatok przynosowych. Infekcja zatoki szczękowej może być ostra lub przewlekła. Postać ostra objawia się bólami głowy, uczuciem ucisku w okolicy głowy, znacznym złym samopoczuciem i wysoką gorączką. Ostra postać czasami zmienia się w postać przewlekłą. Dzieje się tak, gdy stan zapalny nie został wystarczająco wyleczony. Zapalenie zatok może również wystąpić po wyrwaniu zęba z górnej szczęki. Leczenie zwykle obejmuje antybiotyki.

Oprócz urazów i chorób możliwe są również deformacje górnej szczęki. Obejmuje to u. za. rozszczep wargi i podniebienia, zwany także zajęciem. W Niemczech każdego roku rodzi się około 1500 dzieci z tą wadą. Występuje częściej u chłopców niż dziewcząt i może prowadzić do zaburzeń mowy. Nierzadko wrodzone wady szczęki prowadzą do dysproporcji między zębami górnej i dolnej szczęki. W rezultacie nie pasują już dokładnie. W rezultacie często występują nie tylko zaburzenia widzenia, ale także problemy z jedzeniem i mówieniem.