Wyjaśniamy, czym jest otaku, pochodzenie terminu i jego pierwotne znaczenie. A także, jak popularna stała się japońska animacja.
Co to jest otaku?
Japoński termin otaku został przyjęty na Zachodzie w odniesieniu do entuzjastów ze świata komiks oraz ilustracja japońska, w odpowiednich wariantach rękaw, Anime oraz, w mniejszym stopniu, dramat. To użycie terminu pochodzi z próba autorstwa Akio Nakamori z 1983 roku, opublikowanej w magazynie Manga Burikko, ale w latach 80. i 90. stała się popularna wraz z rozwojem tej subkultury.
Przepełnienie świata otaku i jego wyznawców na Zachodzie powstało wraz z „boomem” japońskiej animacji, który miał miejsce w ostatnich dwóch dekadach XX wieku i który szczególnie przyciągnął publiczność młodą i dziecięcą.
Ta subkultura cieszyła się niejednoznaczną wartością społeczną. Był popularny komercyjnie, ale jednocześnie w Japonii pojawił się pewien negatywizm, w wyniku doniesień medialnych o tak zwanym japońskim „mordercy Otaku”, Tsutomu Miyazaki (1962-2008), który w latach 1988-1989 porwał i zamordował cztery dziewczynki w wieku czterech i siedmiu lat.
Ogólnie rzecz biorąc, osoby obsesyjnie zainteresowane japońskim wyobrażeniem komiksu i animacji są klasyfikowane jako otaku: ich narracje, ich postacie, jego język kultowy i jego echa w innych formatach komercyjnych, takich jak gry wideo lub gry fabularne.
Wśród ich zwykłych praktyk są japanphilia (przyjęcie kultury japońskiej), przebranie (cosplay), podszywanie się pod popularne postacie i masową koncentrację na specjalistycznych konwencjach.
Jednak świat otaku może być bardzo różnorodny i mieć wiele rozgałęzień, w zależności od stosowanych stylów animacji i komiksów lub jego powiązania z artystami i muzykami ze sceny pop. Wpływ ekonomiczny wytworzony w całości przez kulturę otaku szacuje się na dwa miliony jenów.
W swoim oryginalnym kontekście japoński termin otaku odnosi się do czyjegoś domu, a co za tym idzie, jest używany jako formalny lub honorowy zaimek osobowy drugiej osoby, z grubsza równoważny z „ty” w języku hiszpańskim. To użycie tego słowa różni się od jego użycia w sferze potocznej i komercyjnej tym, że to ostatnie jest napisane tylko w hiraganie (お た く) lub katakanie (オ タ ク).