Plik Obojczyk jest stosunkowo cienką kością obręczy barkowej, która jest wyjątkowo podatna na złamania ze względu na odsłonięte położenie bezpośrednio pod skórą. Złamania obojczyka to najczęstsze złamania kości, występujące w 10-15%.
Co to jest obojczyk?
Tak jak Obojczyk (obojczyk) to lekko zakrzywiona kość w kształcie litery S, która jest umieszczona po obu stronach i należy do obręczy barkowej obok dwóch łopatek (łopatek).
Obojczyk łączy przegubowo mostek (mostek) z wyrostkiem barkowym (strop barkowy, wysokość ramion), składową łopatki. Wraz z mostkiem obojczyk tworzy przyśrodkowy staw mostkowo-obojczykowy (staw obojczykowo-mostkowy), natomiast staw barkowo-obojczykowy (staw barkowy) tworzy się bocznie z wyrostkiem barkowym.
Ponieważ obojczyk znajduje się pod skórą, często dochodzi do złamań kości.
Anatomia i budowa
Człowiek Obojczyk to kość o długości około 12 do 15 cm, wygięta lub zakrzywiona w kształcie litery S. Obojczyk jest podzielony na trzy części.
Extremitas sternalis to część końcowa zwrócona do mostka, która ma okrągłą powierzchnię stawową (facies articularis sternalis) i jest liczona jako część stawu mostkowo-obojczykowego. Końcówka zwrócona w stronę wyrostka barkowego nazywana jest extremitas acromialis i tworzy z akromionem staw barkowo-obojczykowy. Powierzchnia stawowa extremitas acromialis, tak zwanej Facies articularis acromialis, ma spłaszczenie w kształcie siodła.
Część środkowa między tymi dwoma końcami nazywana jest claviculae i może być podzielona na trzecią boczną i dwie środkowe. Włókna musculus deltoideus (mięsień naramienny) promieniują do przodu do części bocznej, a włókna mięśnia czworobocznego (mięśnia czworobocznego) promieniują do części bocznej. W dolnej części więzadło stożkowe, które należy do stawu barkowo-obojczykowego, przyczepia się do guzka stożkowatego (wypukłość kostna), a więzadło trapezowe do linii trapezowej (grzbietu kostnego).
Dwie trzecie przyśrodkowe obojczyka mają trzy krawędzie, przednią, tylną i górną krawędź oraz trzy powierzchnie przedniej, tylnej i dolnej części twarzy.
Funkcje i zadania
Plik Obojczyk jest połączony przyśrodkowo z mostkiem przez staw mostkowo-obojczykowy i bocznie z łopatką przez staw barkowo-obojczykowy. W związku z tym obojczyk odgrywa ważną rolę w ruchomości i stabilności stawu barkowego.
Szczególnie w przypadku bocznego uniesienia (ruchu podnoszenia) ramienia powyżej poziomu, konieczne jest noszenie dwóch nazwanych stawów. Chociaż staw mostkowo-obojczykowy znajduje się stosunkowo daleko od stawu barkowego, to ma decydujący udział w ruchu stawu barkowego. Obojczyk jest również punktem wyjścia dla różnych mięśni, takich jak mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy (w kierunku mostka) i mięsień naramienny (w kierunku wyrostka robaczkowego), a także dla różnych więzadeł (w tym więzadła kruczo-obojczykowego, stożkowego).
Na przykład więzadło kruczo-obojczykowe stabilizuje staw barkowo-obojczykowy i zapobiega zsuwaniu się zewnętrznego końca obojczyka z góry. Więzadło żebrowo-obojczykowe umiejscowione na dolnych twarzach dwóch trzecich przyśrodkowych również stabilizuje staw mostkowo-obojczykowy i mocuje obojczyk do klatki piersiowej. Mięsień naramienny, który przyczepia się do bocznej trzeciej części obojczyka, bierze udział w odwodzeniu (rozszerzaniu), przodopochyleniu (ruchu do przodu) i retrowersji (zginaniu w kierunku grzbietowym) ramienia.
Mięsień czworoboczny, który jest przyczepiony do tej samej jednej trzeciej części obojczyka, bierze udział w ruchach podnoszenia ramion i stabilizuje ramię, gdy jest intensywnie używane, na przykład przenoszenie ciężkich ładunków.
Choroby, dolegliwości i zaburzenia
Plik Obojczyk może być wyczuwalny w całym swoim przebiegu bezpośrednio pod skórą i przez to jest wyjątkowo narażony i podatny na pęknięcia. Złamania obojczyka to najczęstsza choroba obojczyka, stanowiąca od 10 do 15 procent całkowitej liczby złamań kości, przy czym w większości przypadków dotyczy to najbardziej zewnętrznej części obojczyka.
Bezpośrednia przemoc w wyniku upadku roweru, wypadku podczas jazdy konnej lub innego urazu podczas zajęć sportowych często prowadzi do złamania obojczyka. W rzadkich przypadkach upadek na wyciągniętą rękę może pośrednio doprowadzić do złamania obojczyka. Zwichnięcie lub zwichnięcie stawu barkowo-obojczykowego (zwichnięcie ACG) jest również częstym uszkodzeniem obojczyka. W tym przypadku zerwanie (zerwanie) w wyniku wypadku więzadła stabilizującego i aparatu torebkowego stawu barkowo-obojczykowego prowadzi do uniesienia zewnętrznego końca obojczyka poprzez pociągnięcie mięśni.
Wyczuwalny krok tworzy się podskórnie między końcem obojczyka a wyrostkiem barkowym. Przyłożenie nacisku do tego poziomu może wywołać zjawisko klawiszy fortepianu, które jest charakterystyczne dla zerwania więzadeł. Z drugiej strony zwichnięcie stawu mostkowo-obojczykowego jest rzadkie i zwykle można je leczyć zachowawczo.
Związane z wiekiem zwyrodnienie stawu barkowo-obojczykowego może powodować zmiany artretyczne z tworzeniem ostrogi. Ostrogi ograniczają ruchomość stawu barkowego i często prowadzą do zwężenia barku lub zespołu uderzeniowego.
