Krzyk odnosi się do głośnej wypowiedzi. Krzyk zazwyczaj wiąże się z silnymi doznaniami emocjonalnymi; w zależności od wieku osoby, krzyk ma inne znaczenie komunikacyjne.
Co to za krzyk
Krzyk to ludzka wypowiedź przy zwiększonej głośności. Niemowlęta krzyczą przenikliwie i uporczywie, aby zwrócić na siebie uwagę i zapewnić opiekę dorosłym. Im osoba jest starsza, tym rzadziej krzyczy z potrzeby pomocy, wtedy krzyk zamienia się w sygnał ostrzegawczy lub środek komunikacji na duże odległości.
Im głośniej osoba może krzyczeć, tym dalej mogą być inni ludzie, z którymi chcą się komunikować. W sensie ewolucyjnym wypowiedź tego typu miała także działanie ochronne: im większy, bardziej kolorowy i głośniejszy mógł pojawić się wróg, tym bardziej był postrzegany jako groźny. Krzyki pomogły ludziom wydawać się groźnymi dla wrogów w walce i obronie.
Nawet dzisiaj ludzie krzyczą podczas kłótni. Co więcej, krzyczenie w wieku dorosłym wiąże się z silnymi impulsami emocjonalnymi - intensywny gniew, smutek czy radość mogą prowadzić do wzrostu głośności głosu, a nawet krzyku.
Funkcja i zadanie
Płacz ma szczególne znaczenie dla noworodków i niemowląt. Nie potrafią jeszcze wyrazić siebie jasnymi słowami, na początku z trudem wyrażają różne potrzeby. W ciągu kilku tygodni rodzice uczą się interpretować płacz dziecka i rozpoznawać różnice. Niemowlę krzyczy głośno i przenikliwie, aby zwrócić na siebie uwagę dorosłych, zwłaszcza ich rodziców. Założenie jest takie, że krzyk ma wzbudzić w rodzicach potrzebę jego wyłączenia - dzięki temu zaspokajają potrzeby dziecka i sami uczą się, że dziecko przestaje krzyczeć.
Niemowlęta płaczą z głodu, samotności lub bólu. W dzieciństwie krzyk przechodzi w buntowniczą fazę, w której maluchy uczą się radzić sobie z uczuciem złości i agresji. W końcu w późniejszym życiu dzieci płaczą z powodu intensywnych emocji lub bólu. Dowiadują się, że krzyk może wyrażać dominację, dlatego często podnosi się głos w kłótniach lub gorących dyskusjach.
Im więcej młodzi ludzie uczą się odnajdywać swoje miejsce w społeczeństwie, tym ostrożniej używają krzyku, jeśli nie jest to czysta komunikacja na duże odległości. W wieku dorosłym krzyk ma strategiczne zastosowanie. Wyraża dominację nad rozmówcą i może być zastawką do kontrolowania wysokiego stresu emocjonalnego.
Podczas gdy tonację można nadal kontrolować podczas dzwonienia, nie jest to już możliwe, gdy faktycznie krzyczysz, więc u dorosłych często na pierwszym planie nie jest komunikacja, ale radzenie sobie z emocjami.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki poprawiające nastrójChoroby i dolegliwości
Krzyk może stać się problemem nawet w okresie niemowlęcym. Tak zwane niemowlęta w łóżeczku płaczą częściej i częściej niż inne dzieci w ich wieku. Czasami ich krzyk ma konkretny powód, inne łóżeczka nie dają się uspokoić i krzyczą godzinami bez pomocy rodziców.
Jednak w większości przypadków istnieje namacalny powód nadmiernego krzyczenia, które klinika krzycząca może wyśledzić, aby zaradzić tej sytuacji. Fizyczne przyczyny, takie jak ból niewidoczny z zewnątrz, mogą stanowić problem; czasami inne podejście do dziecka może zmniejszyć płacz. Płaczące dzieci zwykle rozwijają ten problem w pierwszych tygodniach i miesiącach życia; nadmierny płacz występuje rzadziej w dzieciństwie.
Faza buntu może znowu stać się trudna, ponieważ niektórym dzieciom trudniej jest nauczyć się radzić sobie ze złością niż innym. Powód ich krzyku jest wtedy bardziej zrozumiały dla rodziców, ale jest nie mniej stresujący i może bardzo nadwyrężyć relację rodzic-dziecko.
W dzieciństwie i dorosłości częste krzyki są zwykle wynikiem problemów z silnymi emocjami, takimi jak złość i agresja. Osoby dotknięte chorobą nie nauczyły się wystarczająco radzić sobie z tym w dzieciństwie i teraz używają głośnego krzyku jako ujścia. Czasami z ich problemem związane są inne agresywne zachowania, które ujawniają się szybciej niż inne osoby w podobnym stresie emocjonalnym. Takie problemy często pojawiają się po raz pierwszy w okresie dojrzewania, ale są też dzieci, które reagują niezwykle agresywnie.
Mniej zauważalne są osoby dorosłe, które są mniej agresywne, ale krzyczą na swojego rozmówcę z niezwykłą szybkością.Oni również nie nauczyli się radzić sobie z emocjami, takimi jak złość, w żaden inny sposób, dlatego używają podniesionego głosu, aby w prosty sposób osiągnąć dominację w rozmowie. Dzięki psychoterapii celowanej można im pomóc wyrazić gniew w społecznie akceptowalny sposób i znaleźć sposoby radzenia sobie z nim w mniej agresywny sposób, aby zachować spokój podczas rozmowy z innymi. Osoby, które często i szybko reagują krzykiem w rozmowie, zwykle mają problemy w codziennej komunikacji i dlatego szukają pomocy, gdy tylko rozpoznają ten związek.
