Pamięć semantyczna

Plik Pamięć semantyczna jest częścią pamięci deklaratywnej i zawiera obiektywne fakty o świecie, które są kodowane przez pewne wzajemne połączenia synaps w płacie skroniowym. Hipokamp jest między innymi zaangażowany w rozszerzanie pamięci semantycznej. W postaciach amnezji pamięć semantyczna może być zaburzona.

Co to jest pamięć semantyczna?

Semantyka to teoria znaczenia. Część pamięci długotrwałej nazywana jest pamięcią semantyczną. Ta pamięć długotrwała jest trwałym systemem magazynowania w mózgu i składa się z głównych grup pamięci deklaratywnej i proceduralnej.

Kora nowa mózgu jest głównie zaangażowana w pamięć deklaratywną. Pamięć deklaratywna to pamięć wiedzy, w której przechowywana jest zarówno faktyczna obiektywna wiedza o świecie, jak i osobista wiedza o doświadczanych wydarzeniach. Wszystkie fakty i zdarzenia, które człowiek może świadomie odtworzyć, znajdują się w pamięci deklaratywnej. Pamięć deklaratywna składa się z części epizodycznej i semantycznej. Jej część semantyczna zawiera wiedzę o świecie danej osoby. Są to obiektywne fakty niezależne od osoby.

Płat skroniowy kory nowej jest szczególnie zaangażowany w pamięć semantyczną. Obszary podkorowe mózgu są również istotne dla procesów przechowywania w tej części pamięci. Wszystkie procesy uczenia się i procesy pamięciowe opierają się na neuronowych procesach uczenia się i są oparte na tworzeniu różnych wzorców przełączania neuronów.

Funkcja i zadanie

Ludzka pamięć długotrwała nie jest jednostką, ale odpowiada kilku pojemnościom pamięci i różnym magazynom informacji. Nie jest znane ograniczenie pojemności w odniesieniu do pamięci długotrwałej. W pamięci długotrwałej rolę odgrywają cztery różne procesy: uczenie się i kodowanie w celu ponownego przechowywania informacji, zapamiętywanie i odzyskiwanie w celu uświadomienia sobie pewnych treści pamięci, konsolidacja i zatrzymywanie w celu konsolidacji informacji poprzez wielokrotne pobieranie i zapominanie w sensie rozpadu pewnych treści pamięci.

Aby przenieść nowe treści do pamięci długotrwałej i zachować je, informacje z pamięci roboczej (pamięci krótkotrwałej) muszą być świadomie wywoływane tak często, jak to możliwe. To, jak głęboko są one zakotwiczone w pamięci długotrwałej, zależy od ich znaczenia, treści emocjonalnej i związku z treścią istniejącą.

W deklaratywnej części pamięci długotrwałej (a tym samym w pamięci wiedzy) przechowywane są fakty i zdarzenia, które człowiek może świadomie odtworzyć. Pamięć semantyczna zawiera wiedzę o świecie w sensie obiektywnych faktów ogólnych.

Ponieważ artykuł ten jest artykułem merytorycznym, czytelnik zapisuje powiązania z pamięcią semantyczną prezentowane w pamięci semantycznej. Z drugiej strony, gdy mają zostać zarejestrowane fakty z własnego życia, wędrują one w epizodyczną pamięć. Nazwisko członków rodziny jest więc w pamięci deklaratywnej w innym miejscu niż wiedza o ogólnych powiązaniach ze światem.

Kora nowa jest zaangażowana w pamięć deklaratywną.Podczas gdy pamięć epizodyczna jest zbudowana na prawym płacie czołowym i korze skroniowej, podstawą pamięci semantycznej jest prawie wyłącznie płat skroniowy. Regiony podkorowe przyczyniają się do magazynowania, na przykład układ limbiczny, układ przyśrodkowy płata skroniowego i hipokamp. Te procesy przechowywania są podsumowane w kręgu neuronów Papeza. Zawartość pamięci odpowiada różnym połączeniom poszczególnych komórek nerwowych. W przypadku pamięci semantycznej każde połączenie koduje określone znaczenie. Często mówimy o wydajności synaptycznej sieci neuronowych.

Około 100 miliardów komórek nerwowych jest zlokalizowanych między 100 a 500 miliardami różnych synaps. Kluczowym elementem jest plastyczność synaptyczna. Termin ten odnosi się do zdolności adaptacyjnych synaps, które mogą zmieniać ich anatomiczny kształt. Właściwości transmisji między synapsami są również trwale dostosowywane poprzez tworzenie i rozkład synaps, a tym samym zawartości pamięci.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Jedną z najbardziej znanych postaci zaburzeń pamięci jest amnezja. Oprócz wypadków z urazowym uszkodzeniem mózgu, amnezję mogą wywołać choroby, takie jak epilepsja, zapalenie opon mózgowych lub zapalenie mózgu. To samo dotyczy udaru, niedotlenienia, zatrucia czy demencji.

Amnezję należy odróżnić od amnezji spowodowanej fizycznie po traumatycznych przeżyciach, w których pewne treści pamięci są jedynie blokowane. W przypadku amnezji pochodzenia fizycznego uszkodzenie mózgu jest zwykle głównym czynnikiem wyzwalającym zaburzenia pamięci. W zależności od miejsca uszkodzenia utrata pamięci może być ograniczona na przykład do ograniczonej części pamięci. Na przykład niektórzy pacjenci cierpią na amnezję związaną z pamięcią krótkotrwałą, podczas gdy u innych występuje uogólniona amnezja związana z pamięcią krótkotrwałą i długotrwałą. Teoretycznie amnezja może wpływać tylko na pamięć semantyczną, a zatem sprawia, że ​​ludzie zapominają tylko o faktach, a nie nazwiskach członków rodziny.

Inna forma amnezji nie dotyczy rzeczywistej utraty pamięci, ale raczej niezdolność do przechowywania nowych informacji w pamięci długotrwałej. Ten rodzaj amnezji często pojawia się, gdy uraz dotyczy przyśrodkowego płata skroniowego lub hipokampu, w tym jego obszarów przyległych. Często cytowanym przypadkiem w tym kontekście jest amnezja pacjenta, tzw hipokamp został usunięty terapeutycznie z powodu ciężkiej epilepsji. Po operacji pacjent nie miał już epilepsji, ale miał ciężką amnezję następczą. Z tego powodu nie był już w stanie zapamiętać niczego nowego. Jednak jego wcześniej nabyte treści pamięci zostały zachowane.