W dziedzinie medycyny termin obejmuje Czujniki całokształt procesów w percepcji zmysłowej. Percepcja zmysłowa obejmuje wzrok, słuch, smak, węch i zmysł równowagi.
Co to jest system czujników?
Technologia sensoryczna zajmuje się percepcją bodźców w narządach zmysłów. Ludzkie narządy zmysłów obejmują oko, ucho, nos i język.
W uchu znajdują się dwa narządy zmysłów. Z jednej strony narząd przedsionkowy, który odpowiada za zmysł równowagi, z drugiej zaś ślimak, siedziba zmysłu słuchu.
Skóra należy również do klasycznych narządów zmysłów. Jednak zmysł dotyku nie liczy się już w dziedzinie technologii czujników. Jest przypisany do wrażliwych bodźców.
Wszystkie obszary w mózgu odpowiedzialne za technologię czujników nazywane są centrami projekcji sensorycznej. Wszystkie narządy zmysłów, w tym komórki nerwowe odpowiedzialne za przekazywanie i przetwarzanie bodźców, są również nazywane sensorium.
Funkcja i zadanie
Podstawowy proces technologii czujników jest bardzo podobny we wszystkich narządach zmysłów. Narząd zmysłów postrzega określony bodziec. Jest to następnie przekazywane przez różne nerwy do obszaru czuciowego mózgu lub do innych struktur ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Tam powstaje rzeczywiste wrażenie sensoryczne. Mówi się tutaj o pierwotnym wrażeniu zmysłowym.
Na drugim etapie pierwsze wrażenie jest porównywane z danymi przechowywanymi w mózgu. Ten proces jest również nazywany integracją sensoryczną. Tylko wtedy, gdy integracja bodźca sensorycznego nastąpiła w odpowiedzialnych ośrodkach mózgowych, na przykład przedmioty mogą zostać rozpoznane lub zapisane.
Dopiero suma wszystkich percepcji zmysłowych ostatecznie skutkuje percepcją lub systemem czujników. Jednym z modeli technologii czujników jest tak zwany łańcuch percepcji. Punktem wyjścia w łańcuchu percepcji jest bodziec. Jest to generowane przez obiekt. Bodziec może mieć na przykład postać dźwięku lub fal elektromagnetycznych. Ten bodziec następnie uderza w odpowiednią komórkę czuciową, na przykład ucho odbiera dźwięk. Komórki w odpowiednim narządzie zmysłu absorbują bodziec, są przez niego pobudzane i przekształcają go. Przekonwertowany bodziec jest następnie przekazywany do komórek nerwowych.
Wstępne przetwarzanie bodźca często odbywa się w samym narządzie zmysłów. Główne przetwarzanie odbywa się w ośrodkach projekcji czuciowych mózgu. Filtry, zahamowania, zbieżności, rozbieżności, integracje i tzw. Procesy odgórne zachodzą w tych obszarach mózgu.
Po przetwarzaniu następuje percepcja, co oznacza, że bodziec staje się tutaj świadomy. Na przykład dźwięk staje się dźwiękiem lub promieniowanie elektromagnetyczne staje się światłem. To, co jest postrzegane, jest teraz zapamiętywane, łączone, rozpoznawane, przypisywane lub oceniane w mózgu. Procesy te są oparte na wcześniejszych doświadczeniach.
Rozpoznanie jest podstawą reakcji na spostrzegany bodziec. Jest kontrowersyjne, czy akcja naprawdę nadal należy do technologii czujników. Przynajmniej akcja ma wpływ na kolejny przebieg łańcucha percepcji. Wreszcie reakcja na bodziec zostaje zapisana jako doznanie i wpływa z kolei na przetwarzanie kolejnych bodźców.
Percepcja wzrokowa jest wykorzystywana przez ludzi do postrzegania bodźców wizualnych, takich jak kolory, linie, kształty i ruchy. Oko jest odpowiedzialne za percepcję wzrokową. System czujników słuchowych lub akustycznych ma miejsce w uchu, a dokładniej w ślimaku, czyli w ślimaku kostnym ucha. Czujniki słuchowe umożliwiają percepcję tonów, szumów i dźwięków. Druga część ucha jest odpowiedzialna za percepcję przedsionkową, czyli zmysł równowagi. Zapachy i zapachy są odbierane przez węchowy układ sensoryczny. Tutaj często dochodzi do szczególnie silnego przetwarzania w ośrodkach sensorycznych, ponieważ wiele emocji jest związanych z zapachami. Percepcja smakowa służy do wchłaniania walorów smakowych. Powiązanym narządem zmysłów jest język z kubkami smakowymi.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na infekcje oczuChoroby i dolegliwości
Usterki w układzie sensorycznym mogą pojawić się w samych narządach zmysłów, jak również w przetwarzających ośrodkach mózgowych lub w prowadzących do nich ścieżkach nerwowych. O zaburzeniach percepcji mówi się, gdy zaburzone jest przetwarzanie wrażeń zmysłowych w ośrodkowym układzie nerwowym.
Zaburzenia percepcji dotykowej, kinestetycznej, wzrokowej, słuchowej i przedsionkowej są zróżnicowane w zależności od indywidualnych zmysłów. Zaburzenia percepcji słuchowej objawiają się na przykład tym, że osoby dotknięte chorobą mają trudności z odfiltrowaniem dźwięków tła lub nie potrafią rozróżnić podobnie brzmiących dźwięków lub sylab.
Wzrokowe zaburzenia percepcji mogą objawiać się podwójnym widzeniem, powolnym i utrudnionym czytaniem, niezdarnością lub po prostu pieczeniem i zaczerwienieniem oczu.
W przypadku przedsionkowych zaburzeń czucia poczucie równowagi jest zaburzone. Osoby dotknięte chorobą mają trudności z utrzymaniem równowagi, kołysaniem się podczas chodzenia i trudnościami z orientacją w pomieszczeniu. Dzieci z zaburzeniami percepcji przedsionkowej mogą się wyróżniać, ponieważ są wyjątkowo niechętne do rocka.
Zaburzenia percepcji rzadko dotyczą tylko jednego obszaru układu sensorycznego. Zwykle występuje zaburzenie złożone. Istnieje wiele przyczyn nieprawidłowego działania czujnika. Zaburzenia mogą wynikać z wad wrodzonych, w wyniku zaburzeń rozwojowych lub z powodu ubytków słuchu lub wzroku.
Oczywiście system zmysłów jest również zaburzony, jeśli dochodzi do upośledzenia samych narządów zmysłów. W oku na układ sensoryczny wpływają krótkowzroczność lub dalekowzroczność lub choroby, takie jak zaćma lub odwarstwienie siatkówki. Choroby ucha wewnętrznego, takie jak choroba Menière'a, mają wpływ na czujniki przedsionkowe. Zapalenie ucha środkowego, takie jak zapalenie ucha środkowego, może wpływać na proces słyszenia. Wystarczy zwykły nieżyt nosa, czyli przeziębienie, aby negatywnie wpłynąć na proces wąchania. Całkowita utrata węchowego układu sensorycznego, czyli percepcji węchu, nazywana jest anosmią. Zakłócenie percepcji węchowej ma również bezpośredni wpływ na percepcję smaku.
