Tachykardia zatokowa

Tak jak Tachykardia zatokowa to tętno powyżej stu uderzeń na minutę w stanie spoczynku. Istotne jest, aby wzbudzenie pochodziło z zegara głównego, węzła zatokowego w prawym przedsionku, a sygnał elektryczny podążał za normalnym układem przewodzenia serca. Rozróżnia się postać pierwotną, w której nie ma rozpoznawalnych przyczyn organicznych, oraz postać wtórną częstoskurczu zatokowego, co często można wytłumaczyć kompensacyjną reakcją serca na chorobę podstawową.

Co to jest tachykardia zatokowa?

Tachykardii, która pojawia się tylko sporadycznie, zwykle towarzyszą wyczuwalne kołatanie serca i wysoki puls. Okresowe i nagłe tachykardie często mają określone czynniki wyzwalające, takie jak stres, lęk lub wymagania fizyczne.
© Ekaviso - stock.adobe.com

Plik Tachykardia zatokowa jest arytmią serca, w której sekwencja elektryczna rytmu bijącego od pobudzenia w węźle zatokowym i transmisji do komór przez węzeł pk odpowiada normalnemu systemowi transmisji bodźców serca. Tętno powyżej stu uderzeń na minutę w spoczynku jest klasyfikowane jako tachykardia zatokowa.

Nie dotyczy to fizjologicznie określonego, szybkiego rytmu serca, ponieważ tętno może wzrosnąć do ponad stu uderzeń na minutę przy odpowiednich wymaganiach dotyczących wydajności oraz u niemowląt i małych dzieci bez patologicznego częstoskurczu zatokowego. Rozróżnia się pierwotną i wtórną częstoskurcz zatokowy. Jest to pierwotna postać tachykardii, gdy nie ma organicznych lub egzogennych przyczyn wysokiego tętna.

Postać wtórna polega głównie na kompensacyjnym zwiększeniu częstotliwości uderzeń z powodu pewnych parametrów docelowych, takich jak niedostateczna saturacja tlenem lub z powodu anemii (anemii). Szybki rytm serca może być również spowodowany zaburzeniami hormonalnymi lub niepożądanym efektem ubocznym leków. Na przykład nadczynność tarczycy, nadczynność tarczycy, może powodować tachykardię zatokową.

przyczyny

Z definicji nie można zidentyfikować przyczyn pierwotnego częstoskurczu zatokowego, ale można zidentyfikować przyczyny wtórnej postaci choroby. Czynniki, które mogą powodować szybki rytm serca poza wzrostem częstotliwości, które są uważane za fizjologiczne, są bardzo złożone i dotyczą samego serca lub są to anomalie lub choroby poza sercem.

W wielu przypadkach jest to reakcja kompensacyjna serca mająca na celu zrekompensowanie wynikającego lub pojawiającego się niedoboru tlenu i składników odżywczych. Typowe przyczyny w tej kategorii to niedobór tlenu (niedotlenienie), anemia (niedokrwistość) oraz nieprawidłowo niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie), które może być spowodowane np. Brakiem płynów (odwodnienie). Choroby gorączkowe można sklasyfikować jako warunkowo kompensacyjne lub warunkowo fizjologiczne.

Wzrost temperatury ciała o jeden stopień Celsjusza powoduje przyspieszenie akcji serca o około dziesięć uderzeń na minutę. Jest to prawdopodobnie środek ostrożności podejmowany przez organizm w celu zapobieżenia groźbie niedostatecznej podaży tlenu. Wraz ze wzrostem temperatury ciała gwałtownie przyspieszają procesy metaboliczne.

Typowe przyczyny częstoskurczu zatokowego, których nie można wytłumaczyć procesami kompensacyjnymi, to nadczynność tarczycy (nadczynność tarczycy) oraz reakcje na leki (sympatykomimetyki), luksusową żywność lub narkotyki (kofeina, ecstasy). Inne czynniki wyzwalające patologiczny wzrost częstości akcji serca mogą być spowodowane samym sercem. Są to głównie choroby, takie jak niewydolność serca, zawał serca czy zapalenie mięśnia sercowego.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Pierwotny lub wtórny tachykardia zatokowa powoduje początkowo tylko kilka specyficznych objawów. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku stałego wzrostu tętna. Tachykardii, która pojawia się tylko sporadycznie, zwykle towarzyszą wyczuwalne kołatanie serca i wysoki puls.

Okresowe i nagłe tachykardie często mają określone czynniki wyzwalające, takie jak stres, lęk lub wymagania fizyczne. Trwały tachykardia zatokowa niekoniecznie objawia się wyczuwalnym kołataniem serca, ale raczej ogólnym wyczerpaniem i zmniejszeniem wydolności podczas wysiłku. Tętno pozostaje nienaturalnie wysokie nawet podczas odpoczynku.

Diagnoza i przebieg choroby

Najważniejszymi narzędziami służącymi do różnicowania częstoskurczu zatokowego od innych arytmii serca, takich jak częste migotanie przedsionków, są elektrokardiogramy (EKG) i echokardiografia, która jest wykonywana zewnętrznie lub jako przezprzełykowe badanie ultrasonograficzne (TEE). W TEE urządzenie ultradźwiękowe wprowadza się do przełyku (przełyku), podczas gdy pacjent jest lekko uspokojony.

Badanie ultrasonograficzne bijącego serca dostarcza cennych danych o objętości przedsionków i komór, a także grubości ścian mięśnia sercowego, a także o funkcjonowaniu poszczególnych zastawek serca. Wzorzec EKG pozwala również na wyciągnięcie wniosków dotyczących prawdopodobnie istniejących chorób sercowo-naczyniowych. Obie diagnostyki doskonale się uzupełniają, a także obejmują część niezbędnej diagnostyki różnicowej.

Komplikacje

W najgorszym przypadku tachykardia zatokowa może prowadzić do niewydolności serca, a tym samym do dalszej śmierci danej osoby. Jednak dzieje się tak tylko wtedy, gdy choroba nie jest leczona. Osoby dotknięte chorobą cierpią na bardzo wysoki puls, a także kołatanie serca. Występuje wewnętrzny niepokój, a pacjenci mogą również mieć poty lub ataki paniki.

Występują również objawy takie jak strach czy stres, które mają negatywny wpływ na jakość życia osoby zainteresowanej. Tachykardia zatokowa może również wystąpić podczas wysiłku fizycznego. W wielu przypadkach pacjenci odczuwają zmęczenie i wyczerpanie, a tętno jest znacznie zwiększone, nawet podczas odpoczynku.

Leczenie tachykardii zatokowej zwykle opiera się na chorobie podstawowej. W wielu przypadkach stosuje się leki zmniejszające częstość akcji serca. Nie ma żadnych komplikacji. W nagłych przypadkach konieczne jest jednak leczenie przez lekarza ratunkowego, aby uniknąć śmierci pacjenta. Niestety nie można jednoznacznie przewidzieć, czy oczekiwana długość życia pacjenta ulegnie skróceniu z powodu choroby.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Tachykardia zatokowa jest w wielu przypadkach całkowicie normalna, na przykład przy szybkich ruchach lub podnieceniu. Jeśli jednak występuje częściej lub jeśli pacjent nie potrafi wyjaśnić jego wystąpienia, wskazana jest wizyta u lekarza. Potrafi określić, czy jest to rzeczywiście fizjologiczny tachykardia zatokowa, czy też istnieje inny obraz kliniczny. Właściwymi osobami kontaktowymi dla tej diagnozy są lekarz rodzinny, internista lub kardiolog. W wielu przypadkach konieczne jest kilkakrotne wizyty u lekarza, ponieważ idealne rozpoznanie wymaga, aby częstoskurcz zatokowy rejestrowany był w EKG i można go było w ten sposób jednoznacznie ocenić.

Nawet po zdiagnozowaniu tachykardii zatokowej wizyta u lekarza może być ważna. Dotyczy to przypadków, w których zmienia się rodzaj przyspieszenia serca. Nowe objawy, takie jak zawroty głowy, a nawet omdlenia, powodują, że wizyta u lekarza jest pilnie konieczna. To samo dotyczy przypadków, w których pacjent jest bardzo przerażony faktycznym przyspieszeniem akcji serca. W tym miejscu należy się obawiać nerwicy sercowej, w której pacjent narasta w nieszkodliwe objawy, a jakość życia może znacznie spaść. Pomocna jest jednorazowa ocena stanu serca, ale też rozmowa z psychologiem, który może również rozważyć indywidualną terapię behawioralną.

Leczenie i terapia

Pierwszym celem leczenia tachykardii zatokowej jest analiza przyczyny. Jeśli przyczyna szybkiego bicia serca jest znana, najpierw leczy się zespół przyczyn, tak że jeśli przyczyna zostanie skutecznie wyeliminowana lub uleczona, szybki rytm ustąpi samoczynnie. Występuje pierwotna tachykardia zatokowa, dla której nie można zdiagnozować żadnej konkretnej przyczyny.

Leczenie polega głównie na objawowym leczeniu lekami beta-adrenolitycznymi. Zajmują tak zwane receptory beta, dzięki czemu hormony stresu adrenalina i noradrenalina nie mogą dokować, a tym samym nie mogą działać. Zablokowanie receptorów beta w sercu powoduje spadek ciśnienia krwi i spowolnienie pracy serca.

W nerkach hormony stresu rozwijają nawet swego rodzaju efekt dźwigni, ponieważ po dokowaniu adrenaliny i noradrenaliny uwalniane są hormony, takie jak angiotensyna, które mają działanie zwężające naczynia krwionośne i powodują wzrost ciśnienia krwi i częstości akcji serca. Podobnie jak w sercu, receptory beta w nerkach są dezaktywowane przez beta-blokery, tak że hormony stresu nie mogą działać.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki wzmacniające serce i układ krążenia

zapobieganie

Najlepsze środki zapobiegawcze zapobiegające tachykardii zatokowej to unikanie zagrożeń, które mogą wywołać chorobę sercowo-naczyniową. Przede wszystkim zaleca się ostrożne używanie kofeiny, nikotyny i alkoholu. Równie ważna jest zbilansowana dieta zawierająca pokarmy pozostawione naturalnie. Minimalną ilość ćwiczeń można również zaliczyć do kategorii środków zapobiegawczych.

Opieka postpenitencjarna

Z reguły osoby dotknięte tachykardią zatokową mają tylko ograniczone i tylko kilka dostępnych środków do bezpośredniej opieki kontrolnej, tak aby osoba dotknięta chorobą powinna skonsultować się z lekarzem jak najwcześniej. Im wcześniej skonsultowano się z lekarzem, tym zwykle jest lepszy dalszy przebieg choroby. Dlatego pacjent powinien rozpoczynać leczenie przy pierwszych objawach podmiotowych i przedmiotowych.

Tachykardia zatokowa nie leczy się sama. W większości przypadków pacjenci polegają na różnych lekach, aby właściwie i trwale złagodzić objawy. Jeśli coś jest niejasne lub masz jakiekolwiek pytania, zawsze najpierw skonsultuj się z lekarzem, aby w dalszym przebiegu nie wystąpiły żadne komplikacje.

Ogólnie rzecz biorąc, należy również unikać stresu, a osoba dotknięta chorobą powinna odpocząć i spokojnie. W tachykardii zatokowej zdrowy tryb życia ze zbilansowaną dietą może również wpłynąć pozytywnie na dalszy przebieg tej choroby, przy czym należy również unikać otyłości. W niektórych przypadkach choroba może również skrócić oczekiwaną długość życia osób dotkniętych chorobą.

Możesz to zrobić sam

Tachykardia zatokowa jest w wielu przypadkach fizjologiczna i nie wymaga leczenia. Jeśli jednak niepokoi to osobę zainteresowaną lub nawet ją przeraża, istnieją sposoby samopomocy, za pomocą których można często to zjawisko opanować. Warunkiem tego jest, aby przyspieszone bicie serca zostało wcześniej wyjaśnione przez kardiologa lub przynajmniej przez lekarza rodzinnego. Służy to nie tylko bezpieczeństwu pacjenta, ale także uspokojeniu go, co często jest bardzo ważne z psychologicznego punktu widzenia w radzeniu sobie z tachykardią zatokową.

W szczególności komponent psychologiczny jest bardzo ważny w przyspieszonym sercu. Jeśli poszkodowani myślą, że mają chorobę serca, strach wzmaga bicie serca i może powstać błędne koło. Dlatego bardzo ważne jest, aby po badaniu lekarskim poszkodowani pamiętali, że przyspieszone bicie serca jest całkowicie normalne podczas seksu, podniecenia i ćwiczeń. Jeśli to nie zadziała, często wskazane jest wsparcie psychologiczne, aby nerwica serca nie mogła się rozwinąć.

W życiu codziennym przyspieszenie bicia serca można zmniejszyć lub nawet uniknąć. Spożycie nikotyny, alkoholu i kawy jest istotnym czynnikiem przyspieszającym pracę serca, a tym samym ograniczającym go jak najlepiej. Możliwe jest również kołatanie serca po dużym posiłku. Mówi się tutaj o zespole Roemhelda. Można tego uniknąć, jeśli pacjenci nie jedzą tak dużych porcji, zwłaszcza przed snem.