syfilis

syfilis lub. syfilis to dobrze znana i rozpowszechniona choroba przenoszona drogą płciową. Przeważnie występuje przewlekle. Od czasu wynalezienia penicyliny gojenie lub leczenie jest korzystne, jeśli zostanie zdiagnozowane w odpowiednim czasie. Kiłę należy zgłosić i natychmiast leczyć lekarz.

Co to jest kiła

syfilis lub syfilis to bardzo powszechna na świecie choroba przenoszona drogą płciową. Jednak odkąd wynaleziono penicylinę, ta przewlekła choroba była uleczalna w największym możliwym stopniu. Główną przyczyną kiły jest bakteria (Treponema pallidum pallidum), która jest zwykle przenoszona z jednej osoby na drugą podczas stosunku płciowego bez zabezpieczenia. W ten sposób można również zarazić nienarodzone dzieci.

Od czasu skutecznego leczenia kiły penicyliną choroba przenoszona drogą płciową stała się rzadsza w Niemczech i Europie. Jednak raporty medyczne są obowiązkowe od 2001 roku, nawet jeśli istnieje tylko podejrzenie kiły. Kiła pojawia się coraz częściej w dużych miastach Niemiec. Około 3% niemieckiej populacji jest zarażonych kiłą i już się nią zaraziło. Statystycznie rzecz biorąc, mężczyźni częściej chorują na kiłę niż kobiety, a osoby młodsze częściej niż osoby starsze.

przyczyny

Przyczyna syfilis to zakażenie bakteryjne Treponema pallidum pallidum. Ta bakteria może wpływać tylko na ludzi. Przenosi się przez błony śluzowe i drobne pęknięcia lub urazy skóry podczas stosunku płciowego. W takim przypadku kobiety w ciąży mogą również zarazić się nienarodzonym dzieckiem kiłą.

Nieleczona bakteria kiły rozprzestrzenia się po całym organizmie i może również wpływać na inne narządy. Poza żywicielem patogeny kiły mogą przeżyć tylko krótko. Ponieważ pojawienie się pierwszych objawów może zająć do dwóch lub trzech tygodni, inne osoby mogą w tym czasie zostać zarażone poprzez stosunek seksualny bez zabezpieczenia. Szansa zarażenia się chorym na kiłę wynosi średnio 30 procent.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Kiła może objawiać się na wiele sposobów i przechodzi przez różne fazy. W zależności od konkretnego etapu mogą wystąpić różne objawy. Pomiędzy nimi występują fazy latencji wolne od objawów. Charakterystyczne objawy to wyraźny obrzęk węzłów chłonnych i zmiany skórne. Około dwóch do czterech tygodni po infekcji w miejscach wejścia bakterii tworzą się małe zaczerwienione guzki skórne.

Na początku są one często bezbolesne, ale później mogą powodować silny ból. Po około tygodniu rosną do wielkości monety i wydzielają bezbarwną, wysoce zakaźną ciecz. Zwykle te owrzodzenia, znane jako twarde wrzody, pojawiają się na penisie (często na żołędzi) u mężczyzn oraz na pochwie i wargach sromowych u kobiet.

Jednak może to również dotyczyć odbytu lub błon śluzowych jamy ustnej. Nieleczone cofają się po około czterech do sześciu tygodniach. W kolejnym stadium kiły pojawiają się objawy grypopodobne takie jak gorączka, bóle głowy i ciała oraz obrzęk węzłów chłonnych.

Ponadto zazwyczaj występuje wysypka, która początkowo objawia się tylko różowymi plamami, które następnie przekształcają się w guzki w kolorze miedzi (grudki) i goją się same. Często po tym etapie następuje przestój. Jednak po trzech do pięciu latach patogeny rozprzestrzeniają się po całym organizmie i atakują narządy wewnętrzne, takie jak krwiobieg, płuca, wątroba, żołądek, przełyk, mięśnie, kości i inne części ciała.

Przebieg choroby

Przebieg syfilis można podzielić na cztery etapy. W ciągu pierwszych trzech tygodni po zakażeniu w miejscu zakażenia (głównie penis lub pochwa) rozwijają się twarde, ale bezbolesne wrzody. Ten tak zwany ulcus durum (wrzód twardy) zwykle nie jest zauważany przez osobę dotkniętą chorobą.

W drugiej fazie kiły pojawiają się masywne wysypki, zaczerwienienia skóry i zmiany w błonie śluzowej. Najpóźniej w tym momencie poszkodowany powinien skonsultować się z lekarzem. Objawy często mijają przez kilka lat, po czym ponownie ujawniają się w szczególnie silny i niebezpieczny sposób. Nazywa się to również kiłą utajoną. W takiej sytuacji mogą zostać szczególnie uszkodzone narządy wewnętrzne, takie jak serce. Możliwe są również zaburzenia neurologiczne i zmiany kostne.

Jeśli kiła jest leczona w odpowiednim czasie, rokowania na wyleczenie są obecnie bardzo korzystne. Szanse na wyzdrowienie są duże, zwłaszcza przy stosowaniu antybiotyków (penicyliny). Jeśli jednak kiła jest bardziej zaawansowana i osiągnęła stadium kiły układu nerwowego, istnieje duże prawdopodobieństwo, że choroba może być śmiertelna. Ale trwałe uszkodzenia, takie jak paraliż na całe życie, mogą również sprawić, że osoby dotknięte chorobą będą potrzebować opieki. Rzadko dochodzi do samoistnego wyleczenia.

Komplikacje

Przy wczesnym leczeniu kiła zwykle goi się bez konsekwencji; nieleczona choroba może powodować poważne komplikacje, a nawet śmierć. Choroba jest wysoce zaraźliwa, zwłaszcza w pierwszych stadiach, i może się dalej rozprzestrzeniać poprzez stosunek płciowy bez zabezpieczenia. W czasie ciąży patogen może przejść na dziecko i doprowadzić do wrodzonej kiły.

Możliwe są również poronienia lub przedwczesne porody. Infekcja syfilityczna zwiększa ryzyko zakażenia wirusem HIV, a obie choroby mają również wzajemnie niekorzystny wpływ na ich przebieg. W zaawansowanym stadium kiły patogeny atakują ośrodkowy układ nerwowy: te tak zwane neurolues charakteryzują się przewlekłym zapaleniem rdzenia kręgowego i mózgu, które może prowadzić do upośledzenia umysłowego, depresji lub demencji.

Zaburzenia motoryczne, bóle kończyn, zmiany osobowości oraz nietrzymanie moczu i stolca są również typowymi objawami kiły układu nerwowego. Inne powikłania mogą obejmować drętwienie, porażenie mięśni oka i zawroty głowy. Utworzenie guzka na tętnicy głównej jako długoterminowa konsekwencja może prowadzić do powiększenia aorty kilkadziesiąt lat po zakażeniu (tętniak aorty).

Jeśli tętniak pęknie, osoba dotknięta chorobą wykrwawi się na śmierć w krótkim czasie. Rozrosty tkanek mogą również uszkodzić skórę, błony śluzowe i kości; atak na wątrobę powoduje zapalenie wątroby. Reakcja Jarischa-Herxheimera z wysoką gorączką, bólem głowy i wysypką skórną może rozwinąć się jako powikłanie podczas leczenia kiły.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

Jeżeli po niezabezpieczonym kontakcie seksualnym z inną osobą wystąpią u danej osoby różne nieprawidłowości i dolegliwości, należy skonsultować się z lekarzem. Obrzęk limfy i zmiany skórne są uważane za oznaki uszczerbku na zdrowiu. Należy je wyjaśnić, ponieważ choroba przenoszona drogą płciową jest chorobą wysoce zaraźliwą. Ból, zaczerwienienie lub dyskomfort w okolicy błon śluzowych, odbytu lub wejścia do pochwy uważa się za nietypowe i należy je dokładniej zbadać.

Jeśli w dalszym przebiegu wystąpią objawy grypopodobne, należy to rozumieć również jako sygnał ostrzegawczy ze strony organizmu. Jeśli masz gorączkę, ból głowy lub ogólne złe samopoczucie, potrzebny jest lekarz. Dysfunkcja organizmu, obrzęki czy owrzodzenia to kolejne oznaki istniejącej choroby. W zaawansowanym stadium choroby mogą wystąpić ograniczenia ruchowe lub wypadanie włosów.

Ponieważ kiła może doprowadzić do przedwczesnej śmierci chorego, jeśli choroba postępuje niekorzystnie lub istnieje możliwość rozwoju uszkodzeń na całe życie, takich jak paraliż, przy pierwszych objawach należy skonsultować się z lekarzem. Ogólne odczucie choroby lub podejrzenie infekcji należy omówić z lekarzem. Zaleca się również regularne kontrole podczas wykonywania czynności seksualnych bez zabezpieczenia.

Leczenie, terapia i profilaktyka

Jeśli podejrzewasz syfilis natychmiast skonsultować się z lekarzem. Jeśli choroba przenoszona drogą płciową jest rzeczywiście obecna, zwykle leczy się ją antybiotykiem penicyliną. Pacjent powinien ściśle przestrzegać przepisanej przez lekarza dawki, aby wykluczyć trwałe uszkodzenie.

Czas trwania leczenia uzależniony jest od ciężkości i zaawansowanego stadium kiły. Zwykle na terapię wystarczają dwa do trzech tygodni. Skutki uboczne to głównie bóle głowy, bóle mięśni (podobne do bólu mięśni) i gorączka. Szczepionka przeciwko kiły nie jest jeszcze dostępna. Dlatego chroniony stosunek płciowy, np. preferowane są prezerwatywy. Podczas oddawania krwi należy również uważać na patogeny kiłowe.

Opieka postpenitencjarna

W zdecydowanej większości przypadków leki - zwłaszcza antybiotyki - trzeba przyjmować nawet po ustąpieniu objawów. Celem jest całkowite złagodzenie objawów w dłuższej perspektywie. W przypadku dzieci szczególnie zachęca się rodziców do dbania o ich ciągłe i prawidłowe przyjmowanie. W dalszej opiece fundamentalne znaczenie ma włączenie również partnera - nawet jeśli nie wykryto jeszcze zakażenia.

W tym czasie nawet chroniony stosunek płciowy powinien być tematem tabu - w ten sposób można wykluczyć zakażenie rozmazem. W przypadku kiły zwykle nie dochodzi do samoistnego wyleczenia. Nie można wykluczyć nawet złośliwej degeneracji, jeśli utrzymuje się ona przez długi czas. Wydaje się, że regularne długoterminowe kontrole są nieuniknione ze względu na wysokie ryzyko nawrotu.

Po leczeniu kiły przeciwciała we krwi są ponownie określane w określonym czasie. Ma to zapobiec ponownemu kiełkowaniu infekcji. Jeśli choroba przenoszona drogą płciową była już w zaawansowanym stadium już wcześniej, tj. Przed leczeniem, obowiązkowe jest sześciomiesięczne badanie zarówno surowicy, jak i płynu mózgowo-rdzeniowego - przez okres trzech lat. Z reguły nie są konieczne dalsze działania, dzięki którym oczekiwana długość życia poszkodowanego nie ulega skróceniu - zawsze przy założeniu bardzo szybkiej diagnozy i odpowiedniego leczenia na czas.

Możesz to zrobić sam

W przypadku choroby podlegającej obowiązkowi zgłoszenia niezbędna jest współpraca z lekarzem.W kontekście samopomocy należy zachować szczególną ostrożność w przypadku kontaktów seksualnych z inną osobą. Partner seksualny musi zostać poinformowany o obecności choroby. Ponadto w przypadku kontaktu seksualnego należy podjąć odpowiednie środki ochronne.

Ponieważ w wielu przypadkach choroba jest rozpoznawana dopiero w zaawansowanym stadium, o rozpoznaniu należy poinformować poprzednich partnerów seksualnych. Ty też musisz przejść badania lekarskie i skontaktować się z byłymi partnerami seksualnymi. Za wszelką cenę należy unikać stosunku płciowego bez zabezpieczenia.

Ponieważ choroba zwykle ma przebieg przewlekły, należy wspierać układ odpornościowy. Wskazany jest zdrowy tryb życia poprzez dietę bogatą w witaminy i unikanie szkodliwych substancji. Stosowanie nikotyny, narkotyków, leków bez recepty czy alkoholu może mieć znaczący wpływ na dalszy rozwój. Jednak normalna waga, wystarczające ćwiczenia, spokojny sen i siła psychiczna są pomocne. Codzienne stresory powinny zostać ograniczone do minimum.

Radzenie sobie z chorobą jest szczególnie trudne, gdy zarażone zostało również nienarodzone dziecko. Niemniej jednak należy zachować spokój i pewna obsługa jest konieczna. Należy podjąć środki ostrożności, aby zapobiec dalszemu przenoszeniu.