Kufer celiakii

Z Kufer celiakii to niesparowany pień tętniczy, który wyrasta w kierunku przedniej części brzucha (w kierunku brzusznym) z brzusznej części aorty znajdującej się jeszcze powyżej sparowanych tętnic nerkowych.

Po kilku centymetrach rozgałęzia się na trzy kolejne tętnice, które zaopatrują różne narządy jamy brzusznej i część krezki w tętniczą, bogatą w tlen krew. Ponieważ pień trzewny wyrasta tuż poniżej przejścia aorty przez przeponę, tułów tętniczy może być dotknięty kompresją, czyli zespołem Dunbara.

Co to jest pień trzewny?

Pień trzewny to powszechny pień tętniczy, który wyrasta brzusznie (na brzuchu) jako niesparowana gałąź z aorty brzusznej na poziomie dwunastego kręgu piersiowego poniżej przejścia aorty przez przeponę (rozwód aorticus).

Po kilku centymetrach tętnica macierzysta rozgałęzia się do trzech tętnic śledzionowych, lewej A. gastrica i A. hepatica commonis. Obszar rozgałęzienia na trzy tętnice jest również znany jako trójnóg Hallera lub tripus celiacus. Trzy rozgałęzione tętnice zaopatrują narządy jamy brzusznej: wątrobę, trzustkę (trzustkę), żołądek, śledzionę, dwunastnicę (dwunastnicę) i towarzyszącą krezkę (krezkę) świeżą, bogatą w tlen krew. Każda awaria pnia trzewnego może natychmiast zagrażać życiu.

Anatomia i budowa

Na szczególną uwagę zasługuje trójnóg Hallera z pniem trzewnym, ponieważ „normalne” rozgałęzienie trzech wyżej wymienionych tętnic bezpośrednio w statywie występuje tylko u około 55 do 62 procent osób. W pozostałych przypadkach ze statystycznie istotnym klastrem występuje więcej niż dziesięć różnych anomalii.

Na przykład anatom Hellmuth Michels określa częstość wariantów II i III odpowiednio na 10 i 11 procent. Wariant II to osobliwość anatomiczna polegająca na tym, że tętnica wątrobowa wspólna nie wyrasta bezpośrednio ze statywu, ale z lewej tętnicy brzusznej, lewej tętnicy żołądkowej. Wariant III występuje, gdy prawa tętnica żołądkowa, tętnica żołądkowa tylna, nie pochodzi z tętnicy wątrobowej wspólnej (tętnica wątrobowa wspólna), ale raczej z tętnicy krezkowej górnej, która jest oddzielnym odgałęzieniem od aorty brzusznej.

Inne anomalie anatomiczne o znacznej częstotliwości od 7 do 8 procent, takie jak warianty VI i VII, odpowiadają normalnej anatomii, z których każda ma dodatkową tętnicę wątrobową. Struktura ścian pnia trzewnego odpowiada budowie innych dużych tętnic. Trzy warstwy ścian: tunica intima, tunica media i tunica externa można rozróżnić od strony wewnętrznej do zewnętrznej. Tunica interna lub interna składa się z jednowarstwowego śródbłonka, po którym następuje luźna tkanka łączna, oddzielona od ośrodka elastyczną membraną.

Błona środkowa lub ośrodek składa się głównie z pierścieniowych i skośnych komórek mięśni gładkich, a także elastycznej tkanki łącznej i włókien kolagenowych. Wysoce elastyczna membrana oddziela ośrodek od błony zewnętrznej, która jest utworzona z tkanki łącznej i jest poprzecinana „liniami zasilającymi”, takimi jak naczynia krwionośne i nerwy.

Funkcja i zadania

Główną funkcją pnia jamy brzusznej, jak nazywany jest również pień trzewny, jest przekazywanie bogatej w tlen krwi do trzech tętnic, które w normalnej anatomii pochodzą z pnia jamy brzusznej. Trzy tętnice zaopatrują połączone narządy jamy brzusznej poprzez dalsze odgałęzienia i odgałęzienia.

Ściany tułowia jamy brzusznej odpowiadają budowie dużych tętnic elastycznych w pobliżu serca, dzięki czemu biorą aktywny udział w wygładzaniu skoków skurczowego ciśnienia krwi, a jednocześnie są zaangażowane w utrzymanie rozkurczowego ciśnienia tętniczego poprzez zwężenie naczyń podczas rozkurczu, czyli fazy spoczynku obu komór serca. Rozkurczowe „resztkowe ciśnienie krwi” jest niezwykle ważne, aby zapobiec zapadaniu się wąskich tętniczek i naczyń włosowatych, a następnie nieodwracalnemu sklejaniu ich ścian.

Komórki mięśni gładkich tułowia jamy brzusznej są zależne od sygnałów z baroreceptorów w obu tętnicach szyjnych, ponieważ w jelitowej części krwiobiegu nie ma czujników ciśnienia. Pień trzewny bierze udział w tak zwanej funkcji Windkessela dużych tętnic blisko serca, aby wygładzić przepływ krwi po tętniczej stronie krwiobiegu.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Jedna z najważniejszych chorób lub dolegliwości związanych z jamą brzuszną wynika z mechanicznej niedrożności przepływu krwi. Zjawisko to, znane jako zespół ucisku celiakii lub zespół Dunbara, jest głównie spowodowane niewielkimi nieprawidłowościami w więzadle łukowatym przyśrodkowym lub nieznacznie przesuniętym pochodzeniem tułowia.

Opaska tkankowa, która normalnie przebiega nad pniem tętnicy i wzmacnia krawędź przewodu aortalnego (rozworu aortalnego) przez przeponę, może częściowo odciąć się od pnia jamy brzusznej, a także leżącego na nim zwoju trzewnego, powodując dodatkowe uciskanie nerwu. Objawy, takie jak skurcze brzucha, nudności i niestrawność, zależą od stopnia utrudnienia przepływu krwi. W związku z tym objawy obejmują zarówno drobne dolegliwości, jak i silny i nieznośny ból oraz stany zagrażające życiu. W przypadku zespołu przewlekłego ucisku dochodzi również do wtórnego uszkodzenia narządów, które są normalnie zaopatrywane przez zaciśniętą tętnicę lub tętnice.

W niektórych przypadkach, gdy inne tętnice, takie jak tętnica trzustkowo-dwunastnicza górna, pełnią rolę tętnicy zastępczej, nadmierne zapotrzebowanie na „tętnicę zastępczą” może powodować powstawanie tętniaków, co może prowadzić do niebezpiecznego krwawienia wewnętrznego. W rzadkich przypadkach w okolicy pnia trzewnego obserwowano izolowane rozwarstwienie wymagające leczenia. Oznacza to, że krew przesiąka między wewnętrzną warstwą ściany, błoną wewnętrzną i osłoną środkową, co może powodować znaczny dyskomfort. Większość rozwarstwień jest spowodowana łzami w błonie wewnętrznej lub urazami.