Świąd mocznicowy

W a mocznicowy świąd jest to przewlekły świąd u pacjentów dializowanych. Dokładny mechanizm jego powstawania nie jest jeszcze znany. Terapia lecznicza jest możliwa tylko poprzez przeszczep nerki.

Co to jest świąd mocznicowy?

U pacjentów dializowanych bardzo często występuje przewlekłe swędzenie, znane również jako mocznicowy świąd do którego odnosi się. Termin łaciński to Świąd mocznicowy. Uważa się, że około 50 do 90 procent wszystkich pacjentów dializowanych ma świąd mocznicowy. To nie jest niezależna choroba, ale objaw.

Swędzenie jest trudne do zwalczenia i prowadzi do zaburzeń snu i zaburzeń psychicznych. Zaobserwowano, że w ujęciu procentowym pacjenci poddawani hemodializie mają silniejszy świąd niż pacjenci poddawani dializie otrzewnowej. Niemniej jednak obie procedury mogą prowadzić do świądu mocznicowego. Hemodializa odbywa się poza organizmem.

Krew jest usuwana z organizmu, oczyszczana przez błony, a następnie zawracana do organizmu. Dializa otrzewnowa odbywa się wewnątrz organizmu. Otrzewna działa jak membrana filtrująca. W tej procedurze do jamy brzusznej wprowadza się roztwór dializacyjny, który pozostaje tam przez kilka godzin i wchłania substancje moczowe z krwi przez błonę biologiczną (otrzewną).

Po kilku godzinach zużyty roztwór jest wymieniany na świeży roztwór do dializy. Oprócz świądu mocznicowego prawie 100 procent pacjentów dializowanych cierpi również na różne choroby skóry. Te choroby skóry mogą również prowadzić do rozdzierającego swędzenia. Jednak świąd mocznicowy należy odróżnić od innych postaci świądu. Stwierdzono, że ta szczególna postać świądu występuje tylko u pacjentów dializowanych.

przyczyny

Mechanizm rozwoju świądu mocznicowego nie został jeszcze w pełni poznany. Były próby wyjaśnienia tego, ale nie zostało to jeszcze zweryfikowane. W przypadku niewydolności nerek skóra często wysycha. Wielu pacjentów ma również anemię. Stężenia magnezu i glinu w surowicy są często podwyższone. Można również zwiększyć poziom parathormonu. Wszystkie te czynniki powodują swędzenie.

Wreszcie swędzenie może być również wywołane przez współistniejące choroby nerek. Choroby te obejmują cukrzycę, niedoczynność tarczycy i zapalenie wątroby. W niektórych przypadkach odpowiedzialna może być również nietolerancja leków. Dyskutuje się również o zwiększonym uwalnianiu histaminy jako przyczyny swędzenia. Wiadomo, że przy niewydolności nerek wzrasta stężenie komórek tucznych w skórze.

Komórki tuczne pełnią funkcję dla układu odpornościowego poprzez uwalnianie histaminy. Tak więc histamina podrażnia zakończenia nerwowe i powoduje wrażenie swędzenia. Ponadto substancja P jest również zwiększona w przewlekłej niewydolności nerek. To pobudza receptory opioidowe, co może być również odczuwalne jako swędzenie. Jednak obserwuje się, że ten bolesny świąd zwykle rozwija się podczas lub po dializie. Jednak może również wystąpić między dializami.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Świąd mocznicowy nie jest chorobą niezależną, ale występuje tylko w 4 i 5 stopniu niewydolności nerek wymagającej dializy. Niewydolność nerek w stadium od 1 do 3 jest nadal w dużej mierze wolna od objawów. Oprócz bolesnego, uporczywego świądu, pacjenci cierpią również na inne typowe objawy niewydolności nerek w stadium 4 i 5.

Należą do nich ból w okolicy nerek, brązowy mocz, kamienie nerkowe, a nawet zapalenie miedniczki nerkowej. Ponadto występują nudności, wymioty, osłabienie sprawności umysłowej, utrata apetytu, zatrzymywanie wody, duszność, a przede wszystkim zmiany skórne. Zmiany skórne mają postać zadrapań, otwartych ran lub blizn i są wynikiem drapania i bolesnego swędzenia.

Diagnoza i przebieg choroby

Swędzenie można zdiagnozować jako świąd mocznicowy, jeśli wystąpi w trakcie, po lub między dializami. Zwykle trwa tylko kilka minut i występuje regularnie. Rozpoznanie „świądu mocznicowego” można postawić w ciągu dwóch tygodni, jeśli wystąpi trzykrotnie. Badanie przedmiotowe wykazuje ślady zadrapań.

Komplikacje

Świąd mocznicowy wiąże się przede wszystkim z silnym dyskomfortem u osób dotkniętych chorobą. Możliwe powikłania są podobne do tych występujących w czwartym i piątym stadium niewydolności nerek. Może to prowadzić do rozwoju kamieni nerkowych, a nawet zapalenia miednicy nerkowej. Ponadto występują poważne dolegliwości żołądkowo-jelitowe, zatrzymywanie wody i duszność.

W zaawansowanym stadium u osób dotkniętych chorobą występują również zauważalne zmiany skórne, spowodowane ciągłym drapaniem się w wyniku potwornego swędzenia. Typowe są otwarte rany, zadrapania, a później także blizny. W zależności od przebiegu choroby podstawowej świąd mocznicowy może powodować dalsze komplikacje lub przebiegać bez objawów u osoby zainteresowanej.

Zwykle nie ma większych problemów z leczeniem. Jednak kremy zawierające mocznik mogą powodować podrażnienia skóry i czasami nasilać swędzenie. Radioterapia niesie ze sobą ryzyko chorób kości i zmian struktur tkankowych, które w rzadkich przypadkach mogą prowadzić do raka.

Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne wywołują u niektórych pacjentów skutki uboczne i interakcje, na przykład ból brzucha lub zaburzenia czucia. Alergicy są narażeni na wstrząs anafilaktyczny.

Kiedy powinieneś iść do lekarza?

W każdym przypadku należy zapewnić leczenie tej choroby. Jest to bardzo nieprzyjemne powikłanie dializy, które w wielu przypadkach można ograniczyć. Dlatego osoba poszkodowana powinna skonsultować się z lekarzem, gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki i objawy choroby, aby objawy się nie pogorszyły lub nie pojawiły się inne powikłania. Wczesna diagnoza pozytywnie wpływa na dalszy przebieg choroby. Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli dana osoba cierpi na bardzo silny świąd podczas dializy.

Trudności w oddychaniu lub ciężka utrata apetytu mogą również wskazywać na tę chorobę. Osoby dotknięte chorobą nierzadko cierpią również na wymioty lub silne nudności. Jeśli te objawy występują przez dłuższy czas i nie ustępują same, należy skontaktować się z lekarzem. W przypadku tej choroby należy skontaktować się z lekarzem prowadzącym dializę. Jednak całkowite wyleczenie można osiągnąć tylko poprzez przeszczep nerki.

Leczenie i terapia

Leczenie świądu mocznicowego jest możliwe tylko po przeszczepie nerki. Nie ma innych możliwości leczenia niewydolności nerek wymagającej dializy. Istnieje jednak kilka objawowych opcji leczenia, które obiecują złagodzenie swędzenia. Oferuje leczenie miejscowe, fizyczne, chirurgiczne i ogólnoustrojowe.

W terapii miejscowej stosuje się kremy zawierające mocznik, aby zapewnić nawilżenie skóry. Należy również używać łagodnych mydeł. Fizjoterapia to z kolei fototerapia promieniowaniem UV-B. Naświetlanie łagodzi bolesny świąd. Mechanizm działania promieniowania nie został jeszcze wyjaśniony.

Jeśli świąd mocznicowy jest spowodowany nadczynnością przytarczyc, chirurgiczne usunięcie ciałek przytarczyc daje nadzieję na poprawę. Wreszcie można przeprowadzić ogólnoustrojowe leczenie różnymi lekami. Jednak szanse na sukces są inne.

W wielu przypadkach efekty leczenia również nie są zadowalające. Kwas gamma-linolenowy wykazuje pewną skuteczność, ponieważ hamuje tworzenie się limfocytów i syntezę limfokin. Zapobiega to reakcjom zapalnym.

Tutaj znajdziesz swoje leki

zapobieganie

Ponieważ świąd mocznicowy jest wynikiem ostrej lub przewlekłej niewydolności nerek, należy skupić się na zapobieganiu chorobom nerek. Uszkodzenie nerek może wynikać między innymi z wysokiego ciśnienia krwi lub cukrzycy.

Dlatego profilaktyka niewydolności nerek i świądu mocznicowego obejmuje ścisłą kontrolę masy ciała, redukcję otyłości, dużo ruchu, ograniczenie spożycia soli kuchennej, zbilansowaną dietę oraz powstrzymanie się od palenia i alkoholu. Dieta powinna być niskokaloryczna i niskotłuszczowa. Jednocześnie zaleca się spożywanie dużej ilości owoców i warzyw.

Opieka postpenitencjarna

W przypadku świądu mocznicowego badania kontrolne i leczenie po leczeniu zwykle koncentrują się na objawowym leczeniu świądu. Dalsza opieka może ograniczać się tylko do łagodzenia lub tłumienia świądu. Samego świądu mocznicowego nie można wyleczyć z medycznego punktu widzenia. Nie ma odpowiedniej koncepcji leczenia terapeutycznego.

Ponieważ świąd mocznicowy jest tylko objawem dysfunkcji nerek (np. Niewydolności nerek). Swędzenie znika nagle dopiero po wyleczeniu choroby podstawowej. W tym przypadku może pomóc tylko przeszczep nerki. Do tego czasu świąd mocznicowy można skutecznie leczyć jedynie za pomocą kombinacji kilku leków. Zadaniem opieki kontrolnej jest kontynuacja leczenia podanego klinicznie i dostosowanie go do choroby zgodnie z objawami.

W tym celu osoba zainteresowana musi być regularnie zgłaszana ambulatoryjnie. Ponadto osoba dotknięta chorobą musi podczas dalszej opieki nauczyć się dostosowywać warunki życia do choroby. Swędzenie można również złagodzić licznymi sposobami samopomocy. Ważne jest, aby w życiu codziennym osoby dotkniętej chorobą najpierw wyłączyć czynniki wyzwalające (wyzwalacz swędzenia).

Należy nosić lekkie ubranie (najlepiej bawełniane). Podczas kąpieli lub pod prysznicem temperatura wody nie powinna przekraczać 35 stopni Celsjusza. Aby zapobiec wysychaniu skóry, zaleca się ustawienie nawilżaczy w pomieszczeniach. Ponadto nie należy przesadzać z higieną osobistą (czyli nie za gorąco, niezbyt często i niezbyt długo).

Możesz to zrobić sam

Świąd mocznicowy wymaga leczenia. Stan jest leczony operacyjnie lub zachowawczo, co powinno prowadzić do znacznej poprawy poszczególnych objawów. Leczenie może być wspomagane różnymi środkami samopomocy.

Przede wszystkim ważne jest, aby ściśle przestrzegać wytycznych medycznych. W szczególności przyjmowanie leków, ponieważ jest to konieczne w leczeniu ogólnoustrojowym, musi odbywać się dokładnie zgodnie z zaleceniami. W przeciwnym razie mogą wystąpić poważne komplikacje. Zalecany jest również sport. Delikatna aktywność fizyczna wspomaga regenerację tak samo skutecznie, jak odpoczynek i ochrona. Plan treningowy najlepiej opracować z fizjoterapeutą.

Dieta, która musi być szczególnie delikatna w przypadku zaawansowanej choroby nerek, również wymaga szczegółowej analizy przez eksperta. Pacjenci muszą dużo pić i stosować dietę niskotłuszczową i niskocukrową, aby nie obciążać dodatkowo nerek. Pacjent powinien prowadzić dziennik skarg i odnotowywać wszelkie nietypowe objawy. Ponadto wszelkie skutki uboczne przepisanych leków przeciwhistaminowych należy zapisać i zgłosić lekarzowi.

Wymienione sposoby samopomocy należy omówić z lekarzem. Lekarz może wymienić dalsze środki wspomagające proces powrotu do zdrowia.