Wyjaśniamy, czym jest radość, jaka jest jej funkcja społeczna i skąd pochodzi ten termin. A także w jaki sposób może się objawiać.
Czym jest radość?
Radość jest jedną z podstawowych emocji istota ludzka (i niektórych wyższych zwierząt), opisywany jako ulotne i przyjemne uczucie, często utożsamiane z szczęście, ten zasiłek albo przyjemność. „Być szczęśliwym” lub „być szczęśliwym” są rozumiane jako synonimyi na ogół interpretowane są jako pozytywna i pożądana emocja, reprezentowana przez tańczące postacie, ikony obfitości, a przede wszystkim uśmiech.
Podobnie jak inne podstawowe emocje, takie jak strach czy złość, radość stanowi adaptacyjną odpowiedź człowieka na otoczenie. Kiedy jesteśmy szczęśliwi, nie tylko nasi Ciało reaguje na to samopoczucie, wywołując reakcje biochemiczne i hormonalne, ale służy również jako wzmocnienie dla zachowania korzystne lub przekazać innym nasze entuzjazm, wzmacniając w ten sposób więź społeczną i emocjonalną.
Słowo radość pochodzi z łaciny alacer, alacris, co można przetłumaczyć jako „szybko”, „żywy” lub „żywy” i skąd pochodzi włoskie słowo Allegro, używany w muzyce do melodii, które wykazują te cechy. Częściowo odpowiada to faktowi, że radość tradycyjnie kojarzy się z pewnymi energetycznymi zachowaniami fizycznymi, takimi jak bieganie, taniec, skakanie, śmiech itp.
Generalnie radość przejawia się w rysach ciała i twarzy poprzez:
- Śmiech, uśmiechy lub chęć świętowania i świętowania. Podwyższony ton głosu.
- Uniesienie powiek i zwężenie ich otwarcia ("uśmiech" oczu).
- Obecność energii w ciele, która nie pozwala nam pozostać w bezruchu, a więc wyraża się w tańcach, podskokach, brawach i tak dalej.
Jednak radość może przybierać różne formy, od hałaśliwego wybuchu radości po spokojne, ciche szczęście.
W ten sposób, w zależności od bodźca, na który reaguje, możemy doświadczać intensywniejszych lub bardziej kontrolowanych radości, które w zależności od tego (a także naszej osobowości) możemy manifestować w społecznie konwencjonalny sposób lub nie. Dlatego do stanów euforia Niekontrolowane i uporczywe nie są uważane za wesołe, ale raczej za objaw manii lub hipermanii.
Jednocześnie radości nie należy mylić ze szczęściem, które zakłada trwalszy stan zadowolenia i bardziej powiązany z racjonalną oceną własnego życia i własnych osiągnięć; ani z przyjemnością, która jest zwykle opisywana jako tymczasowe fizyczne doznanie dobrego samopoczucia, takie jak przyjemność seksualna.