Leki antycholinergiczne

Leki antycholinergiczne są szeroko stosowane w medycynie ze względu na ich wpływ na przywspółczulny układ nerwowy. Jednak skutków ubocznych nie należy lekceważyć.

Co to są leki antycholinergiczne?

Leki antycholinergiczne to substancje, które hamują główną substancję nośnikową acetylocholinę w przywspółczulnym układzie nerwowym. Przywspółczulny układ nerwowy, będący częścią wegetatywnego (nieświadomego) układu nerwowego i antagonistą współczulnego układu nerwowego, ma za zadanie wprowadzenie organizmu w stan spoczynku i regenerację.

Acetylocholina, substancja przekaźnikowa, jest hamowana przez przerywanie pewnych bodźców nerwowych. Takie bodźce nerwowe są odpowiedzialne za skurcz mięśni gładkich i wydzielanie gruczołów.

W ten sposób acetylocholina pobudza pracę jelit i gruczołów trawiennych. Z kolei tętno i oddech spadają. Ze względu na ich wpływ na przywspółczulny układ nerwowy, leki antycholinergiczne są również znane jako leki parasympatykolityczne.

Zastosowanie medyczne, działanie i zastosowanie

Efekty Leki antycholinergiczne na organizm ludzki są zmniejszenie przepływu śliny, rozszerzenie źrenic i zmniejszenie czynności jelit.

Te sposoby działania skutkują różnymi zastosowaniami w medycynie. Leki antycholinergiczne stosuje się w szczególności w chorobach pęcherza nadwrażliwego. Pacjenci z różnymi typami nietrzymania moczu i częstym oddawaniem moczu odczuwają szybką poprawę, gdyż substancje antycholinergiczne osłabiają skurcze mięśni pęcherza, a tym samym zwiększają wydolność pęcherza. Rezultatem bardziej stabilnego pęcherza jest to, że osoby dotknięte chorobą nie muszą tak często chodzić do toalety, aby opróżnić pęcherz.

Innym ważnym obszarem zastosowania leków antycholinergicznych jest choroba Parkinsona, w której występuje nadmiar acetylocholiny przy jednoczesnym niedoborze dopaminy. W celu zmniejszenia tej nierównowagi podaje się środki antycholinergiczne. Jednak ze względu na liczne skutki uboczne są one stosowane ostrożnie i głównie w celu zmniejszenia drżenia w chorobie Parkinsona.

Ponadto leki są skuteczne w przypadku nadmiernej potliwości (nadmiernej potliwości), chorób astmatycznych, zapalenia oskrzeli, skurczów narządów wewnętrznych i mięśni gładkich, bradykardii (zbyt wolne bicie serca) i arytmii serca. Ponadto leki antycholinergiczne są stosowane w celu wywołania znieczulenia przed operacjami i ułatwienia badania dna oka poprzez rozszerzenie źrenic.

Ziołowe, naturalne i farmaceutyczne leki przeciwcholinergiczne

Różne typy Leki antycholinergiczne różnią się tylko nieznacznie. Istnieją jednak różnice w zakresie tolerancji.

Dlatego w przypadku nietolerancji pomocna jest zmiana leku. Istnieją dwie główne grupy leków antycholinergicznych: pierwsza grupa działa wyłącznie na układ nerwowy (neurotropowe), a druga grupa działa zarówno na układ nerwowy, jak i mięśnie (muskulotropowe). Wśród substancji neurotropowych są tak zwane alkaloidy Belladonny lub krewniacy. Najbardziej znanym przedstawicielem tej grupy jest atropina, której nazwa pochodzi od czarnej belladonny (Atropa belladonna).

Atropina jest obecnie stosowana głównie do indukcji znieczulenia, w medycynie ratunkowej i okulistyce, rzadko przy skurczach żołądkowo-jelitowych lub kolkach dróg żółciowych i moczowych. W dwóch ostatnich obszarach zastosowań substancja butyloskopolamina w coraz większym stopniu zastępuje atropinę.

Alkaloid atropina jest również stosowany jako antidotum na zatrucia niektórymi pestycydami i jest przechowywany przez wojsko przed zatruciem środkami nerwowymi. Substancje czynne: bromek glikopironium, bromek ipratropium i bromek tiotropium pomagają w dolegliwościach astmatycznych. Neurotropowo-muskulotropowe leki antycholinergiczne obejmują, na przykład, oksybutyninę i propywerynę do leczenia pęcherza lub denaweryny w gastroenterologii i urologii.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Zagrożenia i skutki uboczne

Skutki uboczne Leki antycholinergiczne są liczne. Często występuje zmęczenie, nudności, zawroty głowy, słaba koncentracja, zaburzenia krążenia, zaparcia, zaburzenia widzenia, suchość w ustach i skórze, zatrzymanie moczu lub osłabienie jelit, przy czym suchość w ustach jest najczęstszym skutkiem ubocznym wszystkich leków antycholinergicznych.

Wpływ na układ nerwowy może prowadzić do stanów splątania, zaburzeń pamięci i niepokoju. Szczególnie pacjenci w podeszłym wieku cierpią na zwiększone zaburzenia pamięci podczas leczenia lekami antycholinergicznymi. Osoby, które już cierpią na demencję, mogą odczuwać pogorszenie zdolności poznawczych z powodu podania leków antycholinergicznych.

W przypadku niektórych chorób nie wolno przyjmować leków przeciwcholinergicznych lub lekarz musi zmienić ich dawkowanie. Należą do nich na przykład jaskra z wąskim kątem przesączania, zaburzenia opróżniania pęcherza, przyspieszone bicie serca (tachykardia), ostry obrzęk płuc lub skurcze przewodu pokarmowego. Ze względu na znaczące skutki uboczne leków antycholinergicznych należy dokładnie omówić z lekarzem i rozważyć stosunek kosztów do korzyści.