Objętość krwi

Z terminem Objętość krwi to całkowita ilość krwi w organizmie. Objętość krwi składa się z objętości osocza krwi i objętości komórkowych składników krwi.

Jaka jest objętość krwi?

Całkowita ilość krwi w organizmie to objętość krwi. Krew można podzielić na dwie części. Najpierw jest objętość plazmy. Odpowiada objętości krwi bez krwinek. Około 55 procent krwi składa się z osocza krwi. 90 procent osocza krwi składa się z wody. Pozostałe 10 procent to substancje rozpuszczone. Do ważnych substancji rozpuszczonych należą elektrolity, takie jak sód, chlorek, potas, wapń, magnez, wodorowęglan i fosforany.

Białka osocza, takie jak albumina, lipoproteiny, immunoglobuliny i fibrynogen są również składnikami osocza krwi. Osocze krwi zawiera również hormony i składniki odżywcze, takie jak glukoza. W osoczu krwi znajdują się również produkty rozkładu metabolizmu. Należą do nich pirogronian, kreatynina, kreatyna, kwas moczowy i mleczan.

45 procent objętości krwi składa się ze składników ciałkowych. Ze względu na składniki komórkowe można wyróżnić trzy typy komórek: krwinki czerwone (erytrocyty), krwinki białe (leukocyty) i trombocyty (płytki krwi). Z czterema do pięciu milionów komórek na µl krwi, czerwone krwinki stanowią zdecydowanie największą ich część. Z 150 000 do 300 000 komórek trombocyty stanowią drugą co do wielkości frakcję. W przeciwieństwie do tego, na µl przypada tylko 4 000 do 9 000 leukocytów.

Ogólnie objętość krwi u dorosłych wynosi od czterech do sześciu litrów. W przypadku kobiet można się spodziewać 61 mililitrów krwi na kilogram masy ciała. U mężczyzn jest to średnio 70 mililitrów na kilogram masy ciała. W zależności od narządu lub przedziału, objętość krwi można podzielić na objętość krwi mózgowej, płucnej, wewnątrz klatki piersiowej, zewnątrz klatki piersiowej, żylnej i tętniczej. Objętość krwi, którą serce pompuje co minutę przez krążenie ciała, nazywa się rzutem serca.

Funkcja i zadanie

Objętość krwi można również podzielić według aspektów funkcjonalnych. Centralna objętość krwi to ta część objętości krwi, która znajduje się w obszarze między zastawką płucną a zastawką aortalną serca. Centralna objętość krwi to zatem objętość krwi w lewym przedsionku, prawej komorze serca i krążeniu płucnym.

Centralna objętość krwi jest decydującą zmienną kontrolną centralnego ciśnienia żylnego. Centralne ciśnienie żylne to ciśnienie krwi żylnej mierzone przez centralny cewnik żylny. Centralna objętość krwi służy również jako magazyn krwi dla lewej komory. Jeśli istnieje dysproporcja między wydajnością pompowania dwóch komór serca, magazyn krwi może szybko zwiększyć pojemność wyrzutową lewej komory, aby można było skompensować dysproporcję.

Objętość krwi krążącej to objętość krwi, która jest aktualnie w krążeniu. Część objętości krwi znajduje się w układzie niskiego ciśnienia, a inna służy jako zbiornik krwi. Głównym celem objętości krążącej krwi jest transport substancji. Krew przenosi składniki odżywcze, witaminy i tlen do komórek organizmu. Jednocześnie transportuje zanieczyszczenia lub końcowe produkty przemiany materii z komórek do narządów wydalniczych. Hormony docierają również do komórek docelowych z miejsca produkcji poprzez objętość krążącej krwi. Objętość krwi krążącej również odgrywa rolę w obronie przed infekcją. Wraz z krążącą krwią białe krwinki docierają do miejsc zakażenia.

Objętość krwi obwodowej znajduje się na obrzeżach ciała. Ze względu na pojemność cieplną objętość krwi obwodowej jest szczególnie ważna dla utrzymania temperatury ciała. Wystarczająca i stała objętość krwi również odgrywa ważną rolę w utrzymaniu ciśnienia krwi w naczyniach. Bez stałej objętości krwi narządy i tkanki nie mogą być zaopatrywane w tlen ani składniki odżywcze.

Choroby i dolegliwości

Zmniejszenie objętości krwi jest znane jako skurcz objętości. Objętość krwi może się zmniejszyć w wyniku odwodnienia, czyli wysychania. Odwodnienie może być spowodowane niewystarczającym spożyciem płynów lub patologicznie zwiększoną utratą płynów. Choroby nerek, wysoka gorączka, karmienie piersią, biegunka i wymioty mogą powodować poważną utratę płynów.

Nadmierne zmniejszenie objętości krwi objawia się pragnieniem, suchością skóry i błon śluzowych oraz zmniejszoną ilością oddawanego moczu. Niskie ciśnienie krwi jest również charakterystycznym objawem odwodnienia. W przypadku utraty 12 do 15 procent płynów ustrojowych następuje wstrząs hipowolemiczny. Jednak wstrząs hipowolemiczny może mieć również inne przyczyny.

Na przykład w przypadku dużych oparzeń może dojść do utraty płynu. Wstrząs krwotoczny jest również wstrząsem hipowolemicznym. Wstrząs krwotoczny jest spowodowany krwawieniem w organizmie. Wstrząs krwotoczny często występuje po krwawieniu z przewodu pokarmowego. Urazowy wstrząs krwotoczny to wstrząs krwotoczny, który występuje w wyniku traumatycznego uderzenia. Z powodu ciężkiej utraty płynu zmniejsza się ilość krążącej krwi.

Nadal można zrekompensować utratę jednego litra krwi. Ciśnienie tętnicze krwi pozostaje w większości prawidłowe. Przy większej utracie płynów spada ciśnienie krwi. We wczesnych stadiach wstrząsu hipowolemicznego ciśnienie krwi jest nadal prawidłowe. Skóra jest chłodna, wilgotna i blada. W drugim etapie, w fazie początkowej dekompensacji, ciśnienie skurczowe spada poniżej 100 mmHg. Żyły szyjne zapadły się, pacjenci są bardzo spragnieni, a wydalanie moczu jest znacznie zmniejszone. W trzecim etapie skurczowe ciśnienie krwi wynosi poniżej 60 mmHg. Puls jest ledwo wyczuwalny, a oddech jest płytki. Pacjenci tracą przytomność. Funkcja nerek całkowicie zawodzi. Wstrząs hipowolemiczny należy jak najszybciej leczyć na oddziale intensywnej terapii. W przeciwnym razie może to być śmiertelne.