Candida albicans

Candida albicans jest drożdżakiem z grupy Candida i najczęstszą przyczyną kandydozy. Można go wykryć u 75 procent wszystkich ludzi.

Czym jest Candida Albicans?

Candida albicans jest prawdopodobnie najbardziej znanym przedstawicielem z grupy grzybów chorobotwórczych fakultatywnie. Candida to grzyb polimorficzny. Oznacza to, że może rozwijać różne formy wzrostu. Ta właściwość odgrywa ważną rolę w patologii. Ze względu na swoje zdolności adaptacyjne Candida albicans może w niektórych przypadkach okazać się wyjątkowo odporna na terapię.

Zwykle poszczególne komórki grzyba są okrągłe i mają średnicę od 4 do 10 µm. Jednak Candida albicans może również tworzyć pseudomyceles i strzępki. Strzępki wskazują na inwazyjną kolonizację. Ta forma infekcji Candida zwykle dotyka tylko osoby z obniżoną odpornością, czyli osoby z osłabionym układem odpornościowym, takie jak chorzy na raka lub osoby z HIV.

Występowanie, dystrybucja i właściwości

Candida albicans to wszechobecny grzyb. Wnika do organizmu ludzkiego poprzez codzienne pożywienie. Patogen można znaleźć na przykład na warzywach, mięsie i owocach. W szczególności gotowe sałatki z surowych warzyw są często silnie zanieczyszczone Candida albicans.

Badania pokazują, że grzyb może przetrwać co najmniej miesiąc na obiektach poza ludzkim ciałem przy wilgotności od 30 do 50 procent. Z reguły nie można określić więcej komórek zdolnych do namnażania się przed upływem sześciu miesięcy. Jeśli wilgotność wynosi 100 procent, grzyby mogą przetrwać nawet rok.

Zwykle Candida albicans jest częścią przejściowej flory jelitowej. Oznacza to, że grzyby dostają się do jelit wraz z pożywieniem, ale nie osiadają tam. Lokalna zdrowa flora jelitowa, na którą składają się Escherichia coli, pałeczki kwasu mlekowego i Bacteroides, zapobiega rozprzestrzenianiu się grzyba w jelicie.

Staje się problematyczne, jeśli flora jelitowa jest osłabiona, na przykład z powodu wcześniejszej antybiotykoterapii. Zakłócona flora jelitowa daje Candida albicans możliwość osiedlenia się w jelicie. Aby to zrobić, grzyby przyczepiają się do błony śluzowej jelit. Jeśli np. Zagrażają im środki przeciwgrzybicze, mogą zmienić swój kształt i na krótko migrować do błony śluzowej jelit. Dlatego niektóre rodzaje Candida są już oporne na nystatynę, lek przeciwgrzybiczy.

Naukowcy odkryli teraz, że szczoteczka do zębów jest znaczącym źródłem ponownej infekcji. Osoby, które cierpią na Candida albicans, powinny więc po terapii zmienić szczoteczkę do zębów. W przeciwnym razie mogą ponownie zarazić się podczas mycia zębów.

Nie należy również lekceważyć transmisji drogą płciową. Wiele kobiet cierpi na nawracające infekcje pochwy. W większości przypadków te infekcje są spowodowane przyjmowaniem antybiotyków lub kortyzonu. Oddziałują one na florę pochwy i umożliwiają rozprzestrzenianie się grzybów. Możliwe jest również przenoszenie drogą płciową. Mężczyźni mogą mieć infekcję narządów płciowych wywołaną przez Candida albicans bez objawów. Podczas stosunku bez prezerwatywy przenoszone są następnie drożdże. Leczenie kobiety jest wtedy nieskuteczne, ponieważ podczas ponownego współżycia seksualnego do pochwy dostaje się więcej kolonii grzybów. Ten efekt należy wziąć pod uwagę podczas leczenia nawracających grzybów narządów płciowych.

Choroby i dolegliwości

Kolonizacja jelit przez Candida albicans może pozostać całkowicie niezauważona. Niektórzy badacze uważają nawet, że niski poziom Candida albicans nie jest patologiczny, ale fizjologiczny. Jednak przy silnym wzroście drożdżaków w jelicie mogą wystąpić biegunka, zaparcia, bóle brzucha i inne zaburzenia trawienia.

Candida albicans woli używać węglowodanów. Kiedy węglowodany są metabolizowane przez grzyby, powstają alkohole. Należą do nich alkohole fuzlowe. Te docierają do krwiobiegu przez błonę śluzową jelit i wątrobę przez żyłę wrotną. Wątroba musi rozkładać alkohole. W przypadku silnej kolonizacji może to prowadzić do znacznego obciążenia wątroby.

Candida albicans może wpływać nie tylko na jelita. Preferowanymi miejscami zakażenia drożdżakami są jama ustna, błona śluzowa jamy ustnej pod protezami, błona śluzowa narządów płciowych, spojówka oka i fałdy paznokci. Wilgotne fałdy skórne zapewniają również optymalne warunki wzrostu grzyba. W przypadku infekcji Candida na błonach śluzowych pojawia się biaława, łatwa do wycierania powłoka. Infekcja objawia się na skórze silnym zaczerwienieniem ze swędzeniem.

U kobiet grzyb lubi manifestować się w okolicy pochwy. Typowym objawem infekcji drożdżakowej pochwy jest biała, krusząca się wydzielina z pochwy. W przeciwieństwie do wydzieliny z infekcji bakteryjnej wydzielina z infekcji candida nie ma zapachu. Jednak wiąże się to ze swędzeniem w okolicy sromu. W ciężkich przypadkach mogą rozwinąć się nadżerki, które rozciągają się od sromu do wewnętrznej strony ud. Infekcje grzybicze narządów płciowych u mężczyzn są również znane jako zapalenie żołędzi. Tutaj żołądź jest dotknięty atakiem grzybów. Jest zaogniony, zaczerwieniony i wydziela ropne wydzieliny.

Jeśli układ odpornościowy jest poważnie osłabiony, zakażenie Candida albicans może rozprzestrzenić się na serce, żołądek, wątrobę, płuca, śledzionę i ośrodkowy układ nerwowy (OUN). Około 14 procent wszystkich pacjentów na oddziale intensywnej terapii jest dotkniętych uogólnioną infekcją Candida albicans. Osoby starsze są częściej dotknięte chorobą niż młodzież. Kandydoza ogólnoustrojowa, czyli wyjątkowo ciężkie przypadki, są śmiertelne w ponad 70 procentach. Szczególnie obawia się tak zwanej posocznicy Candida. We krwi znajdują się duże ilości patogenu. Candida albicans jest obecnie czwartym najbardziej niebezpiecznym patogenem zakażeń szpitalnych.