Wyjaśniamy, czym jest candomblé, jak powstało i jakie są jego wierzenia. Ponadto powiemy Ci, czym różni się od Umbandy.
Czym jest candomblé?
Candomble jest religia pochodzenia afroamerykańskiego, rozpowszechniony w różnych krajach Ameryka Południowa: głównie w Brazylii, ale także w Argentynie, Paragwaju, Wenezueli i Urugwaju. Jego praktyka jest bezpośrednim dziedzictwem kolonialnej Ameryki i hybrydyzacji, która miała miejsce między różnymi kultury Afrykanki, które przybyły na kontynent w stanie niewolnictwo, do których należą Yoruba, Bantu, Dahomé i Mahin.
To jest religia animistyczny, w którym czczą oriszaszto znaczy duchom lub bóstwom opiekuńczym różnych dziedzin życia naturalnego oraz różnych emocji i potrzeb ludzkich. Rozpowszechniony w Brazylii, praktykowany jest przez około 3 miliony obywateli (1,5% całej populacji tego kraju), a jego głównym miejscem kultu jest miasto Salvador de Bahía.
Candomblé nie należy mylić z innymi amerykańskimi religiami pochodzenia afrykańskiego, takimi jak Umbanda, batuque czy karaibska Santeria, choć łączy je silne więzi kulturowe i etniczne. Candomblé jest obecnie częścią dziedzictwa kulturowego i folklor Brazylijczycy, mimo że ich cześć Był historycznie prześladowany, a nawet kryminalizowany przez niektóre sektory społeczne i religijne.
Pochodzenie candomblé
Podobnie jak inne religie i kulty pochodzenia afrykańskiego, pojawiły się zasady candomblé Ameryka w XVI wieku w tradycji afrykańskich niewolników sprowadzanych na kolonialne plantacje jako robotników.
W przypadku Brazylii ci niewolnicy należeli do etniczność Bantu, Yoruba, Ewe i Fon, pochodzący głównie z dzisiejszej Nigerii i Beninu. Chociaż mówili różnymi językami i praktykowali swoją religię w nieco inny sposób, kiedyś na amerykańskiej ziemi doszło między nimi do asymilacji kulturowej i hybrydyzacji, zasiewając nasiona różnych kultów afro-brazylijskich, takich jak candomblé.
„Formalne” pojawienie się candomblé nastąpiło jednak na początku XIX wieku, kiedy to powstała pierwsza świątynia (terreiro, w języku portugalskim) poświęcony kultowi: Ile Axé Iyá Nasszarówno Ok, znany również jako „Terreiro de Casa Blanca”.
Jej powstanie przypisuje się Iyá Nassô, wyzwolonej niewolnicy i pierwszej kapłance (mae-de-santo) kultu, który uczestniczył w fundowaniu innych wcześniejszych świątyń w mieście. Mówi się jednak, że w 1835 r. jego rodzinę oskarżono o wszczęcie powstania wśród niewolników i zmuszono do powrotu do Afryka. Następnie jedna z jej dawnych towarzyszek, Marcelina, przejęła kierownictwo świątyni aż do jej śmierci w 1885 roku.
Nowy terreiros pojawiły się później, w wyniku wewnętrznych sporów i nieporozumień między wiernymi, ale zawsze pod dezaprobatą Kościoła katolickiego i wyższych klas społeczeństwo, który obawiał się repliki w Brazylii buntu niewolników, takiego jak ten, który miał miejsce na Haiti na początku XIX wieku. I tak na przykład w pierwszych konstytucjach republikańskich Brazylii kulty pochodzenia afrykańskiego były pośrednio zabronione, ponieważ używanie talizmanów, magii, spirytyzm i inne ważne praktyki w candomblé.
Jednak pierwsze dekady XX wieku pozwoliły na publiczne odrodzenie się Candomblé, wraz z innymi religiami afrykańskimi, do tego stopnia, że społeczeństwo brazylijskie zaakceptowało określanie siebie jako produktu krzyżowego i wielorasowego charakteru. Około 1930 r. pojawiły się pierwsze akademickie badania nad candomblé, które pozwoliły na większą standaryzację i większe uznanie opinii publicznej, dzięki wkładowi naukowców, takich jak Raimundo Nina Rodrigues, Edison Carneiro i Ruth Landes.
Ten kontekst sprzyjał także powstaniu Bahiańskiej Federacji Kultów Afro-Brazylijskich, wśród innych instytucji uznających i broniących afrykańskiego dziedzictwa religijnego. To bardzo przyczyniło się do szacunku i akceptacji candomblé. Nawet mae Menininha do Gantois, duchowy przywódca (iyalorixá) od również sławnych terreiro Ile Axé Iyá Omin Iyamasse, był często uznawany za symbol Brazylii i brazylijskiego folkloru.
wierzenia Candomble
Candomblé jest religią totemiczną i animistyczną, która wierzy w istnienie ducha natury porównywalnego z animacja człowieka, którego specyficzne aspekty są rozdzielone pomiędzy grupę bóstwa dzwoni oriszasz, voduny zarówno nkisisi którzy działają jako patroni ludzkość. Dlatego praktykujący Candomblé oddają im cześć i składają ofiary oraz prezenty, w zależności od tego, o co bóstwo „prosi”.
wyżej oriszasz Istnieje jednak bóstwo mniej więcej równoważne bogu monoteistycznemu, czyli najwyższy bóg odpowiedzialny za wszystkie rzeczy, który jest Ołorun, Zambia zarówno Mawu. Istnienie pomniejszych bóstw nie jest sprzeczne z autorytetem tego głównego boga, który utrzymuje powszechną równowagę, a także rządzi życiem pozagrobowym lub światem zmarłych.
Różnica w imionach bóstw Candomblé wynika z synkretycznego i zróżnicowanego charakteru kultu, który ma swoje korzenie w różnych językach afrykańskich. Z drugiej strony kalendarz religijny tej religii niejednokrotnie pokrywa się z kalendarzem katolickim, co wynika z faktu, że w czasach kolonialnych kult afrykański był maskowany przez same katolickie uroczystości.
Różnice między Candomblé i Umbanda
Candomblé i Umbanda to religie afro-brazylijskie, spadkobierców kultury, którą afrykańscy niewolnicy przywieźli do Ameryki i tam zmieszali z kulturami tubylczymi i portugalskimi chrześcijanami. Oba odpowiadają na wzorce kulturowe i religijne, które były mniej lub bardziej powszechne w Afryce w tym czasie, to znaczy były w pewnym stopniu wspólne dla różnych grup etnicznych, chociaż w różnych językach i cechach szczególnych. Nie są to jednak religie równoważne.
W rzeczywistości Candomblé jest znacznie starszą religią, która wierniej odzwierciedla afrykańską kulturę kolonialnych niewolników. Ich tańce, ofiary i obrzędy są one jednocześnie znacznie bardziej zróżnicowane, ponieważ candomblé nie jest praktykowane w jeden, znormalizowany sposób. Mimo to podczas swoich obchodów Candomblé zwykle nie ma środków przekazu i duchowych dóbr, co jest niezwykle powszechne w Umbandie.
Ze swojej strony Umbanda jest kultem młodszym, zrodzonym na początku XX wieku, o większym stopniu synkretyzmu, czyli hybrydyzacji między kulturami tubylczymi, afrykańskimi i katolickimi. Jednocześnie jest to kult bardziej zinstytucjonalizowany, ustandaryzowany i utrwalony teologicznie niż candomblé, które jest bardziej tradycyjne.