Wyjaśniamy, czym jest materializm historyczny, jego twórcy, jak rozumieją historię i jakie w niej znajdują sposoby produkcji.
Czym jest materializm historyczny?
Materializm historyczny lub materialistyczna koncepcja historii znana jest jako konceptualna propozycja Karola Marksa (1818-1883) i Fryderyka Engelsa (1820-1895) dotycząca zrozumienia historia człowieka z punktu widzenia walka klas społecznych do kontroli środki produkcji.
Innymi słowy, chodzi o sposób pojmowania historii człowieka, który proponuje myśl marksistowska, a który jest przeciwny tradycyjnej interpretacji burżuazyjnej, która pojmuje historię jako historię pomysły i „wielkich ludzi”.
Z marksistowskiego punktu widzenia historia jest historią walki: rewolucje zasady są wyjaśnione przez konflikt od dwóch lub więcej klasy społeczne którzy próbują przejąć środki produkcji iw ten sposób ustanowić system gospodarczy zgodnie z ich życzeniami i potrzebami.
Tak więc sprzeczność między siłami wytwórczymi a stosunkami produkcji (lub, prościej, między tymi, którzy wykonują pracę a tymi, którzy zarządzają gospodarka) od czasów starożytnych pchnął zmianę naszego towarzystwa, aby każdy system społeczno-produkcyjny można było wyjaśnić, analizując jego historyczne warunki powstania.
W ten sposób historia ludzkości może być uporządkowana według: modele produkcyjne, każdy typowy dla określonego czasu i procedur, narzędzi i mechanizmów produkcyjnych, które go charakteryzują:
- ten prymitywny komunizm, typowy system społeczności małych łowców-zbieraczy, którzy dzielą się wszystkim, co zdobyli i nie pozwalają na akumulację dóbr, choć jest to bardzo nieefektywne i silnie uzależnione od środowiska.
- ten tryb produkcji niewolników, urodzony wraz z odkryciem rolnictwo, jest typowy dla społeczeństw starożytnych i wczesnych imperia, którzy wsparli ich produkcję jedzenie z siła robocza niewolnikiem, aby móc cieszyć się czas wolny które wymagały ulepszeń wojskowych, rozwój Sztuka i z kultura.
- ten feudalny sposób produkcji, typowy średniowieczny Europejczyków, dla których dzierżawa ziemi była najważniejszym czynnikiem ekonomicznym i dlatego rozróżniali arystokratów ziemskich i chłopów pańszczyźnianych, którzy uprawiali swoje ziemie w zamian za ochronę, sprawiedliwość i stabilności społecznej.
- ten tryb produkcji przemysłowej, pojawił się wraz z kapitalizm i Rewolucja przemysłowa, który przekształcił chłopstwo w klasa pracująca i obalił arystokrację władzy, zastępując burżuazjaczyli do posiadaczy dużych stolice które pozwalają im zarządzać środkami produkcji i wykorzystać praca klasy robotniczej.
Krótko mówiąc, materializm historyczny proponuje podejście do historii z empirycznych relacji ustanowionych między jednostkami, a nie z założenia ideologicznego.
Z tego powodu była to część marksistowskiego dążenia do „naukowy” komunizm: a doktryna polityka utrzymywana w racjonalnym, wyjaśnialnym i weryfikowalnym aparacie pojęciowym, czyli w teoretycznej koncepcji historii. Wielu porównywało ten pogląd na historię ludzkości (lub produkcję ludzką) z historią gatunków sformułowaną przez Karola Darwina (1809-1882) w tym sensie, że opierała się ona na weryfikowalnych dowodach formalnych.
Mimo to w owym czasie ta materialistyczna koncepcja historii była oskarżana o popadanie w determinizm ekonomiczny, to znaczy sprowadzanie historii do czysto ekonomicznej, tym samym omijanie wpływu świata kultury i idei, między innymi, poza innymi aspektami. Dla wielu jest to tylko ekonomiczna interpretacja tego, co zaproponowali Marks i Engels.
Termin materializm historyczny nie był jednak używany nawet przez Marksa, ale został później ukuty przez rosyjskiego teoretyka marksistowskiego Georgi Plechanowa (1856-1918) i użyty przez Engelsa po śmierci samego Marksa. Chociaż koncepcja ta jest silnie powiązana z myślą marksistowską, okazała się niezwykle użyteczna w teoretycznych opracowaniach studium historii przez naukowców i myślicieli niezwiązanych z myślą marksistowską.