Wyjaśniamy, czym jest katharsis i skąd pochodzi ten termin. A także czym jest katharsis w tragedii greckiej, psychoanalizie i medycynie.
Czym jest katharsis?
Ogólnie rzecz biorąc, akt wyzwolenia, oczyszczenia lub oczyszczenia nazywa się katharsis, albo od Ciało, umysłu lub emocji. Może wystąpić spontanicznie lub dzięki działaniu sił zewnętrznych, w zależności od nadanego mu konkretnego znaczenia.
Termin został ukuty w grecki starożytność (katharsis) i używany z różnymi zmysłami: lekarz Hipokrates (ok. 460-ok. 370 pne) używał go do nazywania przepływu menstruacyjnego, co wiązało się z wydaleniem złośliwych humorów, które organizm musiał odrzucić; podczas gdy botanik Teofrast (ok. 371-ok. 287 pne) używał go jako synonimu „przycinania”, ponieważ niewygodne gałęzie są usuwane z drzew.
Jednak najbardziej znane użycie tego terminu pochodzi z Poetyka Arystotelesa (384-322 p.n.e.), dzieła stanowiącego podstawę zachodniej krytyki literackiej, w którym termin katharsis pojawia się jako powiązany z pozytywnymi skutkami tragedia na obywatelstwo greckie, dając im przestrzeń do oczyszczenia ich niższych pasji, co miałoby bezpośredni pozytywny wpływ na jakość ich dusz.
To ostatnie znaczenie słowa katharsis przetrwało w tradycji zachodniej i pojawiło się ponownie w średniowieczny nazwać katarów lub albigensów, fanatyczną sektę chrześcijańską, która rozprzestrzeniła się w Europie między XI a XIII wiekiem, zwłaszcza wśród mieszkańców francuskiego Południa (południowa Francja) i starożytnej Korony Aragonii.
Katalogowane z heretycki W Kościele katolickim doktryna katarów głosiła, że świat jest terenem konfliktu między materialnymi i niższymi siłami szatana a duchowymi i czystymi siłami Boga.
Zgodnie z tą wizją, w środku obu sił znajdowały się dusze ludzkie zmuszone do reinkarnacji, chyba że zdołały wystarczająco oczyścić się poprzez asceza ekstremalna, przymusowa czystość i wegetarianizm. Dla nich Jezus nigdy nie był wcieleniem, ale raczej był objawieniem Boga, aby prowadzić swoich wiernych na właściwej ścieżce.
Katharsis w greckiej tragedii
Zgodnie z tym, co sformułował Arystoteles w swoim Poetykakatharsis to proces oczyszczenia lub oczyszczenia emocjonalnego, duchowego i moralnego, który ma miejsce, gdy widzowie dzieła są zaangażowani w przeznaczenie postaciei widzą w nich karanie własnych niskich namiętności.
To znaczy, cierpiąc widząc losy bohaterów, widzowie uwolnili się od swoich namiętności, także z obawy przed ich konsekwencjami.
W ten sposób teatr grecki spełnił ważną rolę obywatelską i edukacyjną, promując bowiem wartości Tradycja grecka, wśród której było hybrydowy (coś w rodzaju dumy) jako najpoważniejszej z wad istoty ludzkiej i powód, dla którego wielcy greccy bohaterowie wypadli z łask.
Katharsis w psychoanalizie
Dla Breuera i Freuda dolegliwości psychiczne wynikały ze stłumionej traumy.
Termin katharsis został przyjęty w świecie nauki o umyśle dopiero w XIX wieku za sprawą psychologa Josefa Breuera (1842-1925), a zwłaszcza ojca psychoanalizy, Zygmunta Freuda (1856-1939).
Ten ostatni zaproponował, że źródłem wielu dolegliwości emocjonalnych i psychicznych w istota ludzka wynikały z tłumionych urazów z dzieciństwa, z których większość miała charakter seksualny. Aby je wyleczyć, konieczne było ponowne przeżycie traumy, albo poprzez hipnozę, albo poprzez rozmowę z psychoterapeutą (czyli poprzez psychoterapię), aby umożliwić wyjście z tych „zablokowanych” treści.
Proces ten był znany jako „metoda oczyszczająca” i był często używany do zwalczania tak zwanych „stanów histerycznych” tamtych czasów. Tak więc od 1909 roku termin „katarsis” był używany w miejsce germańskiego otwarty, pierwotnie używane przez Freuda i tłumaczone jako „vent”.
Katharsis w medycynie
W medycynie pojawia się również termin katharsis, mający znaczenie oczyszczenia lub ukojenia. Tyle że w tym przypadku odnosi się to do spontanicznego wydalenia organizmu Substancje szkodliwe, to znaczy do czystki. W związku z tym niektóre substancje mogą działać oczyszczająco na organizm, w zakresie, w jakim usuwają potencjalnie szkodliwe toksyny lub odpady.