Wyjaśniamy, czym jest tragedia i skąd wzięła się ta forma literacka. Także kilka przykładów i jaka jest tragedia grecka.
Czym jest tragedia?
Tragedia to kultywowana od czasów starożytnych forma literacka (dramatyczna) i teatralna, w której konflikt w którym postać lub szereg z nich, zwykle w typie znamienitym lub heroicznym, z powodu fatalnego błędu lub postaci ich charakteru zostaje skonfrontowany z nieodwracalnie smutnym losem, który zwykle kończy się śmierć, szaleństwo lub wygnanie bohatera.
Słowo tragedia pochodzi od greckiego głosutragoedia, co dosłownie oznacza „pieśń kozła”, pieśń śpiewaną w Atenach podczas świąt czczących boga Dionizosa. Jako pierwsi odegrali tragedie dla obywatele z ich miast byli starożytni Grecy, którzy naradzali się teatr i lirycznej reprezentacji ważną rolę w politycznym, moralnym i etycznym wychowaniu obywateli.
Grecki filozof Arystoteles, który jako pierwszy formalnie przestudiował tragiczny gatunek w swoimPoetyka (IV w. p.n.e.), określił ją jako najwyższą z form artystycznego przedstawienia, gdyż pokazywała wydarzenia bezpośrednio widzowi (bez pośrednictwa narratorów) i dlatego, że pokazywała mężczyzn wyżej niż są w rzeczywistości, tak że ich upadek niestety nie miał oczyszczający wpływ na publiczność.
Geneza tragedii
Tragedia miała miejsce po raz pierwszy w starożytnej Grecji (1200-146 pne), początkowo przypisywana poecie Thespisowi (ok. 550-500 pne), z której dzieł zachowały się tylko fragmenty. Jednak jego spuścizna pozwoliła na późniejsze powstanie wielkich greckich dramaturgów: Ajschylosa (525-456 p.n.e.), Sofoklesa (496-406 p.n.e.) i Eurypidesa (ok. 484-406 p.n.e.),
Po podboju Grecji przez Cesarstwo Rzymskie tragedia została odziedziczona wraz z dużymi fragmentami kultura grecka (na przykład rzymscy bogowie są ci sami, ale mają łacińskie imiona), które zostały włączone do rzymskich praktyk.
Pierwsza tragedia łacińska została skomponowana przez Livio Andrónico i reprezentowana w 514 roku założenia Rzymu (240 p.n.e.). Później skomponowali swoje Trasidas de Ennio, Marco Pacuvio i Seneca.
Przykłady tragedii
Niektóre znane tragedie klasyczne to:
- Od Ajschylosa. Persowie, Siódemka przeciwko Tebom, Wnioskodawcy, tenOresteia (zrobione zAgamemnona, tenkoefora Yteneumenides) TakPrometeusz w kajdanach.
- Od Sofoklesa. Ajax, Filoktet, Elektry, tentraquídziewczyny, Król Edyp, Edyp w Colonus, Antygona.
- Od Eurypidesa. Medea, tenheraklidy, Trojanie, bachantki, Ifigenia międzyByk, Ifigenia wulid, Oreste, fenicki, Hipolit, między innymi.
Zamiast tego niektóre współczesne tragedie:
- Od Williama Szekspira. Mała wioska, Otello, TytusaAndronik, Król Lear, Burza, Makbet, wśród wielu innych.
- Z Lope de Vegi. Córka powietrza, Zamek bez zemsty, Malarz jego hańby, wśród wielu innych.
- Federico García Lorca. Yerma, Dom Bernardy Alby, Krwawe wesele.
- Przez Georga Büchnera. Woyzek.
- Od Jeana Racine'a. Ifigenia, Berenice, Atalia, Aleksander Wielki, Fedra, między innymi.
tragedia grecka
Wielcy greccy dramaturgowie: Ajschylos, Sofokles i Eurypides opuścili niebo tragicznych dzieł, które odziedziczyły swoje epizody po mity i pieśni religijne z czasów, w których opowiadano o losach lub nieszczęściach wielkich greckich bohaterów, w ramach wielkiego wojny (podobnie jak wojna trojańska).
Te początkowe tragedie miały: Struktura dosyć utrwalone, które według Arystotelesa dzieliło się na prolog, epizod i exodus, wraz z dwoma interwencjami chóru, czyli parodem i stazą.
Tragedia grecka uważana jest za kolebkę literatura Zachodu, a także tekst Arystotelesa, który opisuje go jako pierwszy istniejący tekst teorii literatury.