Wyjaśniamy, czym jest żart i jakie rodzaje żartów istnieją. A także, dlaczego są zabawni i jakie są ich stereotypy.
Czym jest żart?
Nazywamy rodzajem żartu, żartu lub twarzy narracja zwięzła, zwykle ustna, fikcyjna i dowcipna w treści, której zrozumienie prowokuje do śmiechu. Jego treść może być satyryczna, ironiczna, burleska, nawet okrutna, wyrażona poprzez grę słowną lub idee, które do pełnego zrozumienia wymagają pewnych wspólnych odniesień i pewnego wspólnego wyobrażenia o tym, co jest zabawne między tym, kto opowiada dowcip, a tym, kogo opowiada. Posłuchaj tego.
Żart jest bardzo starym ludzkim wynalazkiem. Najstarsza znana kompilacja dowcipów pochodzi ze starożytnej greki i jestFilogelos, antologia 265 dowcipów zrobionych około IV wieku naszej ery. podobno przez Hieroklesa i Filagria.
Większość żartów odpowiada na Struktura dość utrwalone, zapoczątkowane narracyjnym wstępem, który porusza sytuację, w której później bawić się lub łaski, która jest komplikacją sytuacji, której rozwiązanie zachęca do śmiechu.
Żartu nie należy mylić z żartem lub innymi gatunkami humorystycznymi, w których realna sytuacja jest przygotowana do ośmieszenia lub zabawy z osobami trzecimi, lub z humorem niewerbalnym (tzw.knebel) tak charakterystyczne dla komedia fizyczny lubkrotochwila.
Rodzaje żartów
Zgodnie z ich treścią możemy podzielić dowcipy na:
- Niewinne lub białe żarty. Tak nazywa się najbardziej nieszkodliwe, dziecinne lub odpowiednie dowcipy dla wszystkich odbiorców.
- Zielone lub czerwone żarty. Nazywane również „pikantnymi”, zawierają treści seksualne lub erotyczne w swojej narracji, wyraźne lub sugerowane.
- Czarne żarty. Nazywa się je tak, ponieważ należą do czarnego lub okrutnego humoru, których narracje są sarkastyczne, ironiczne lub okrutne wobec osób znajdujących się w niekorzystnej sytuacji lub chorobach.
- Żarty polityczne. Zawierają w swojej narracji elementy należące do Polityka lokalnych lub międzynarodowych, do uznanych osobistości lub sytuacji, które dotyczą historii powszechnej.
Dlaczego uważamy dowcipy za zabawne?
Jest na to wiele wyjaśnień. Niektóre teorie, takie jak te Marvina Misky'ego (w jegoSpołeczeństwo zten Umysł), który proponuje żart jako ludzki mechanizm do poznania absurdu, a nawet bardziej dowcip Edwarda de Bono (ten Mechanizm zten Umysł YYo sojaprawidłowy ty sązło), który sugeruje, że ludzki mózg działa na podstawie wzorców myśl rozpoznawać rodzinne historie i opowieści.
Kiedy jeden z wzorców myślowych załamuje się i zostaje zastąpiony nowym połączeniem, jak w żartach, masz tendencję do śmiechu w odpowiedzi. To by wyjaśniało, dlaczego po kilkukrotnym wysłuchaniu dowcipy tracą humor.
Zygmunt Freud również zbadał tę sprawę w:Żart i jego związek z nieświadomością. Według słynnego psychoanalityka, żarty (a także nieudane czyny) pozwalają wyłonić się nieświadomym treściom zamaskowanym w świetle świadomości, poprzez kalambury, zmiany znaczeniowe i inne. strategie maskowania głębokiego przesłania. Czyli jest to sposób na pogwałcenie społecznej i autocenzury, co prowadziłoby do manifestacji przyjemności (śmiech).
Stereotypy w żartach
Większość żartów działa w twojej potrzebie wiedza, umiejętności lub wspólny desygnat między tym, który mówi, a tym, który go słucha, z stereotypy lub archetypy społeczne, które są formami uniwersalnych, uprzednich (czasem mogą być uprzedzeniami) i szybkich rozważań, które przypisują pewne rysunkowe cechy pewnym typom ludzi, pewnym narodowościom lub pewnym rasom.
Istnieją stereotypy seksualne, rasowe, religijne, narodowe i wszelkiego rodzaju, które służą uogólnieniu i powierzchownemu scharakteryzowaniu grupy, która doskonale nadaje się do realizacji żartu. Jednak w wielu przypadkach zarządzanie tymi stereotypami może stać się: uprzedzenie i zamień żart w gest agresji, dyskryminacja lub przemoc przeciwko drugiemu.