Chlorochina to lek stosowany w leczeniu i profilaktyce malarii, a także stosowany w leczeniu zapalenia reumatycznego. Jednak patogeny malarii rozwinęły oporność na chlorochinę w wielu regionach, więc stosowanie tej substancji leczniczej przeciwko malarii jest ograniczone do niektórych regionów.
Spożycie chlorochiny może powodować niepożądane skutki uboczne, które dotyczą głównie przewodu pokarmowego, aw rzadszych przypadkach prowadzą również do chorób oczu, siatkówki i rogówki.
Co to jest chlorochina?
Chlorochina jest lekiem składającym się ze stereoizomerów (enancjomerów) i jest podobny do chininy. Wzór chemiczny (C18H26ClN3) wskazuje, że jest to związek chemiczny składający się prawie wyłącznie z węgla i wodoru, ale z jednym dodanym atomem chloru i trzema atomami azotu. Jeden z trzech atomów N tworzy punkt narożny aromatycznego sześcioczłonowego pierścienia, podczas gdy inny atom N jest połączony z dwoma końcowymi grupami metylowymi (-CH3). Trzeci atom N jest częścią wiązania wodorowego między dwoma aromatycznymi pierścieniami sześcioczłonowymi i resztą związku.
Ponieważ chlorochina jest nierozpuszczalna w wodzie, jako substancje lecznicze stosuje się zwykle rozpuszczalne w wodzie sole, difosforan chlorochiny lub siarczan chlorochiny. Sole mają również tę zaletę, że są stabilne w powietrzu.
W Szwajcarii leki, których aktywny składnik składa się wyłącznie z chlorochiny (monopreparaty), są znane pod nazwami Chlorochin® i Nivaquine®, w Niemczech i Austrii pod nazwą Resochin®. Inny preparat, Weimerquin®, został również zatwierdzony w Niemczech.
Efekt farmakologiczny
Głównym efektem działania chlorochiny jest zahamowanie krystalizacji hemozoiny, która powstaje podczas rozpadu hemu, czerwonego barwnika krwi. Plasmodia, czynnik wywołujący malarię, zajmują czerwone krwinki (erytrocyty) na pewnym etapie i rozkładają zawartą w nich hemoglobinę za pomocą swoich enzymów. Powstałe w ten sposób fragmenty białek w postaci peptydów, polipeptydów i aminokwasów hemoglobiny wykorzystują do własnej syntezy białek.
Hemozoina, która jest również uwalniana z rozszczepionego hemu, ma toksyczny wpływ na plazmodię. Dla własnej ochrony jednokomórkowe patogeny wykorzystują enzym hemopolimerazę, który prowadzi do krystalizacji hemozoiny, czyniąc ją nieszkodliwą. Chlorochina hamuje ten enzym, a tym samym zapobiega krystalizacji hemozoiny, co idealnie prowadzi do zniszczenia plazmodii.
Skutki chwilowego zalania organizmu hemozoiną i jednoczesnego zakażenia plazmodią nie zostały jeszcze dostatecznie zbadane. Światowe stosowanie leków na bazie chlorochiny w leczeniu i profilaktyce malarii doprowadziło jednak do rozwoju oporności patogenów.
Oprócz specyficznego działania leku istnieją również właściwości przeciwzapalne, które prawdopodobnie opierają się na hamowaniu niektórych interleukin i innych substancji przekaźnikowych.
Jednak nie jest wystarczająco wiadomo, na czym polegają działania niepożądane leku, które mogą prowadzić do dolegliwości, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego. W wielu przypadkach obserwowano złogi substancji leczniczej chlorochiny w siatkówce i rogówce oczu, tak że w rzadkich przypadkach mogą wystąpić retinopatie lub zmętnienie rogówki.
Zastosowanie i zastosowanie medyczne
Leki zawierające chlorochinę, takie jak Resochin, są stosowane głównie w leczeniu i profilaktyce malarii. Do czasu rozwinięcia się oporności aktywny składnik chlorochina była stosowana głównie do zwalczania malarii tropikalnej, wywoływanej przez patogen Plasmodium falciparum. Malaria tropica jest uważana za najbardziej niebezpieczną z czterech głównych gatunków malarii. Prowadzi do napadów gorączki w nieregularnych odstępach czasu i dlatego często nie jest wcześnie rozpoznawana jako malaria.
W latach pięćdziesiątych do siedemdziesiątych dwudziestego wieku monopreparaty z chlorochiną jako składnikiem aktywnym obejmowały standardowe środki stosowane w profilaktyce malarii i leczeniu malarii. Wysoki okres półtrwania substancji czynnej wynoszący około 60 dni gwarantuje efekt nawet po odstawieniu leku.
W celu ustanowienia skutecznej ochrony przed malarią na terenach, na których nie stwierdzono oporności na chlorochinę, tabletki należy przyjmować na tydzień przed planowanym wyjazdem na teren endemiczny i przyjmować do czterech tygodni po opuszczeniu obszaru malarii Aby utrzymać terytorium.
Oprócz głównego obszaru zastosowania chlorochiny w profilaktyce malarii, lek jest również stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów ze względu na właściwości przeciwzapalne.
W rzadkich przypadkach chlorochina jest również stosowana w leczeniu towarzyszącym tocznia rumieniowatego w celu powstrzymania procesów zapalnych. Toczeń rumieniowaty układowy jest ogólnoustrojową chorobą autoimmunologiczną, która postępuje z nawrotami i zwykle wymaga zarówno środków przeciwzapalnych, jak i długotrwałej immunosupresji, aby w jak największym stopniu zahamować postęp choroby i złagodzić objawy w jak największym stopniu.
Zagrożenia i skutki uboczne
Po przyjęciu leków zawierających chlorochinę może wystąpić szereg krótkoterminowych lub długoterminowych skutków ubocznych. Najczęstsze objawy związane z chlorochiną dotyczą przewodu pokarmowego. Stwierdzone dolegliwości obejmują utratę apetytu, nudności z wymiotami i biegunkę. Objawy mogą wystąpić tymczasowo, do czasu przyzwyczajenia się do leku lub trwać dłużej, tak że należy znaleźć alternatywną opcję dla chlorochiny.
Mogą wystąpić złogi i złogi w rogówce i siatkówce oczu, zwłaszcza przy długotrwałym stosowaniu chlorochiny, na przykład z powodu stałego przebywania w endemicznych obszarach malarii lub gdy lek jest stosowany w połączeniu z leczeniem tocznia rumieniowatego. Złogi mogą prowadzić do zmętnienia rogówki z zaburzeniami widzenia lub do retinopatii, choroby siatkówki. Dzięki regularnym badaniom okulistycznym lub po pierwszym pojawieniu się objawów i obiektywnej diagnozie można przeciwdziałać poważnym chorobom oczu, odstawiając substancję czynną.
.jpg)
