CRPS

Plik CRPS jest chorobą neurologiczno-ortopedyczno-traumatologiczną, która występuje po uszkodzeniu tkanki miękkiej lub nerwu. Często wiąże się ze złamaniami kończyn. Imiennikiem starszej nazwy CRPS typu I, „Morbus Sudeck”, jest jego odkrywca, chirurg Paul Sudeck z Hamburga (1866–1945).

Co to jest CRPS?

Przebieg CRPS jest często bardzo niespecyficzny, zwłaszcza na początku, i różni się znacznie w zależności od pacjenta.
© jcomp - stock.adobe.com

CRPS (złożony regionalny zespół bólowy) to ból, który pojawia się po urazie, czyli pourazowym. Rozróżnia się dwie formy.

Z jednej strony CRPS typu I, który wcześniej nazywano również algodystrofią, dystrofią odruchów współczulnych lub chorobą Sudecka, z drugiej CRPS typu II, który jest również znany jako kauzalgia.

przyczyny

Rzeczywiste przyczyny i dokładne procesy CRPS nie zostały jeszcze w pełni wyjaśnione. W większości przypadków objawy pojawiają się po wpływach zewnętrznych, takich jak wypadki, stany zapalne lub operacje.

W niektórych przypadkach jednak poprzednie obrażenia są tak niewielkie, że ofiara nawet ich nie zauważyła.Nie ma bezpośredniego związku między rozwojem i zakresem zespołu a rozległością urazu. CRPS typu I jest wynikiem urazu bez zajęcia nerwów, podczas gdy CRPS typu II wpływa również na nerwy.

Po urazie dochodzi do zakłócenia procesu gojenia tkanki, co przypuszczalnie jest związane z reakcją zapalną. Prawdopodobnie występuje nadprodukcja mediatorów stanu zapalnego, których organizm nie jest w stanie wystarczająco szybko rozłożyć.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciwbólowe

Objawy, dolegliwości i oznaki

Przebieg CRPS jest często bardzo niespecyficzny, zwłaszcza na początku, i różni się znacznie w zależności od pacjenta. Na podstawie występujących objawów przebieg choroby często dzieli się na trzy etapy. Ponieważ jednak etapy rzadko można wyraźnie oddzielić klinicznie od siebie, ta klasyfikacja została w dużej mierze porzucona.

Na początku choroby dotknięta kończyna wykazuje oznaki stanu zapalnego z zaczerwienieniem, obrzękiem (obrzękiem) i przegrzaniem skóry. Głównym objawem jest uporczywy ból, którego nie można już wyjaśnić samym wcześniejszym urazem. W wielu przypadkach dochodzi również do wzmożonego wzrostu włosów i paznokci oraz nadmiernej potliwości w dotkniętym obszarze.

Wraz z postępem choroby obrzęk będzie się zmniejszał. Skóra staje się cieńsza, aw kończynie pojawia się uczucie zimna. Narasta osłabienie mięśni i ograniczona ruchliwość, w tym usztywnienie poszczególnych stawów. W kości mogą pojawić się zmiany osteoporotyczne.

Ból staje się coraz bardziej rozproszony, a wrażliwość na ból osób dotkniętych chorobą wzrasta. Wielu pacjentów cierpi również na drżenie, mimowolne drżenie chorej kończyny. Ze względu na wysoki poziom cierpienia i przeważnie niezadowalające wyniki leczenia pacjenci są również zestresowani psychicznie.

Diagnoza i przebieg

Początkowo objawy CRPS są niespecyficzne, co oznacza, że ​​często są błędnie interpretowane lub niedbale lekceważone. Diagnoza opiera się głównie na kryteriach klinicznych, które odpowiadają kryteriom ustalonym przez IASP (Międzynarodowe Stowarzyszenie Badań nad Bólem) 2003 w Budapeszcie.

Objawy CRPS są podzielone na cztery kategorie, przy czym każdy objaw z trzech z tych czterech kategorii zawiera anamnestyczny (w historii choroby), a objawy z dwóch z tych kategorii muszą być wykrywalne podczas badania. Dodatkowe informacje można uzyskać za pomocą metod opartych na aparaturze. Jednak nie można potwierdzić ani wykluczyć CRPS za pomocą diagnostyki aparaturowej.

Pierwszą wskazówką są skargi opisane przez osobę poszkodowaną. Objawy CRPS typu I to np. Uporczywy, w większości przypadków piekący ból, nadwrażliwość skóry na ból, ból wykraczający poza obszar zaopatrzenia nerwów, zaburzenia wydzielania potu i krążenia krwi oraz występowanie obrzęków.

Typ II to rozdzierający, rozżarzony-palący ból, który może być wywołany lub nasilony przez lekki dotyk, ciepło, suchość, bodźce wzrokowe lub akustyczne lub zwykłe wyobrażenie bólu, zaburzenia krążenia, zaburzenia wzrostu i stanu odżywienia skóry oraz jeden z obszaru unerwienia nerwu niezależne rozprzestrzenianie się bólu.

Przebieg choroby może być bardzo różny w zależności od osoby. W łagodnych postaciach po kilku tygodniach może nastąpić samoistna poprawa. W cięższych przypadkach zasięg choroby nadal rośnie i ostatecznie może stać się tak poważny, że normalny tryb życia chorego pacjenta może zostać poważnie ograniczony.

Komplikacje

CRPS zwykle prowadzi do silnego i przewlekłego bólu. Ten ból może występować w różnych obszarach ciała, a także prowadzić do obrzęku i zaczerwienienia na ciele. Nierzadko ból prowadzi do nastrojów depresyjnych i innych dolegliwości psychologicznych. Często ból pojawia się również w postaci bólu spoczynkowego i prowadzi do bezsenności w nocy.

CRPS poważnie ogranicza codzienne życie pacjenta. Kończyny są ciepłe i czasami mogą wystąpić skurcze. Dłonie często drżą, a osoba dotknięta chorobą cierpi na paraliż i zaburzenia wrażliwości. Zaburzenia te mogą prowadzić do znacznych ograniczeń w życiu codziennym, a także do ograniczonej mobilności. Pacjent może również potrzebować pomocy innych osób w życiu codziennym.

Nierzadko zdarzają się zaburzenia krążenia, w wyniku czego kończyny są niedostatecznie zaopatrzone, aw najgorszym przypadku całkowicie obumierają. W przypadku CRPS zwykle nie jest możliwe bezpośrednie leczenie przyczynowe. Leczenie ma zatem przede wszystkim na celu zmniejszenie bólu. Nie ma dalszych komplikacji. Nie można jednak przewidzieć dalszego przebiegu choroby.

Kiedy należy iść do lekarza?

Niestety objawy CRPS nie są szczególnie wyraźne i wymowne, przez co wczesne rozpoznanie i leczenie tej choroby w wielu przypadkach nie jest możliwe. Jednak osoby dotknięte chorobą powinny skonsultować się z lekarzem, jeśli cierpią na przewlekły i uporczywy ból. Zaczerwienienie skóry lub obrzęki mogą również wskazywać na chorobę i zdecydowanie należy je zbadać. Podobnie, ogrzane kończyny mogą wskazywać na chorobę.

Jeśli nie ma leczenia, osoby dotknięte chorobą często cierpią na drżenie lub skurcze. Jeśli te objawy występują częściej i nie ustępują same, zdecydowanie konieczne jest badanie lekarskie. W przypadku paraliżu lub zaburzeń wrażliwości należy również skonsultować się z lekarzem, aby uniknąć dalszych powikłań po CRPS. Diagnoza jest zwykle postawiona przez lekarza pierwszego kontaktu. Dalsze leczenie może wtedy przeprowadzić specjalista. W przypadku bólu ukierunkowanego w określonym regionie można również skonsultować się bezpośrednio ze specjalistą.

Lekarze i terapeuci w Twojej okolicy

Leczenie i terapia

Terapia CRPS zależy od ciężkości choroby. Ponieważ nie istnieje podejście terapeutyczne, które samo w sobie zapewnia satysfakcjonujące rezultaty, możliwe środki są bardzo szerokie.

W pierwszym etapie stosuje się ogólne metody terapeutyczne. Jeśli jego działanie jest niewystarczające lub staje się przewlekłe, konieczna jest specjalna terapia przeciwbólowa. Odpowiadają za to specjaliści. Jeśli obraz kliniczny typu I jest w pełni rozwinięty lub jest to typ II, nieuniknione jest skierowanie do poradni specjalizującej się w terapii bólu, w której oferowane są „ciągłe blokady nerwów cewnikami”.

Doświadczeni terapeuci bólu mogą do czasu hospitalizacji stosować „blokadę współczulną” w terapeutycznym znieczuleniu miejscowym.

Perspektywy i prognozy

Całkowitego wyleczenia nie można osiągnąć za pomocą CRPS. Z tego powodu pacjenci wymagają długotrwałej terapii w celu złagodzenia objawów. Przede wszystkim terapia przeciwbólowa służy poprawie jakości życia chorego. Jednak paraliżu lub zaburzeń wrażliwości zwykle nie można już leczyć, więc osoby dotknięte chorobą cierpią z powodu poważnych ograniczeń w życiu codziennym. CRPS często prowadzi do poważnych dolegliwości psychologicznych lub depresji.

Jeśli nie ma leczenia CRPS, nasilają się objawy i ból. Ponieważ pacjenci często polegają na silnych środkach przeciwbólowych, długotrwałe stosowanie powoduje również uszkodzenie żołądka. Nie można tutaj przewidzieć, czy ból można ograniczyć terapią przeciwbólową, ponieważ dalszy przebieg zależy w dużym stopniu od dokładnego nasilenia choroby. Często pacjenci cierpią z powodu silnego bólu przez całe życie.

Średnia długość życia osoby dotkniętej chorobą może również ulec znacznemu skróceniu w wyniku choroby. Jednak zależy to w dużej mierze od dokładnej przyczyny CRPS.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki przeciwbólowe

zapobieganie

Ponieważ wykazano, że zbyt długie unieruchomienie odpowiedniej kończyny jest często przyczyną CRPS typu I, należy unikać niepotrzebnie długiego szynowania i jak najszybciej rozpocząć terapię ruchową. Ponadto odpowiednia terapia przeciwbólowa po operacji może zapobiegać CRPS.

Opieka postpenitencjarna

Dalsza opieka nad CRPS jest bardzo trudna. Ponieważ nie ma lekarstwa, opieka pooperacyjna skupia się na zmniejszeniu objawów. W tym przypadku chory może pomóc sobie na wiele sposobów i poprawić jakość swojego życia.

Siła samoleczenia twojego ciała może być ogromna. Ważne jest do tego pozytywne nastawienie. Pozytywne myślenie może poprawić sytuację życiową, a także rzeczywiste objawy. Ponieważ złożony regionalny zespół bólowy występuje głównie w kończynach, a osoba dotknięta chorobą w większości przypadków cierpi na zapalenie skóry oraz zaburzenia ruchowe i funkcjonalne, masaże i ukierunkowane ćwiczenia mogą poprawić tę sytuację.

Ćwiczenia ruchowe powinny być dostosowane do tego, które części ciała są dotknięte. Regularne ćwiczenia w dotkniętych obszarach ciała mogą zmniejszyć obrzęk i zaburzenia czynnościowe. Stosowanie ciepła i zimna może również pomóc zmniejszyć obrzęk i ból.

Dzięki takim zastosowaniom osoba zainteresowana musi sam sprawdzić, czy lepiej pomaga ciepło lub zimno. Zastosowania ciepła mogą pomóc w postaci ciepłych kąpieli, saun, plastrów ciepła itp. W przypadku aplikacji na zimno zaleca się stosowanie chłodnego opakowania, sprayów chłodzących i zimnego prysznica w miejscach lokalnych. Akupunktura może pomóc złagodzić ból w CRPS. Akupunktura może usuwać blokady. Igły działają stymulująco na mózg, co powoduje uwolnienie dużej liczby pozytywnych neuroprzekaźników.

Możesz to zrobić sam

Ważne jest, aby pacjenci zaakceptowali diagnozę. Tylko w ten sposób można zapewnić sensowną terapię i radzić sobie z nią w życiu codziennym. Terapia wymaga cierpliwości. Dlatego ważne jest, aby nie spieszyć się i nie popadać w rozpacz, ponieważ nie ma postępu.

Uporczywy ból to ogromny ciężar. Można je zdecydowanie zmniejszyć, stosując terapię bólu. Leki przeciwbólowe mogą również zmniejszać się z czasem, a choroba ulega poprawie. Krewni również mogą wspierać skuteczną terapię.

Ważne jest, aby byli wykształceni i umieli radzić sobie z pacjentem cierpiącym na ból. Ponieważ uporczywy ból jest dużym obciążeniem psychicznym nie tylko dla poszkodowanego, ale także dla bliskich. Dzięki zrozumieniu choroby i współpracy nad nią można osiągnąć wielki sukces.

Całkowite wyleczenie jest prawie niemożliwe, ale złagodzenie objawów, także poprzez współpracę z różnymi lekarzami, jest zdecydowanie prawdopodobne. Wykazano, że pomaga pozytywne myślenie. W Niemczech istnieje kilka grup samopomocy, z którymi pacjenci mogą również wymieniać się pomysłami online.