Wyjaśniamy, czym jest gospodarka kolonialna, jej historię i cechy. Jak wyglądała gospodarka kolonialna w Ameryce Łacińskiej.
Gospodarka kolonialna wykorzystuje zasoby naturalne skolonizowanego terytorium.Czym jest gospodarka kolonialna?
Przez ekonomię kolonialną rozumie się, że rozmieszczenie sił wytwórczych region który przestrzega mandatów kolonializmInnymi słowy, proponuje się w sposób nierówny i wydobywczy faworyzowanie metropolii kolonialnej ze szkodą dla skolonizowanych terytoriów.
Ten typ gospodarki zostały wszczepione wiele razy w historii ludzkości, ale być może najbardziej namacalnym przykładem jest kolonie Europejski w Ameryka, Azja Y Afryka, między XV a XIX wiekiem, które były kontrolowane politycznie, gospodarczo i społecznie przez wielkich Imperia starego kontynentu.
Ogólnie rzecz biorąc, gospodarka kolonialna charakteryzuje się:
- Działalność produkcyjna typu wydobywczego. Generalnie gospodarka kolonii rozwija się w kierunku eksploatacja zasobów naturalnych i ich transport do metropolii, gdzie przyczyniają się do rozwój przemysłowy i są przetwarzane na produkty przetworzone o większej wartości dodanej. W ten sposób kolonie utrzymywane są w stanie przedprzemysłowym, zasadniczo poświęconym górnictwu, rolnictwo i Hodowla bydła.
- Monopol z Handel z koloniami. W dużej mierze kolonie są zmuszone do bezpośredniego handlu z metropolią i mają tendencję do zakazywania handlu z osobami trzecimi, tak że bogactwo zawsze jest rozmieszczane zgodnie z dobrobytem kolonizatorów.
- Bilans handlowy korzystny dla metropolii. Gospodarka kolonialna jest po prostu zaprojektowana tak, aby przynosić korzyści metropolii bardziej niż koloniom, co znajduje również odzwierciedlenie w nakładaniu podatków, danin, podatki i inne metody kontroli ekonomicznej, które są narzucane z centrum kolonialnego.
Gospodarka kolonialna w Ameryce Łacińskiej
W przypadku kontynentu latynoamerykańskiego kolonizacja przez Hiszpanów doprowadziła do powstania tzw. „paktu kolonialnego”, w którym ustanowiono system gospodarczy kontrolowany przez Hiszpanię.
Kontrakt ten wiązał się z rodzajem wymiany: kolonia musiała dostarczyć metropolii wystarczających środków na opłacenie „inwestycji” w jej administrację, założenie i rozwój, wraz z nadwyżką lub zyskiem. W zamian metropolia musiała administrować systemem sprawiedliwie i właściwie, aby relacje były korzystne dla obu stron.
Nie trzeba dodawać, że umowa ta nie została spełniona, a może nie była przeznaczona do wypełnienia. Metropolia kontrolowała gospodarkę kolonialną żelazną ręką, przestrzegając teorii merkantylistycznej, która wiązała bogactwo kraju ze złotem zdeponowanym w jego skarbcach.
W ten sposób Hiszpania zrobiła wszystko, co możliwe, aby zgromadzić złoto obu Ameryk, dostarczając jednocześnie amerykańskie ziemie w encomiendas i innych administracyjnych systemach eksploracji i eksploatacji zasobów.
Tak więc gospodarka kolonialna Ameryki Łacińskiej polegała na wykorzystaniu siła robocza rdzenni mieszkańcy w warunkach półniewolnictwa (lub frank niewolnictwo). Później dodano afrykańską siłę roboczą. Oba były wykorzystywane do wydobycia, hodowli i rybołówstwa bardzo pożądanych surowców w Europie, takich jak złoto, srebro, perły, tytoń, kawa, kakao, cukier i inne produkty.