Dym ziemi

Z Dym ziemi jest tytułową rośliną z rodziny ziemnych dymów, która należy do rodziny maków (Papaveraceae) należeć. Mówi się, że nazwa pochodzi od greckiego lekarza, który opisał sok rośliny jako silnie drażniący i powodujący łzawienie. Oprócz przydymionego, szaro-zielonego koloru liści w historii istnieją różne inne założenia, które uzasadniają nazwanie rośliny.

Występowanie i uprawa ziemnego dymu

W dawnych czasach ziemski dym był poszukiwaną rośliną leczniczą, ale zapomniano o nim w średniowieczu.

Dym ziemi (również: Zwykły dym z ziemi lub Zwykły dym ziemny) rośnie głównie w miejscach bogatych w składniki odżywcze, takich jak pola, winnice, ogrody lub ścieżki. W ten sposób spełnia również funkcję wskazywania zawartości składników odżywczych w glebie. Roślina nie przeżywa na glebie ubogiej w wapno. Są to głównie chwasty kwitnące od maja do października. Kwiaty rośliny są różowe lub fioletowe i przypominają kwiaty wargowe.

Na roślinie są zorganizowane w postaci winogron. Ich kształt jest asymetryczny, a cała roślina może dorastać do pięćdziesięciu centymetrów. Jest to roślina jednoroczna zielna. Botanicy używają łacińskiego terminu „fumaria” w odniesieniu do dymu ziemnego. Metafora dymu opiera się na tej nazwie, która doprowadziła również do niemieckiej nazwy rośliny. Dym ziemny pochodzi z całej Europy i rozprzestrzenił się z obszaru śródziemnomorskiego.

W dawnych czasach ziemski dym był poszukiwaną rośliną leczniczą, ale zapomniano o nim w średniowieczu. Dziś reputacja zakładu jest kontrowersyjna. Mówi się, że zawarta w niej alkaloid fumaryna jest lekko toksyczna, dlatego dym ziemny jest stosowany jako środek leczniczy tylko w małych dawkach.

Efekt i aplikacja

Roślina była już używana przez Niemców i Celtów. Używali ziemskiego dymu jako kadzidła, które również mogło być tytułowe. Ponadto roślina była wykorzystywana do egzorcyzmów w średniowieczu. Według legendy czarownice używały ziemnego dymu, aby stać się niewidzialnymi. W tym samym czasie powstał przesąd dotyczący używania ziemnego dymu jako wskaźnika losu dla dziewcząt i kobiet, które chciały się pobrać.

Zgodnie z przekonaniem kobiety powinny nosić ziemny dym w pobliżu piersi, a następnie spotykać się z mężczyzną, który później weźmie je za żonę. Przekonanie to nie przetrwało do czasów współczesnych, ale wiara w prozdrowotne skutki ziemskiego dymu tak. Zawiera wiele flawonoidów, cholinę, różne alkaloidy i kwas fumarowy. Ponieważ eksperci uważają, że niektóre składniki są problematyczne, dym ziemny jest używany głównie w postaci rozcieńczonej.

Dlatego roślinę można znaleźć tylko w herbatach mieszanych. Chociaż spożycie do sześciu gramów ziemnego dymu dziennie jest uważane za nieszkodliwe, te mieszanki zwykle zawierają tylko ilości od dziesięciu do stu miligramów. Dlatego zaleca się mieszanie herbat przez ekspertów w przypadku ostrych dolegliwości.

Dym naziemny wykazuje swoje działanie szczególnie w przypadku dolegliwości żółciowych i wzmaga produkcję żółci. Działa również przeciwbakteryjnie i hamująco na ośrodkowy układ nerwowy. W ten sposób szczególnie łagodzi objawy różnych chorób, ale sama w sobie nie zwalcza choroby podstawowej. Wiadomo również, że dym naziemny zapobiega nadmiernym reakcjom układu odpornościowego.

Możliwe formy aplikacji to z jednej strony spożycie w postaci herbat lub nalewek, az drugiej strony poprzez suche ekstrakty, tabletki lub drażetki. Ale dym ziemny jest również używany w wannach i kopertach. W zależności od obszaru zastosowania istnieją różne możliwości zastosowania.

Znaczenie dla zdrowia, leczenia i zapobiegania

W medycynie alternatywnej herbata z ziół lądowych jest szczególnie polecana przy problemach trawiennych. Jednak jako lek ziołowy jest zawsze pierwszym lekiem z wyboru, nawet w przypadku konserwatywnych lekarzy, przed przepisaniem silniejszych leków. W przypadku ostrych dolegliwości zalecamy od jednej do trzech filiżanek dziennie. Należy to przyjmować małymi łykami.

Dym naziemny również zwalcza bóle i skurcze żółci i całego przewodu pokarmowego. Ponadto arabscy ​​lekarze dwa tysiące lat temu używali ziemnego dymu do oczyszczenia krwi. Tradycję tę można również spotkać u Rzymian, którzy również leczyli zatkanie wątroby i śledziony ziemnym dymem. Starożytni i średniowieczni lekarze również stosowali ziemny dym przeciwko żółtaczce.

Jednak w średniowieczu roślina była wykorzystywana jako skuteczny środek na choroby skóry i zaparcia. Wysoce skuteczne zioło lecznicze, stosowane jako nalewka lub kąpiel, może na przykład pomóc w leczeniu egzemy lub łuszczycy. Ponadto ma działanie moczopędne i potowe, co wpływa pozytywnie na zdrowie w niskich dawkach ziemnego dymu. Niemniej jednak eksperci zalecają przerwę po sześciu tygodniach ciągłego użytkowania.

Z jednej strony służy to ochronie organizmu przed niepożądanymi długotrwałymi skutkami, z drugiej zaś powstrzymanie go zapobiega przyzwyczajeniu się do niego. W przypadku nadmiernego stosowania, zmielony dym może działać jako narkotyk. Oprócz głównego obszaru zastosowań w dziedzinie żółci, lekarze używają tej rośliny również na robaki i hemoroidy. Ponadto mówi się, że ziemny dym ma działanie poprawiające nastrój, o czym mówi się, że pomaga w walce z depresją, histerią i hipochondrią.

Z punktu widzenia choroby naziemny dym jest stosowany głównie do stwardnienia wątroby, zapalenia pęcherzyka żółciowego, a także do kamieni żółciowych i osłabienia żołądka. Ale dym ziemny może być również używany przeciwko nieświeżemu oddechowi. W połączeniu z innymi roślinami leczniczymi, dym naziemny może również pomóc w leczeniu wrzodów żołądka.

Powszechnie uważa się, że prawie wszystkie części rośliny są przetwarzane. Jednak są też głosy wzywające do stosowania świeżych lub suszonych roślin bez korzeni. Konserwatywni i alternatywni lekarze nadal walczą dziś o użycie ziemskiego dymu w różnych chorobach. Nie potwierdzono na przykład jego wpływu na migreny.