Prowadzenie przednie

Kły i siekacze ludzkiego uzębienia nazywane są przednimi zębami. Jeśli nachylenie osi zębów górnych zębów przednich ma symetryczną linię środkową w lustrzanym odbiciu, uzyskuje się estetyczny i harmonijny wygląd zębów. Język techniczny mówi o jednym Prowadzenie przedniekiedy kły i siekacze służą jako prowadnice podczas gryzienia.

Jakie są wskazówki przednie?

Ponieważ kły i siekacze to przednie zęby, przednie i Przewodnik dla psów często używane jako synonimy. Aby uzyskać doskonały wygląd zębów, szczególnie przednie zęby muszą być równomiernie rozmieszczone i mieć zdrowy biały, żółtawy kolor. Okolice ust, zębów i dziąseł muszą pasować do twarzy i współgrać z ludzkim wyglądem.

Sześć przednich zębów górnego i dolnego rzędu zębów w odcinku przednim nazywa się zębami przednimi. W przeciwieństwie do zębów bocznych nie mają powierzchni żujących. Termin obszar przedni określa zęby przednie uzębienia i odcinek przedni. Obejmuje to przednie zęby, które są widoczne podczas mówienia.

Prawidłowe prowadzenie zębów przednich lub kłów oraz zdrowa funkcja żucia są najważniejszymi warunkami utrzymania zdrowych zębów.

Funkcja i zadanie

Prowadzenie przednie to dynamiczna okluzja. Składa się z powierzchni żujących między przednimi zębami w dolnej szczęce i przednimi zębami w górnej szczęce. Medyczna definicja okluzji oznacza „kontakt między zębami obu szczęk”. Dalsze terminy dotyczące prowadzenia przedniego to Prowadnica sieczna i Prowadzenie siekaczy.

Jeśli dolna szczęka się porusza, następuje tylko kontakt z kłami i zębami tnącymi górnej i dolnej szczęki. Dentyści mówią o prowadzeniu brzegu siecznego, kiedy dolne przednie zęby przesuwają się po podniebiennych (podniebiennych) powierzchniach zębów górnych przednich. Termin „brzeg sieczny” określa położenie lub oznaczenie kierunku. Stomatologia odnosi się do oznaczenia obszaru zębów. Punkt sieczny to mezjalny (część zębów zwrócona w stronę środka łuku zębowego), w którym dotykają się krawędzie tnące centralnie rozmieszczonych zębów tnących żuchwy.

Przednie prowadzenie to antagonistyczny kontakt między kłami i siekaczami podczas ruchu żuchwy. Podczas procesu żucia rzędy zębów górnej i dolnej szczęki spotykają się na krótko, aby rozbić spożytą żywność. Synergista (mięsień podtrzymujący agonisty), agonista (mięsień hamowany przez przeciwnika) i antagonista (przeciwnik) wykonują złożone ruchy poprzez wzajemne oddziaływanie.

Podczas prowadzenia zębów tnących, krawędzie tnące dolnych siekaczy przesuwają się po powierzchni jamy ustnej w kierunku jamy ustnej. W górnych siekaczach następuje ruch otwierający żuchwy. Ruchy podczas karmienia przenoszą siłę zgryzu przez przednie zęby, a ruchy na boki przez kły. Te wskazówki dotyczące psów pokazują, jak ważne są kły.

Okluzja występuje, gdy następuje zamknięcie lub kontakt między rzędami zębów w górnym i dolnym rzędzie szczęk. Powierzchnia okluzyjna tworzy powierzchnię żucia, która styka się z przeciwległym zębem.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby i dolegliwości

Mogą wystąpić zaburzenia w kierowaniu przednim i psim. Myoartropatia to zaburzenie związane z okluzją lub zgryzem mięśni żucia i stawów skroniowo-żuchwowych. Artropatia występuje, gdy dochodzi do zaburzenia stawu skroniowo-żuchwowego, a miopatia pojawia się, gdy dochodzi do zaburzenia mięśni żucia.

Oprócz klasycznych czynników interdyscyplinarnych, stomatologia określa te zaburzenia zgryzu jako „zakłócenia okluzyjne”, które występują zarówno centralnie, jak i ekscentrycznie i mogą powodować dyslokację fizjologicznie idealnego położenia stawu skroniowo-żuchwowego. Zaburzenia te, wynikające z nieprawidłowego kontaktu poszczególnych zębów, w stomatologii określane są mianem dysfunkcji czaszkowo-żuchwowej (CMD).

Złożony, trójwymiarowy system ruchu stawu skroniowo-żuchwowego może w przypadku zaburzeń skutkować wieloma różnymi dolegliwościami, które nie ograniczają się tylko do obszaru szczęki. Ludzki aparat do żucia działa prawidłowo tylko wtedy, gdy istnieje harmonijna koordynacja między strukturami stawu skroniowo-żuchwowego a zębami.

W przypadku naprowadzania przedniego optymalne jest zazębienie dolnej i górnej szczęki, centrowanie stawów skroniowo-żuchwowych i rozluźnienie mięśni żucia w pozycji spoczynkowej. Jeśli występują zakłócenia w tym optymalnym ogólnym obrazie, zwiększone mięśnie żucia, zużyte i skrócone zęby z zeszlifowanymi krawędziami tnącymi w odcinku przednim oraz brakujące końce kłów prowadzą do wyraźnych wyników, które stanowią podstawę do dalszej terapii. Celem jest bezproblemowa okluzja z optymalną pozycją zgryzu.

Uszkodzenia mogą być również spowodowane wadliwymi implantami dentystycznymi i protezami, takimi jak korony i mosty (zaburzenia interdyscyplinarne). Zaburzenia okluzyjne, takie jak stres, problemy ortopedyczne, postawa i urazy mogą również prowadzić do dyskomfortu w okolicy szczęki. Zaburzenia te stanowią podstawę niefizjologicznej aktywacji i napięcia mięśni i są również klasyfikowane jako CMD (dysfunkcja czaszkowo-żuchwowa).

Obszary interdyscyplinarne i zgryzowe odgrywają ważną rolę w etiologii. Korzystając z diagnostyki funkcjonalnej, najpierw przeprowadza się krótkie stwierdzenie w postaci badania przesiewowego z wykorzystaniem arkusza badań. Jeśli obecność dysfunkcji czaszkowo-żuchwowej zostanie potwierdzona, przeprowadza się kliniczną analizę funkcjonalną. Ten stan funkcjonalny można uzupełnić badaniem obrazowym, instrumentalnym lub konsularnym. Celem jest przywrócenie bezbłędnego zgryzu i doskonale funkcjonującego prowadzenia przedniego lub psa.

Po terapii zęby przednie i tylne mają neutralne przypisanie zgodnie z centrycznym położeniem kłykciowym (wyrostek stawowy) i harmonijne przyporządkowanie do podstaw szkieletowych, np. Szyną zgryzową. Stabilizująca szyna zapewnia równy zgryz we wszystkich wspierających obszarach przedniego i psiego prowadzenia. Umożliwia równomierne i umiarkowane kontakty bez pozostawiania swobodnego ruchu chorych zębów.

Przy wszystkich ruchach wychylenia żuchwy dyskluzja (utrata okluzji, utrata kontaktu) wszystkich antagonistów (ząb przeciwny, przeciwnik szczęki przeciwnej) zachodzi samoistnie. Zapobiega się zakłóceniom zgryzowym i wydłużeniom (wydłużeniom) brakujących antagonistów, a okluzja i mięśnie są zharmonizowane i rozluźnione. Programuje się nowe wzorce ruchów szczęki i eliminuje kompulsje żuchwy i parafunkcje. Fizjologiczna pozycja kłykciowa jest ustawiona i zabezpieczona.