Dzielny odruch

W którym Dzielny odruch, również Odruch rdzenia kręgowego lub Odruch kręgosłupa nazywany, jest to odruch wczesnego dzieciństwa. Odruchy wczesnodziecięce są niezbędne dla dziecka, ponieważ służą z jednej strony do poszukiwania pożywienia i połknięcia, z drugiej do ochrony samego siebie. Galant-Refelx należy do grupy odruchów tonicznych, które regulują ułożenie ciała w przestrzeni, ułożenie poszczególnych części ciała względem siebie oraz całych mięśni poprzecznie prążkowanych.

Jaki jest odruch szarmancki?

Odruch Galanta jest wyzwalany poprzez stymulację kręgosłupa lędźwiowego dziecka, powodując, że dziecko odchyla biodra na zewnątrz nawet o 45 stopni w kierunku strony, po której nastąpiła stymulacja. Dodatkowo odruch wyzwala wyprost ramion i nóg po stymulowanej stronie oraz uniesienie miednicy.

W macicy i podczas porodu odruch jest wywoływany przez ścianę macicy lub ściany kanału rodnego, gdy dotykane są kręgi lędźwiowe dziecka.

Po porodzie odruch Galanta można sprawdzić, szczotkując paznokciem okolicę kręgosłupa lędźwiowego, gdy dziecko leży na brzuchu. Reakcja może być słaba przez kilka pierwszych dni, ale zwykle utrzymuje się od piątego dnia.

Funkcja i zadanie

Odruch Galanta jest szczególnie ważny podczas porodu. Znacznie ułatwia przejście kanału rodnego. Wynika to z faktu, że ściany kanału rodnego wywołują odruch u dziecka. Wynikające z tego skręcenie bioder i wynikające z tego wygięcie kręgosłupa sprawiają, że poród jest łatwiejszy i szybszy, co ułatwia proces porodu zarówno matce, jak i dziecku.

Dzięki odruchowi dziecko może samodzielnie poruszać się w przód iw tył. Te ruchy w okolicy bioder i miednicy nie byłyby możliwe bez odruchu Galanta w tym wieku poczęcia.

Ze względu na swoje znaczenie odruch Galanta jest wymagany tylko w momencie urodzenia. Dlatego rozwija się około 18. tygodnia ciąży. Przyszła mama odczuwa wówczas odruchowe ruchy dziecka jako niespokojny ruch. Nawet po porodzie odruch Galanta utrzymuje się przez chwilę. Odruch zmniejsza się powoli między trzecim a dziewiątym miesiącem życia dziecka. Występuje średnio do szóstego miesiąca życia.

Choroby i dolegliwości

Zasadniczo dla rozwoju dziecka istotne jest, aby odruchy wczesnego dzieciństwa zostały załamane w ciągu pierwszych miesięcy życia. W przeciwnym razie nie można się nauczyć podstawowych ruchów.

Problemy związane z odruchem Galanta pojawiają się z jednej strony wtedy, gdy dziecko nie rozwija odruchu lub robi to w niewystarczającym stopniu oraz gdy nie jest dostępny od urodzenia. Z drugiej strony jest to problematyczne, jeśli odruch Galanta nie ulega załamaniu w ciągu pierwszego roku życia po urodzeniu. Jeśli tak jest, mówi się o trwałym odruchu.

W zależności od wieku dziecka odruch szczątkowy może prowadzić do różnych problemów i objawów. Dzieciom dotkniętym chorobą często trudno jest spokojnie siedzieć lub leżeć, ponieważ na przykład oparcie krzesła może wywołać odruch. Odruch Galanta jest również wyzwalany podczas snu, co prowadzi do niespokojnego, intensywnego ruchu i niewielkiego powrotu do zdrowia. W dalszym przebiegu prowadzi to zwykle do zaburzeń koncentracji i problemów z pamięcią krótkotrwałą.

Postrzeganie kształtu jest ograniczone u dzieci dotkniętych chorobą. W związku z tym dzieciom trudno jest uchwycić i zapamiętać wzory, geometryczne kształty i znaki. Dzieci dotknięte chorobą często zapominają o radzeniu sobie z codziennymi czynnościami, co jest spowodowane problemami z pamięcią krótkotrwałą.

Oznaką obecności utrzymującego się odruchu może być stale zwiększona nerwowość dziecka połączona z ciągłą chęcią do ruchu. Nadwrażliwość na paski i mankiety spodni, które mogą wyzwalać odruch, może również wskazywać na utrzymujący się odruch Galanta.

Ponadto chód kulejący lub chód asynchroniczny może wystąpić bez rozpoznania przyczyny ortopedycznej. Ciągła zła postawa może z czasem doprowadzić do skoliozy, czyli nieprawidłowego skrzywienia kręgosłupa. To ostatnie można zaobserwować szczególnie, gdy odruch Galanta trwa tylko z jednej strony, co również może się zdarzyć. W przypadku odruchu, który utrzymuje się tylko z jednej strony, łopatki miednicy mogą się skręcić.

Ponadto niestrawność i moczenie nocne mogą nasilać się po osiągnięciu szóstego roku życia. Ogólnie rzecz biorąc, chore dzieci często mają problemy z kontrolą pęcherza.