Cykl chodu

Termin Cykl chodu jest używany w analizie chodu. Jest to kryterium, które służy do obiektywnego opisu wzorca chodu.

Jaki jest cykl chodu?

Termin cykl chodu jest używany w analizie chodu. Jest to kryterium, które służy do obiektywnego opisu wzorca chodu.

Analiza chodu obejmuje obserwację, badanie i dokumentację chodu człowieka. Można to przeprowadzić albo za pomocą urządzeń pomiarowych opartych na aparaturze, które dostarczają obiektywnych danych, albo przez doświadczonych obserwatorów przy pomocy określonych kryteriów obserwacji.

Cykl chodu jest jednym z takich kryteriów, które opisuje okres czasu, przez który noga przechodzi w fazie pełnej pozycji i zamachu. Rozpoczyna od przyziemienia piętą na początku fazy nogi stojącej, biegnie przez nią, aż stopa zostanie podniesiona, po czym następuje faza zamachu nogi. Kończy się, gdy pięta ponownie dotknie. Ta sama sekwencja ruchów drugiej nogi odbywa się z półfazowym opóźnieniem.

Jeden krok składa się z połowy cyklu chodu i zaczyna się od podniesienia stopy na początku fazy zamachu nogi i kończy się, gdy pięta ponownie zetknie się z podłożem na końcu. W odniesieniu do całego wzorca chodu podczas jednego cyklu chodu wykonywane są 2 kroki.

Aby móc lepiej i dokładniej przeanalizować i opisać bardzo złożoną sekwencję ruchów, podzielono ją na dalsze podfazy, z których każda jest przypisana do fazy postawy lub wahania nogi.

Funkcja i zadanie

Cykl chodu służy jako instrument opisowy w analizie chodu, w szczególności jako pomoc w obserwowaniu czasowej i przestrzennej ekspansji w porównaniu obok siebie. W przypadku chorób jednostronnych zwykle ocenia się stan chorej nogi, tzw. Nogi referencyjnej, w porównaniu z drugą stroną.

Do analizy procesów ilościowych i jakościowych dostępne są różne kryteria. Rytm chodu jest jedną z takich cech, która wpływa na cały cykl chodu. Porównuje okresy, w których mają miejsce cykle chodu obu nóg lub związane z nimi podfazy. W przypadku chodu fizjologicznego sekwencje ruchów po lewej i prawej stronie mają jednakową długość.

Długość kroku określa odległość przestrzenną między czubkiem jednej stopy a piętą drugiej podczas chodzenia. W przypadku tego kryterium do porównania można zastosować standardowe wymiary, na podstawie których dokonuje się klasyfikacji jako zbyt krótkie lub zbyt długie. Wraz z częstotliwością kroków można sformułować stwierdzenia dotyczące szybkości chodzenia i ruchliwości obserwowanego.

Jakościowym kryterium prawidłowego opisu cyklu chodu jest obserwacja koordynacyjnego przebiegu procesu ruchu. Oznacza to ukierunkowany ruch, który odbywa się na fizjologicznych ścieżkach ruchu, bez żadnych czasowych lub przestrzennych odchyleń.

Dokumentacja wyników obserwacji i oceny jest ważnym aspektem na korzyść analizy chodu, niezależnie od tego, czy jest tworzona programami wspomaganymi komputerowo, czy ręcznie przy użyciu arkuszy dokumentacji. Zdobytą wiedzę można wykorzystać do planowania terapii, a później do porównania wyników po udanej sekwencji terapii. Sukces lub niepowodzenie leczenia decyduje następnie, czy leczenie ma być kontynuowane, czy zakończone jak poprzednio lub zmodyfikowane.

Podczas cyklu chodu należy wykonać trzy główne zadania funkcjonalne. Na początku, wychodząc z fazy zamachu, ciężar musi zostać przejęty. Następnie ciężar musi być utrzymywany na jednej nodze, gdy występuje pchnięcie do przodu. Wreszcie, w fazie zamachu, wolna noga musi zostać przesunięta do przodu. Warunkiem wstępnym, aby te zadania działały poprawnie i bez zakłóceń, jest, oprócz nienaruszonego układu mięśniowo-szkieletowego, kontrola funkcjonowania przez sieć neuronową.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na zaburzenia równowagi i zawroty głowy

Choroby i dolegliwości

Zakłócenie rytmu chodu zwykle występuje, gdy z jednej strony synchronizacja jest normalna, z drugiej zaś jest skracana z powodu chorób lub urazów.

Różne przyczyny mogą skrócić okresy, w których ma miejsce faza stojącej lub wahadłowej nogi. Należą do nich ból, ograniczona ruchomość, zmniejszenie siły i zaburzenia koordynacji. Faza stojącej nogi często występuje, gdy ból jest spowodowany lub nasilony przez występujący ucisk. Może to nastąpić w wyniku urazów mięśni, które muszą wytrzymać siłę grawitacji i wykonać pchnięcie do przodu. Łzy i pęknięcia włókien mięśniowych w przednich i tylnych mięśniach ud, przywodzicielach stawu biodrowego i mięśniach łydek są częstymi tego typu urazami. Do takich chorób należą zmiany łąkotki lub artrozy kolan i bioder.

We wszystkich przypadkach skutkiem są zmiany rytmu chodu i długości kroku, które wyrażają się w chodzie kulejącym, ponieważ faza stojącej nogi po stronie chorej jest skracana w czasie i przestrzeni, aby jak najszybciej uniknąć bólu. To samo dotyczy fazy wahadłowej nogi, ale wpływa na mięśnie poruszające się wbrew grawitacji, zwłaszcza na zginacze bioder.

W chorobie Parkinsona występuje symetryczna zmiana długości kroku i cykli chodu. Jest znany z typowego małego kroku i potknięcia.

Inne zaburzenia neurologiczne ośrodkowego układu nerwowego mogą wpływać na koordynację wykonywania chodu. Hemiplegia następująca po udarze zwykle prowadzi do spastyczności chorej nogi. Oprócz komponentów koordynacyjnych, wszystkie inne kryteria chodu również zostały zmienione. Noga jest poruszana do przodu ruchem okrężnym iz trudem w wycelowaniu i dotyka tylko przodostopia. Faza kontaktu i długość kroku są skracane, aby jak najszybciej wysunąć drugą nogę do przodu.

Cechą charakterystyczną stwardnienia rozsianego i innych chorób ataktycznych jest chwiejny i nieskoordynowany chód, będący połączeniem problemów z koordynacją i symetryczną zmianą długości kroku i szerokości pasa. Rezultatem jest chód z szerokimi nogami, który charakteryzuje się niepewnością i chwiejnymi, nieskoordynowanymi krokami. Ta zmiana wzorca chodu może czasami być obserwowana nawet po spożyciu zbyt dużej ilości alkoholu.