Tak jak Proteza naczyniowa To implant, który zastępuje naturalne naczynia krwionośne. Stosuje się go głównie przy przewlekłym zwężeniu naczyń, operacjach obejścia lub przy poważnym rozszerzaniu naczyń.
Co to jest proteza naczyniowa?
Proteza naczyniowa zastępuje naturalne naczynia krwionośne i jest stosowana w przypadku poważnego uszkodzenia tętnicy. W takim przypadku przepływu krwi nie można już ustalić za pomocą stentu. Podczas operacji dochodzi do wymiany zwężonych naczyń krwionośnych lub uzupełnienia rozszerzonych naczyń krwionośnych.
Proteza jest również używana w przypadku urazów naczyniowych, na przykład po wypadkach. W połowie XIX wieku podjęto pierwsze próby wymiany tętnic, próbując wszczepić rurki z gumy, srebra lub szkła. Jednak próby te zakończyły się niepowodzeniem, ponieważ implanty zamknęły się zakrzepowo.
W drugiej połowie XIX wieku Guthrie i Carrell badali ten obszar i przeprowadzali eksperymenty z zamiennikami alloplastycznymi, autologicznymi i heterologicznymi. Za to Carrell otrzymał w 1912 roku Nagrodę Nobla. Przełom nastąpił dzięki Amerykanom Jaretzki, Blakemere i Voorhees, którzy po raz pierwszy wszczepili plastikowe rurki.
Funkcja, efekt i cele
Protezy naczyniowe są stosowane w wielu różnych chorobach naczyniowych. Obejmują one:
- Miażdżyca tętnic z okluzjami i skurczami
- Choroba wieńcowa serca
- Zarostowa choroba tętnic kończyn dolnych i tętnic miednicy
- Zwężenie tętnicy szyjnej
- Zwężenie wnętrzności i tętnic nerkowych
Protezy naczyniowe są zwykle wykonane z tworzywa sztucznego, takiego jak politetrafluoroetylen (PTFE) lub politereftalan etylenu (PET). Protezy PET są stosowane głównie w aorcie, tętnicach udowych oraz w tętnicach miednicy wewnętrznej i zewnętrznej. Te protezy posiadają składaną konstrukcję, co zapewnia dużą elastyczność. Z drugiej strony protezy PTFE są używane do operacji obejścia i mniejszych naczyń. Protezy pokryte są warstwą białkową wykonaną z kolagenu, żelatyny lub albuminy, od wewnątrz w wyniku przepływu krwi wyściełane jest fibryną i płytkami krwi.
Aby wyprodukować protezy naczyniowe, tworzywo sztuczne jest topione i przetwarzane na przędzę. Rury są następnie dziane lub tkane z tego. Te dwie protezy mają tę zaletę, że można je wszczepiać bezpośrednio, bez konieczności uprzedniego ich uprzedniego zgrzewania. W celu preklotu pobierana jest krew, a proteza nasączana jest krwią od wewnątrz i na zewnątrz. Chirurg musi kilkakrotnie rozciągnąć protezę, tak aby również ubytki były zwilżone. Istnieją również przeszczepy autologiczne, co oznacza, że własne tętnice lub żyły organizmu są używane jako substytuty naczyń. Bioprotezy są wykonane z naczyń heterologicznych lub homologicznych, a jako naczynia homologiczne często stosuje się żyły lub tętnice pochodzące ze zwłok.
Dotyczy to również protezy Dardik wykonanej z żył pępowinowych. Naczynia heterologiczne to naczynia pochodzące od zwierząt, takich jak świnie lub bydło. Protezy naczyniowe są stosowane jako przeszczep otaczający lub pomostowy, przy czym wybór protezy zależy od ciśnienia wewnątrz światła, kalibru naczynia i przebiegu przeszczepu. Wybór odpowiedniej protezy naczyniowej jest bardzo ważny, ponieważ proteza o niewłaściwych wymiarach może zasłaniać gałęzie naczyniowe lub przesuwać się. Proteza naczyniowa jest zwykle wprowadzana cewnikiem, a następnie przytula ścianę naczynia, gdzie utrzymuje naczynie w stanie otwartym lub obniża ciśnienie krwi działające na ściany naczynia.
Z reguły proteza naczyniowa jest rurowa i składa się z drucianej siatki pokrytej tkaniną lub tworzywem sztucznym. Do bardzo specjalnych obszarów zastosowania są również protezy rozgałęzione, zwane protezami Y, które są używane na przykład przy tętniaku brzucha. Protezy mogą być jednoczęściowe lub złożone z pojedynczych modułów.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciwbóloweRyzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa
Około 90 procent protez nadal działa od pięciu do dziesięciu lat po implantacji. W przypadku protez, które mają tylko około sześciu do ośmiu milimetrów średnicy, szansa na sukces po pięciu latach jest mniejsza niż 50 procent. Najczęstszymi powikłaniami, które mogą wystąpić, są zatykanie spowodowane nadmiernym tworzeniem się tkanek, problemy z materiałem lub rozwój tętniaków lub rzekomych tętniaków.
W przeciwieństwie do stentu protezy naczyniowe są sztucznie wszczepiane. Zwiększa to częstość infekcji, dlatego regularne kontrole ran w ciągu pierwszych dwóch tygodni, a następnie przy każdym badaniu fizykalnym mają ogromne znaczenie. Zaleca się również codzienne przyjmowanie inhibitora agregacji płytek krwi po implantacji. Najwyższy wskaźnik infekcji występuje przy większym bypassie, ale ludzie są również zagrożeni po operacji w okolicy pachwiny. Z drugiej strony ryzyko zapalenia jest bardzo niskie u pacjentów, którzy przeszli operację głównej tętnicy.
Infekcje wywoływane są głównie przez gronkowce. Dostają się one na protezę, na przykład podczas kontaktu implantu z powierzchnią ciała podczas operacji. Kolonizacja bakteryjna jest również możliwa poprzez uszkodzenie tkanki w okolicy protezy, na przykład w przypadku ocierania się o jelito. Bakterie pokrywają się następnie torebką śluzową, aby antybiotyki nie działały. Jednak szybkość infekcji można zmniejszyć, jeśli pacjentowi podaje się antybiotyki przed operacją lub w jej trakcie.
W przypadku zapalenia protezy naczyniowej należy usunąć zakażony materiał, następnie oczyścić ranę i założyć nową protezę. Istnieje również możliwość wszczepienia specjalnej protezy. Te protezy są pokryte srebrem i mogą być również nasączane antybiotykami. To dobry sposób na zapobieganie infekcjom.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
