Tak jak homoseksualizm nazywana jest orientacja seksualna. Istnieje romantyczne i erotyczne pragnienie własnej płci.
Co to jest homoseksualizm?
Homoseksualizm oznacza romantyczne i seksualne nastawienie się do własnej płci. Podczas gdy kobiety homoseksualne używają slangu „lesbijka”, homoseksualni mężczyźni są nazywani „gejami”. Jeśli z drugiej strony istnieje zarówno zainteresowanie seksualne własną płcią, jak i płcią przeciwną, mówimy o biseksualności. Szacunki zakładają, że od 2 do 4 procent mężczyzn i kobiet w Niemczech to homoseksualiści.
Termin homoseksualizm został stworzony w 1869 roku przez austro-węgierskiego pisarza Karla Marię Kertbeny'ego (1824-1882). Ponadto termin uranizm był powszechny w XIX wieku. W starożytności homoseksualizm był najwyższą formą erotycznej ekspresji. W późniejszych epokach, takich jak średniowiecze czy współczesność, miłość do osób tej samej płci była klasyfikowana jako grzech. W szczególności ważną rolę odegrały poglądy religijne i ideologiczne.
Nawet dzisiaj istnieją kultury, które odrzucają homoseksualizm jako nienormalny i nienaturalny, podczas gdy społeczeństwa zachodnie są na to coraz bardziej otwarte. Scena gejów i lesbijek w Niemczech jest szeroko akceptowana i ma liczne ośrodki w większych miastach. Ponadto istnieją różne punkty spotkań, punkty doradcze i zajęcia artystyczne.
Jednak w innych krajach osoby homoseksualne nadal doświadczają dyskryminacji i prześladowań. Jednak w Niemczech pary homoseksualne mogą zawierać zarejestrowane związki partnerskie od 2001 roku. Te związki partnerskie są ściśle związane z małżeństwem i obejmują: za. wzajemne zobowiązania alimentacyjne i prawo do wspólnego nazwiska. Niemniej jednak nawet tutaj parom nadal odmawia się równości z parami heteroseksualnymi (np. W zakresie adopcji).
Funkcja i zadanie
Nadal nie jest jasne, co powoduje orientację homoseksualną. Dlatego różne teorie służą jako modele wyjaśniające. Obejmuje to tezę, że ludzka orientacja seksualna ma miejsce przed urodzeniem, a predyspozycje do osób tej samej płci są dziedziczone. Z drugiej strony, inna teoria mówi, że za rozwój homoseksualizmu odpowiada indywidualny rozwój człowieka. Przypuszczalnie jest to tak samo naturalna okoliczność jak heteroseksualizm, który jednak od wieków określany jest jako jedyny „właściwy” sposób bycia (heteronormatywność).
Równie niejasne jak przyczyny homoseksualizmu są jego funkcje. W przypadku skłonności genetycznej pojawia się kwestia wykorzystania jej w ewolucji człowieka. Właściwości, które utrudniają rozmnażanie się ludzi, były w przeszłości uważane za negatywne. Dlatego nauka bada kwestię, czy może istnieć ewolucyjna korzyść, biorąc pod uwagę częstotliwość homoseksualizmu. Opracowano również różne teorie na ten temat. Niektórzy badacze zakładają, że wyrzeczenie się własnych dzieci jest spowodowane selekcją krewnych w klanie. W ten sposób więcej osób może opiekować się potomstwem. Jednak ewolucyjna teoretyczna korzyść z homoseksualizmu pozostaje niewyjaśniona, ponieważ ten sam efekt można osiągnąć również w przypadku aseksualności.
Jednak, jak to ujęli niektórzy naukowcy, ogólnie można kwestionować, czy ludzka koncepcja miłości jest koniecznie związana z optymalnym sposobem rozmnażania się. Jak argumentuje Richard David Precht, miłość monogamiczna może nawet przeszkodzić większej liczbie potomstwa. Miłość, seks i prokreacja mogą być zatem rozważane oddzielnie od siebie.
Ponadto homoseksualizm nie ogranicza się do ludzi, występuje również w świecie zwierząt. Zachowania homoseksualne stwierdzono u około 1500 różnych gatunków zwierząt. Jest to głównie udokumentowane u bonobo, które są małpami człekokształtnymi.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki przeciw nastrojom depresyjnym i poprawiające nastrójChoroby i dolegliwości
Niektóre choroby są związane z homoseksualizmem, przy czym orientacja seksualna nie jest rzeczywistą przyczyną tych chorób, ale jest z nimi skorelowana poprzez inne okoliczności. Przez długi czas dotyczyło to przede wszystkim AIDS (HIV). W krajach zachodnich wirus HI początkowo rozprzestrzeniał się silnie wśród homoseksualnych mężczyzn, co było spowodowane wysokim ryzykiem zakażenia podczas stosunku analnego. W tamtych czasach AIDS był jeszcze bardzo nieznaną chorobą zakaźną. Jednak z biegiem lat można było podnieść świadomość wirusa. Kampanie uświadamiające umożliwiły również skorygowanie błędnych poglądów na temat osób homoseksualnych. Na przykład idea, że AIDS jest karą dla mężczyzn, którzy gonią za „grzechem” miłości do osób tej samej płci.
Według opinii medycznej geje należą do grup ryzyka AIDS tylko wtedy, gdy odbywają bez zabezpieczenia stosunek analny ze zmieniającymi się partnerami seksualnymi. To samo dotyczy wszystkich innych par seksualnych, ponieważ zakażenie wirusem HI jest w zasadzie możliwe u każdego człowieka.
Homoseksualizm często wiąże się również z problemami psychologicznymi. Sporo gejów i lesbijek boi się wyjść, ponieważ boją się negatywnych reakcji ze strony rodziców, krewnych lub przyjaciół. W niektórych przypadkach prowadzi to do kłótni z rodziną, co z kolei powoduje silny stres psychiczny u osób dotkniętych chorobą. Możliwa jest również dyskryminacja w miejscu pracy, tak że niektórzy homoseksualiści wolą się nie ujawniać.
Wychodzenie, a zwłaszcza akceptacja ze środowiska, w którym żyją, oznacza ważny proces umożliwiający odnalezienie własnej tożsamości seksualnej. Zniesienie tej tożsamości może w dalszym przebiegu wywołać choroby psychiczne, takie jak zaburzenia lękowe, depresję lub nadużywanie alkoholu, narkotyków i leków. To z kolei ma negatywny wpływ na jakość życia osób homoseksualnych. W najgorszym przypadku podejmowane są nawet próby samobójcze. Homoseksualni mężczyźni cztery razy częściej popełniają samobójstwo niż heteroseksualiści. Natomiast kobiety lesbijskie są bardziej narażone na uzależnienie od alkoholu.
