Chlorowodorek

W Chlorowodorki są to sole, które składają się z zasad organicznych i reagują z kwasem solnym. Dlatego też chlorowodorki należą również do amin pierwszorzędowych, drugorzędowych i trzeciorzędowych, a chlorowodorki zawsze wchodzą w reakcję zobojętniania z kwasem solnym. Ze względu na swoje właściwości chemiczne chlorowodorki są popularnym dodatkiem w wielu lekach.

Co to są chlorowodorki?

Chlorowodorki to zasadniczo sole składające się z zasad organicznych i kwasu solnego. W trakcie reakcji chemicznej zasady neutralizują się kwasem solnym. Typowa reakcja tworzenia chlorowodorków jest podobna do procesu tworzenia chlorku amonu, w którym reagują ze sobą amoniak i kwas solny. Zasadniczo wszystkie chlorowodorki mają atom chlorków iz tego powodu są klasyfikowane jako sole. Związkami macierzystymi chlorowodorku są w większości przypadków aminy.

Jednak w przeciwieństwie do amin, chlorowodorki charakteryzują się na ogół znacznie lepszą rozpuszczalnością w wodzie. Ponadto chlorowodorki można łatwiej oczyścić za pomocą rekrystalizacji. Chlorowodorki należące do amin charakteryzują się większą stabilnością i znacznie wolniej starzeją się. Odporność na degradację jest szczególnie widoczna w kolorze chlorowodorku. Te zalety chlorowodorku są szczególnie widoczne w porównaniu z aminami, które są wolne i zasadowe.

Chemia dzieli chlorowodorek między innymi na monochlorowodorek i dichlorowodorek. Monohydrochlorki powstają głównie z di- i triamin w wyniku reakcji z kwasem solnym. Natomiast dichlorowodorki powstają, gdy organiczne diaminy reagują z nadmiarem kwasu solnego. Typowe dichlorowodorki to na przykład meklozyna, arfenamina i sapropteryna. Ponadto chlorowodorki należą do grupy halogenowodorków. Innymi przedstawicielami tej kategorii substancji chemicznych są np. Bromowodorki i fluorowodorki.

Farmakologiczny wpływ na organizm i narządy

Chlorowodorki charakteryzują się bardzo dobrą rozpuszczalnością w wodzie oraz dużą przyswajalnością w organizmie człowieka. Z tego powodu są stosowane w wielu lekach w celu zwiększenia skuteczności odpowiednich leków. Producenci farmaceutyczni wytwarzają leki bezpośrednio w postaci chlorowodorków.

Rozpuszczalne w wodzie chlorowodorki ułatwiają wytwarzanie wodnych leków i roztworów, takich jak krople do oczu, roztwory do wstrzykiwań i aerozole do nosa. Rozpuszczalność w wodzie odgrywa również decydującą rolę w przypadku leków przyjmowanych doustnie, ponieważ żołądek i jelita wchłaniają składniki czynne tylko wtedy, gdy są odpowiednio rozpuszczalne w wodzie. Substancje czynne rozpuszczają się z tabletek lub drażetek, dzięki czemu mogą zostać wchłonięte. Oznacza to, że leki szybciej przedostają się do krwiobiegu.

Właściwości, takie jak wysoka stabilność i dobre możliwości przetwarzania chlorowodorku, są również istotne dla ich szerokiego zastosowania w produkcji leków. Obecnie w farmacji regularnie stosuje się setki różnych chlorowodorków. Leki na bazie chlorowodorków są szczególnie popularne i cieszą się dużym zainteresowaniem, takie jak ambroksol i metformina.

Zastosowanie medyczne i zastosowanie do leczenia i zapobiegania

Chlorowodorki są stosowane w wielu lekach, przez co poprawiają zdolność resorpcji składników aktywnych poprzez ich typowe właściwości lub w niektórych przypadkach tylko je umożliwiają. Decydującymi aspektami stosowania chlorowodorków w produkcji farmaceutyków są ich stabilność i rozpuszczalność w wodzie. Z jednej strony te aspekty ułatwiają wytwarzanie roztworów wodnych, takich jak krople lub spraye. Z drugiej strony chlorowodorki poprawiają zdolność wchłaniania składników aktywnych, które pacjent przyjmuje w postaci stałych tabletek lub kapsułek.

Farmakopea Europejska wymienia obecnie około 200 chlorowodorków stosowanych w produkcji farmaceutycznej. Katalog substancji leczniczych zawiera nawet ponad 1000 różnych chlorowodorków. Szczególnie popularne jest stosowanie chlorowodorków do produkcji ambroksolu i metforminy, z których oba są bardzo poszukiwane.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Zagrożenia i skutki uboczne

Skutki uboczne chlorowodorków zależą głównie od leku, do którego produkcji są stosowane. Chlorowodorki są często stosowane, na przykład w lekach ambroksolu i metforminie. Ambroksol jest lekiem przeciwkaszlowym w połączeniu z gęstym śluzem, który utknął w drogach oddechowych. Bazę tego składnika aktywnego i jego wchłaniania do krwi stanowią chlorowodorki.

Możliwe działania niepożądane obejmują ogólne objawy, takie jak nudności, wymioty i biegunka, a także ból w okolicy brzucha. Niektórzy ludzie doświadczają reakcji nadwrażliwości, takich jak wysypki, swędzenie, duszność i obrzęk twarzy. Czasami u pacjentów pojawia się gorączka i dreszcze. Objawy takie jak toksyczna nekroliza naskórka, zespół Stevensa-Johnsona lub rumień wielopostaciowy występują rzadko.

Chlorowodorki również stanowią podstawę leku metforminy. Lekarze przepisują lek głównie na cukrzycę typu 2. Potencjalne skutki uboczne obejmują na przykład dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Na przykład u niektórych osób pojawiają się objawy, takie jak nudności, biegunka, ból brzucha lub wymioty. Ponadto percepcja smaku czasami się zmienia, przez co niektórzy pacjenci tracą apetyt.

W rzadkich przypadkach po zażyciu leku rozwinie się kwasica mleczanowa. Objawia się to bólami mięśni, dolegliwościami przewodu pokarmowego i skurczami.

Same chlorowodorki są znacznie mniej odpowiedzialne za skutki uboczne niż faktyczne składniki aktywne leków, w których są stosowane. Podczas opracowywania leków producenci farmaceutyczni sprawdzają, czy nie występują niepożądane interakcje między stosowanym chlorowodorkiem a substancją czynną.