Wyjaśniamy, czym są idee, jak się je bada, do czego służą i czym jest teoria idei. Również główne i drugorzędne idee.
Jakie są pomysły?
Pomysły są mentalnymi reprezentacjami rzeczywistość które powstają z rozumowanie lub wyobraźni, które następnie dają początek pojęciom. Posiadanie idei jest uważane za najbardziej podstawowy i fundamentalny akt zrozumienia, w którym formułujemy myślowe pojęcie przedmiotu, osoba albo sytuacja, czy to rzeczywista, czy nawet urojona, ponieważ jedna idea rodzi inne idee.
W rzeczywistości tradycyjnie łączymy idee z aktem widzenia lub postrzegania rzeczywistości, do tego stopnia, że samo słowo pochodzi z greckiego eîdos, możliwe do przetłumaczenia jako „pogląd„Lub” wygląd”. Tak więc wymyślanie lub formowanie idei polega w zasadzie na postrzeganiu świata zmysłami i tworzeniu z niego mentalnych abstrakcji.
Badanie idei zajęło ludzkość od czasów starożytnych i odbywa się to na ogół w czterech różnych perspektywach:
- Perspektywiczny logika, zgodnie z którym idea jest utożsamiana ze zdaniem o sprecyzowanym znaczeniu.
- Perspektywa ontologiczna, zgodnie z którą idee utożsamiane są z konkretnymi odniesieniami w świecie rzeczywistym.
- Perspektywa transcendentalna, zgodnie z którą idee są możliwościami konstrukcji i Komunikacja z wiedza, umiejętności.
- Perspektywa psychologiczna, zgodnie z którą idea jest subiektywną formacją mentalną.
Na mówi na co dzień zwykle kojarzy nam się z pomysłami myśli i zdarzeń, aby były odzwierciedleniem kreatywność lub pomysłowość osoby, a my oceniamy i rozróżniamy między dobrymi i złymi pomysłami, ponieważ są one przydatne do rozwiązania pewnego rodzaju problemu. problemy.
Teoria idei
Teorię form lub teorię idei stworzył grecki filozof Platon (ok. 427-347 pne), który był jednym z pierwszych badaczy świata idei. W tej teorii proponuje oddzielne istnienie dwóch światów:
- Świat zmysłowy, rzeczywistych i konkretnych przedmiotów, namacalny i odbierany zmysłami.
- Zrozumiały świat obiektów abstrakcyjnych i mentalnych, w którym znajdują się idee.
Dla Platona pierwszy z tych światów był wiecznie zmienny i ulotny, podczas gdy drugi był trwały, wieczny i wyjątkowy. Albo to samo, że idee były wieczne, doskonałe i niepowtarzalne, i istniały niezależnie od naszej myśli, we własnej hierarchii, na czele której stała idea dobra.
Stąd wynikało, że świat zmysłowy, świat konkretny, był niczym innym jak kopią, tłumaczeniem, manifestacją tego wiecznego i doskonałego świata idei, którego jakiś demiurg lub stwórca posłużył się wzorem do uporządkowania materii. W rzeczywistości Platon rozumiał samo stworzenie przedmiotu (na przykład krzesła) jako niedoskonałą kopię swojej idei (idei krzesła).
Ta teoria idei pozwoliła Platonowi wymyślić swoją słynną alegorię jaskini, zgodnie z którą ludzie możemy jedynie postrzegać kopie lub reprezentacje prawdziwego świata, który istnieje poza naszym zasięgiem.
Aby to zrobić, użył metafora mężczyzn, którzy urodzili się i wychowali w jaskini, przykuci plecami do światła w taki sposób, że nie mogli się odwrócić ani poruszyć, i dlatego patrzyli na cienie przedmiotów, które przechodziły za nimi, jakby były prawdziwe przedmioty.
Z drugiej strony, ta teoria idei została skrytykowana i zakwestionowana przez najbardziej błyskotliwego ucznia Platona, słynnego Arystotelesa (385-322 pne), który odrzucił ideę, że świat można podzielić.
Jakie są pomysły?
Nie ma chyba nic tak użytecznego jak pomysł, przynajmniej w przypadku ludzkości. Zdolność do formułowania, debatowania i przeciwstawiania pomysłów jest częścią natury naszego gatunku i na tym polega większość naszego biologicznego sukcesu.
W przeciwieństwie do innych gatunków, które powoli przystosowują się do środowiska poprzez ewolucję biologiczną, ludzie byli w stanie wydobyć pojęcia ze środowiska (idei) i wydobyć pojęcia z tych pierwszych pojęć, gromadząc w ten sposób zestaw form i relacji, które dziś rozumiemy jako poznanie lub wiedzy.
Wiedza ukształtowana przez idee pozwoliła nam zmodyfikować środowisko i uczynić je bardziej dla nas korzystnymi, w czasie krótszym niż ten, który wprowadza do środowiska inne gatunki.
Zatem dobry pomysł może zrewolucjonizować dziedzinę wiedzy, może dać odpowiedź na dylemat społeczności, stworzyć nowe mechanizmy radzenia sobie z życiowymi problemami lub zainspirować innych do lepszych i bardziej złożonych pomysłów. Za wszystkim, co robimy, my, ludzie, kryje się do pewnego stopnia idea.
Główne i drugorzędne idee
Ponieważ przekazywanie idei jest niezwykle ważne dla ludzi, opracowaliśmy wiele systemów, które nam to umożliwiają, znane jako frazeologia. Pisanie to tylko jedna z nich, a dziś rozumiemy, że tekst jako największy wehikuł pomysłów.
Tak więc w każdym tekście zwykle wyróżniamy dwa rodzaje idei: główną i wtórną.
- Główne idee to te, które stanowią jądro tego, co jest powiedziane w tekście, to znaczy wyrażają jego najbardziej podstawowe, fundamentalne i istotne informacje, dlatego zajmują wyższe miejsce hierarchiczne w strukturze tekstu.
- Z drugiej strony, idee drugorzędne to te, które służą jako wsparcie, wsparcie lub towarzyszenie dla idei głównych i które w związku z tym wywodzą się z nich. Są one hierarchicznie niższe w tekście i często służą jedynie do rozwinięcia, zilustrowania lub zademonstrowania głównych idei.