Ucho wewnętrzne

Plik Ucho wewnętrzne Jako złożona konstrukcja służy przede wszystkim do percepcji dźwięku i orientacji człowieka w pomieszczeniu. W wielu przypadkach utrata słuchu koreluje z zaburzeniami w percepcji i / lub transmisji dźwięku w uchu wewnętrznym.

Co to jest ucho wewnętrzne?

Złożona struktura Ucho wewnętrzne (Labirynt) działa przede wszystkim jako narząd słuchu i równowagi, który w szczególności zapewnia percepcję dźwięku i orientację przestrzenną.

Ucho wewnętrzne umiejscowione w petrosa ossis temporalis (pars petrosa ossis temporalis) składa się z kostnego błędnika (Labyrinthus osseus), który jest wyścielony błoniastym błędnikiem (Labyrinthus membranaceus) i jest od niego oddzielony przestrzenią wypełnioną niebezpieczeństwem.

Błędny labirynt składa się z przedsionka, trzech półkolistych kanałów oraz ślimaka i jest wypełniony tak zwaną endolimfą, płynem bogatym w potas i przypominającym alkohol. Podczas gdy komórki czuciowe w przedsionku i półkolistych kanałach ucha wewnętrznego służą jako narząd przedsionkowy (organ równowagi), komórki czuciowe ślimaka kontrolują percepcję słuchową.

Anatomia i budowa

Narząd słuchu Ucho wewnętrzne jest utworzony przez ślimak (ślimak), który jest podzielony na trzy łączące się kanały oddzielone od siebie membranami.

Należą do nich błoniasty przewód ślimakowy (przewód ślimakowy) wypełniony endolimfą, w którym znajduje się narząd Corti (siedziba zmysłu słuchowego) pokryty błoną tektorialną oraz między dwoma pozostałymi przewodami, przedsionkiem łuski (przedsionkiem) i kością bębenkową. (Klatka schodowa kotłów), znajduje się. Przewód ślimakowy jest oddzielony błoną przedsionkową (także błoną Reissnera) od przedsionka łuski i błoną podstawną od błony bębenkowej.

Narząd przedsionkowy ucha wewnętrznego, który odpowiada za zmysł równowagi, składa się z dwóch worków przedsionkowych, sacculus przylegającego do łuski przedsionkowej oraz nieco większego utriculus, zlokalizowanego w tylnej części przedsionka labiryntowego (jama kostna w kości skroniowej) i tylnego kanały półkoliste przylegające do przedsionka labyrinthi.

Funkcje i zadania

Organ Cortiego wewnątrz ślimaka służy jako powierzchnia receptora zbudowana z komórek pomocniczych, komórek czuciowych i włókien nerwowych do percepcji dźwięku, przy czym komórki czuciowe odpowiedzialne za to są również nazywane komórkami rzęsatymi.

Sygnały dźwiękowe docierające z zewnątrz powodują wzajemnie przeciwne przemieszczanie się błony podstawnej i tektorialnej, tak że zewnętrzne komórki rzęsate są stymulowane do zmiany ich długości, co wzmacnia wibracje błony podstawnej. W wyniku zwiększonej wibracji pobudzane są wewnętrzne komórki rzęsate, które wysyłają impulsy do ośrodkowego układu nerwowego poprzez tzw. Nerw przedsionkowo-ślimakowy (nerw słuchowy lub 8. nerw czaszkowy).

Narząd przedsionkowy reguluje zmysł równowagi i odpowiada za orientację przestrzenną. Zmysł rotacji regulują półkoliste kanały, które są do siebie prostopadłe i wypełnione endolimfą. Ruch obrotowy osoby w przestrzeni jest rejestrowany w ten sposób, że endolimfa porusza się przez kanały półkoliste wbrew faktycznemu ruchowi obrotowemu głowy, w wyniku czego komórki rzęsate są wyginane. Komórki rzęsate są stymulowane i wysyłają sygnał elektryczny do mózgu przez nerw półkolisty.

Dwa worki przedsionkowe, które są prostopadłe do siebie, rejestrują przyspieszenie postępowe osoby w przestrzeni, przy czym utriculus rejestruje przyspieszenie poziome, a torebka pionowa. Informacje przesyłane przez komórki rzęsate przez nerw przedsionkowo-ślimakowy do pnia mózgu są tam sprzężone i przetwarzane z dodatkowymi informacjami pochodzącymi z oczu, rdzenia kręgowego i móżdżku. Ponadto mięśnie oka są połączone z narządem równowagi Ucho wewnętrzne połączone, co umożliwia stabilny obraz przy ruchu głowy.

Tutaj znajdziesz swoje leki

Choroby

Ślimak, którego wrażliwe komórki rzęsate są przede wszystkim odpowiedzialne za percepcję dźwięku, podobnie jak nerw słuchowy i odpowiadające mu ścieżki w mózgu potrzebują wystarczającej ilości składników odżywczych i tlenu.

Niedostateczna podaż w wyniku zaburzeń krążenia może prowadzić do odpowiednich strat funkcjonalnych. Ponadto stres zewnętrzny (stany zapalne, hałas, zanieczyszczenia, takie jak narkotyki, nikotyna, alkohol czy toksyny) mogą powodować nieodwracalne uszkodzenie percepcji dźwięku (niedosłuch odbiorczy), aw szczególności zaburzenia czynnościowe ucha wewnętrznego (utrata słuchu ślimakowego).

Ucho wewnętrzne często dotyka w podeszłym wieku niedosłuch (presbycusis), co przypisuje się m.in. zaburzeniom krążenia, złogom w okolicy ucha wewnętrznego, a także szkodliwym czynnikom zewnętrznym i predyspozycjom genetycznym. Ponadto zakłócone wrażenia dźwiękowe w uchu wewnętrznym mogą powodować szumy w uszach, takie jak szum w uszach. Stres i stresujące sytuacje życiowe mogą wywołać nagłą utratę słuchu (ostry, jednostronny ubytek słuchu).

Ta forma schorzenia ucha wewnętrznego może być również spowodowana problemami naczyniowymi (niedostateczny przepływ i dopływ krwi), chorobami zakaźnymi, reakcjami autoimmunologicznymi lub łagodnymi nowotworami nerwu słuchowego (w tym nerwiakiem słuchu). Oprócz innych chorób zakaźnych (zapalenie opon mózgowych, świnka, odra, półpasiec), zapalenie ucha środkowego może bez leczenia rozprzestrzeniać się do ucha wewnętrznego i powodować zapalenie błędnika (zapalenie ucha wewnętrznego).

Choroba Menière'a, która nadal pozostaje niewyjaśniona etiologicznie i charakteryzuje się triadą objawów występujących w postaci napadów utraty słuchu, szumów usznych i zawrotów głowy, występuje rzadko. Bezpośrednie upośledzenie narządu przedsionkowego ucha wewnętrznego również prowadzi do zaburzeń równowagi i / lub zawrotów głowy.

Typowe i powszechne choroby uszu

• Przepływ ucha (otorrhea)
• Zapalenie ucha środkowego
• Zapalenie przewodu słuchowego
• Zapalenie wyrostka sutkowatego
• Czyrak uszu