Inseminacja wewnątrzmaciczna

Pod jednym Inseminacja wewnątrzmaciczna (IUI) opisuje metodę tzw. wspomaganego nawożenia. Ma to bardzo niewiele wspólnego ze sztuczną inseminacją, ponieważ nie ma zapłodnienia między komórką jajową a plemnikiem poza ciałem. W zależności od przyczyny niespełnionego pragnienia posiadania dzieci, wskaźnik sukcesu - na cykl - wynosi 15%.

Co to jest inseminacja wewnątrzmaciczna?

W inseminacji wewnątrzmacicznej lub Zapłodnienie domaciczne plemniki są przetwarzane i przekazywane do macicy lub macicy w czasie owulacji kobiety. W związku z tym możliwe jest, że plemniki są bardzo blisko komórki jajowej. Procedura ta była wcześniej znana jako sztuczna inseminacja (AI); dzisiaj jednak zapłodnienie wewnątrzmaciczne utraciło ten status.

Leki często pobudzają i wyzwalają stymulację jajników. Jednak stymulacja jest łagodna; W porównaniu ze sztuczną inseminacją kobieta otrzymuje tylko ułamek leków i składników aktywnych. Zapłodnienie domaciczne stosuje się głównie wtedy, gdy partner nie ma wystarczającej liczby funkcjonujących plemników lub występują problemy ze stosunkiem płciowym. Ponadto inseminacja wewnątrzmaciczna jest przeprowadzana również w przypadku nasienia dawców ze źródeł zewnętrznych.

Funkcja, efekt i cele

Leczenie to jest stosowane, gdy mężczyzna ma zdrowe, ale zmniejszone żywotne plemniki. Jeśli istnieje takie ograniczenie, że nie można już stosować nawet zapłodnienia wewnątrzmacicznego, lekarze zalecają zapłodnienie in vitro (IVF) lub intracytoplazmatyczne wstrzyknięcie plemnika (ICSI). Zapłodnienie domaciczne wykonuje się również u kobiet, które nie mają partnera. W ten sposób wykorzystuje się nasienie z banku nasienia.

Zwykle nie zaleca się stymulacji owulacji. Dzieje się tak dlatego, że - w kontekście zapłodnienia - chodzi tylko o bezpłodność jednego partnera lub niepłodność często nie ma (oczywistego) powodu w ogóle. Każda osoba, która mimo to zdecyduje się na stymulację, automatycznie naraża się na zwiększone ryzyko ciąży mnogiej.

Jeżeli lekarz - w porozumieniu z pacjentką - zdecyduje się na naturalny cykl, zapłodnienie wewnątrzmaciczne przeprowadza się w taki sposób, aby aplikowane było w czasie owulacji. Lekarz ustala właściwy czas za pomocą badań ultrasonograficznych i oznaczeń hormonów. Z reguły zapłodnienie następuje między 12 a 15 dniem cyklu miesiączkowego. Jeśli lekarz zaleci cykl stymulowany, przyjmuje się leki, które pomagają jajom dojrzeć. Są przepisywane w postaci tabletek lub w strzykawkach.

Tutaj również przeprowadza się badania ultrasonograficzne, aby lekarz mógł rozpoznać, czy komórki jajowe dojrzewają i kiedy wybrać do zapłodnienia. Owulacja jest wywoływana przez strzykawkę (tzw. Strzykawkę z ludzką gonadotropiną kosmówkową, która zawiera hormon hCG). Z drugiej strony partner musi dostarczyć próbkę nasienia; czasami można go „umyć”, aby personel medyczny mógł znaleźć najlepsze plemniki. Następnie lekarz umieszcza nasienie - za pomocą cewnika - w szyjce macicy.

Jeśli przyczyny niespełnionego pragnienia posiadania dzieci nie są znane lub niejasne, stosuje się między innymi większą ilość płynu, aby plemniki mogły łatwiej przesuwać się przez jajowody. Technika ta gwarantuje, że zabieg trwa kilka minut dłużej. Jednak statystyki pokazują, że taka procedura często niesie ze sobą większe szanse.

Po zabiegu kobieta odpoczywa. Niemniej jednak życie musi toczyć się normalnie. Po około dwóch tygodniach test ciążowy pokaże, czy próba zadziałała, czy nie. Wskaźnik powodzenia inseminacji wewnątrzmacicznej zależy również od przyczyn niepłodności. Czasami wiek również odgrywa ważną rolę. Nawet problemy ze śluzem szyjki macicy - w połączeniu z jakimikolwiek problemami ze spermą - mogą bardzo dobrze zmniejszyć wskaźnik sukcesu. Według statystyk wskaźnik sukcesu - przy pomocy leków - wynosi około 15 procent na cykl. Jeśli np. W pierwszych trzech próbach nie doszło do ciąży, szanse, że zapłodnienie zadziała w ten sposób, są bardzo nikłe. Potem jednak drogi do sztucznego zapłodnienia są otwarte.

Ryzyko, skutki uboczne i niebezpieczeństwa

W związku z tym, że moment w czasie - w kontekście zapłodnienia domacicznego - jest niezwykle ważny, partner musi oczywiście być w stanie wyprodukować nasienie, gdy nadejdzie „jego kolej”. Czasami może to być psychiczne obciążenie dla wielu mężczyzn. Ponadto wiele kobiet uważa, że ​​wprowadzenie cewnika jest niewygodne. Wielu pacjentów skarży się również na ogromny stres psychiczny w ramach zabiegu.

Jeżeli np. Pobudzane są cykle, istnieje również ryzyko wystąpienia zespołu hiperstymulacji jajników - tzw. OHSS. Jajniki bardzo silnie reagują na leki, które są następnie odpowiedzialne za owulację. W miarę postępu procesu jajniki puchną; Płyn przenika do brzucha kobiety. Oznacza to, że przybiera na wadze, kobieta czuje się wzdęta i narzeka na uczucie sytości.

Ryzyko to jest jednak bardzo niskie w przypadku inseminacji wewnątrzmacicznych, ponieważ stymulacje - jeśli w ogóle są przeprowadzane - są bardzo delikatne i łagodne. W końcu lekarze starają się stworzyć maksymalnie jeden lub dwa pęcherzyki. W przypadku podejrzenia hiperstymulacji należy skonsultować się z lekarzem. Podczas hiperstymulacji należy unikać insemnacji wewnątrzmacicznej.