Plik Faza młodzieńcza opisuje fazę życia żywej istoty po urodzeniu i przed osiągnięciem dojrzałości płciowej. Następnie są uważane za dorosłe (okres dojrzewania), zanim znajdą się w fazie embrionalnej. U ludzi faza młodzieńcza trwa od dzieciństwa do wczesnego dojrzewania (pokwitanie).
Jaka jest faza młodzieńcza?
Termin faza młodociana może odnosić się do każdej żywej istoty i z grubsza określa okres od urodzenia do dojrzałości płciowej. U ludzi fazę młodocianą można podzielić jeszcze dokładniej, jak u wielu ssaków. Ci drudzy często kończą fazę młodzieńczą dojrzałością płciową, ale wtedy są jeszcze daleko od dorosłości i są określani jako niedojrzali.
U ludzi faza młodzieńcza zaczyna się, ściśle rzecz biorąc, zaraz po urodzeniu i kończy się dojrzałością płciową i początkiem dojrzewania. Jednak faza młodzieńcza obejmuje dalsze podfazy w tej klasyfikacji, u ludzi są to w szczególności faza niemowlęcia i małego dziecka oraz dzieciństwo do okresu dojrzewania. W większości przypadków dojrzewanie zaczęło się już w późnej fazie młodzieńczej. W związku z tym w okresie młodzieńczym ludzie przechodzą przez szereg formacyjnych zmian fizycznych i psychicznych. Ponadto po ukończeniu studiów jest daleki od dorosłości. Dopiero w okresie dojrzewania fizycznie i psychicznie rozwija się w dorosłego.
Funkcja i zadanie
W fazie młodzieńczej zachodzą zmiany, które będą kształtować ludzi przez całe dorosłe życie. Uczy się podstawowych zachowań przywiązania w okresie niemowlęcym (patrz na przykład tworzenie więzi). Zakłócenia mogą mieć trwający całe życie negatywny wpływ na jego zdolność tworzenia więzi lub relacji z własnymi dziećmi. Uczy się celowo i celowo poruszać swoim ciałem, przez kilka następnych lat rozwijają się zdolności motoryczne dużej i małej. Odruchy wczesnego dzieciństwa sygnalizują szybki rozwój ośrodkowego układu nerwowego.
Ponieważ ludzie w porównaniu z innymi ssakami rodzą się wyjątkowo przedwcześnie w młodości, wiele zmian zachodzi bardzo szybko i skokowo. W fazie malucha wyuczone zachowanie przywiązania pogłębia się, a dziecko także biegnie i mówi pewniej. Rozwijają się zdolności poznawcze. Pod względem psychologicznym ludzie rozwijają się w sposób formacyjny w okresie młodzieńczym.
Na przykład, jeśli niemowlęta nadal zakładają, że ich potrzeby są takie same, jak potrzeby wszystkich innych wokół nich, małe dzieci uczą się, że inni ludzie nie zawsze chcą tego samego.
Faza młodzieńcza kształtuje zachowania społeczne dziecka poprzez rodziców i kontakt z przyjaciółmi. Pod koniec okresu młodzieńczego wiele dzieci ma już bardzo wyraźny, częściowo bardzo dorosły obraz świata, potrafi artykułować się wybiórczo i od lat poruszać się całkowicie samodzielnie. Kiedy faza młodzieńcza przechodzi w okres dojrzewania, są fizycznie i psychicznie rozwinięci do tego stopnia, że w zasadzie dorastają tylko do ostatecznego wzrostu, przechodzą ostateczny rozwój fizyczny i umysłowy, a następnie są uważani za dorosłych. Faza młodzieńcza jest zatem okresem, w którym osoba rozwija się fizycznie i psychicznie na tyle, że brakuje jedynie dojrzałości płciowej jako czynnika zasadniczego.
Choroby i dolegliwości
Ponieważ faza młodzieńcza jest tak kształtująca pod względem fizycznym i psychicznym, mogą wystąpić poważne fizyczne i psychiczne niepożądane wydarzenia i choroby. W wielu przypadkach w okresie młodzieńczym zdarzenie może wywołać chorobę dopiero po latach lub dziesięcioleciach.
Niektóre choroby dziedziczne stają się zauważalne dopiero w fazie niemowlęcej i niemowlęcej i mogą nie zostać zauważone w czasie ciąży. Należą do nich na przykład choroba Pompego, fenyloketonuria czy hemofilia. Szereg nietolerancji pokarmowych, alergii i nietolerancji również często rozwija się w okresie młodzieńczym i zwykle nie zagrażają życiu, ale wymagają leczenia.
Choroby występujące w okresie młodzieńczym obejmują raka wieku dziecięcego, który na szczęście występuje rzadko. Mniej rzadkie są niepożądane zjawiska, które mogą mieć wrodzone, nabyte lub zewnętrzne przyczyny i wyzwalacze. Zaburzenia czynności narządu często pozostają niewykryte, dopóki narząd nie jest odpowiedzialny za rozwój, który zostaje zakłócony.
Pod koniec fazy młodzieńczej, kiedy dojrzewanie następuje za wcześnie, za późno lub wcale, pojawiają się problemy z tarczycą lub przysadką mózgową, które są odpowiedzialne za produkcję hormonów wywołujących dojrzewanie.
Fizyczne zaburzenia i anomalie w okresie młodzieńczym są na tyle ryzykowne, że mogą wpływać na procesy dojrzewania fizycznego w taki sposób, że dochodzi do trwałych uszkodzeń. Gdyby dojrzewanie nie nastąpiło, nie byłoby możliwe nadrobienie tego w wieku dorosłym, nawet poprzez późniejsze podawanie hormonów. Trwałym uszkodzeniem może być niedorozwój narządów płciowych, a nawet bezpłodność.
Oprócz spektrum chorób fizycznych, uszkodzenia psychiczne mogą również wystąpić w okresie młodzieńczym. Zaburzenia przywiązania, trauma lub podobne doświadczenia formacyjne często nie mają szkodliwego wpływu na osobę dorosłą, ale trwale utrwalają się w podświadomości człowieka. Nie musisz od razu wpływać na niego, ale pojawiają się później w życiu poprzez powtarzające się problemy lub destrukcyjne wzorce zachowań. Ponieważ w młodości zagłębiają się w podświadomość, konieczne jest dogłębne leczenie psychologiczne, aby takie uszkodzenie w ogóle było rozpoznawalne. Szczególnie problematyczna jest w tym kontekście faza niemowlęcia i małego dziecka, ponieważ pacjent później najmniej świadomie pamięta ten okres swojej młodzieńczej fazy.
