Zdolności motoryczne różni się w obszarach motoryki dużej i małej motoryki. Zdolności motoryczne są podstawą orientacji przestrzennej i podsumowują duże ruchy ciała. Zdolności motoryczne to koordynacja ruchu i zdolność reagowania. Drobne zdolności motoryczne opisują zręczność rąk, mimikę i zdolności motoryczne jamy ustnej. Rozwój motoryki dużej i małej są ściśle powiązane.
Jakie są zdolności motoryczne?
Lekarze rozumieją zdolności motoryczne jako całość wszystkich czynności zachodzących w ludzkim ciele podczas wszystkich ruchów, tj. Wszystkich sekwencji ruchowych kontrolowanych przez ludzki mózg. Podstawowe umiejętności motoryczne to umiejętności koordynacyjne, takie jak koordynacja ruchu. Do wystąpienia podstawowych ruchów motorycznych niezbędne jest napięcie mięśni. Najlepszym tego przykładem jest poczucie równowagi.
Rozróżnia się zdolności motoryczne dużej i małej motoryki. Każdy obszar można promować indywidualnie. Jeśli chodzi o zdolności motoryczne, początkowo myślimy o rękach, na przykład trzymaniu długopisu, ale mimika twarzy i zdolności motoryczne jamy ustnej również są tego częścią.
Zdolności motoryczne obejmują wszystkie główne ruchy, takie jak wspinanie się, bieganie, skakanie i utrzymywanie równowagi. Są to procesy, dla których konieczny jest duży zakres ruchu. Bez postawy, równowagi i postawy nie można wykonywać docelowych zdolności motorycznych.
W przypadku motoryki dużej stosuje się większe grupy mięśni, ale ich funkcje mogą już zawieść z powodu bardzo małych brakujących ruchów. Drobne zdolności motoryczne rozwijają się w wieku trzech lat i stabilizują się w wieku pięciu lat.
Funkcja i zadanie
Każdy ruch mięśni ciała jest bezpośrednio lub pośrednio kontrolowany przez mózg. Główną rolę odgrywa w tym płyta końcowa silnika. Jest synapsą i tworzy połączenie między komórką nerwu ruchowego a komórką mięśniową.
Aby duże i małe zdolności motoryczne mogły prawidłowo funkcjonować, ludzie potrzebują różnych umiejętności koordynacyjnych.Rozróżnia się siedem podstawowych umiejętności: umiejętności łączenia, umiejętności różnicowania, zdolności reagowania, umiejętności równowagi, umiejętności orientacji, umiejętności rytmiczne i zdolności adaptacyjne. Zdolności koordynacyjne współpracują ze zdolnościami warunkowymi w każdym działaniu sportowym.
Obszary motoryczne kory mózgowej projektują i planują każdy ruch oraz wysyłają informacje do mięśni w celu wykonania. Do płynnej implementacji informacji potrzebne są dwie inne struktury mózgu: móżdżek i zwoje podstawy.
Ukierunkowany ruch można wykonywać płynnie i precyzyjnie tylko przy wsparciu móżdżku. Przykładem tego jest ruch wyciągniętego palca do czubka nosa. Aby ruch ten przebiegał prawidłowo, potrzeba kilku skoordynowanych skurczów mięśni barku, ręki i dłoni. Tak samo jest, gdy np. Stoimy na jednej nodze. Kora mózgowa dokonuje dodatkowych drobnych korekt we wszystkich ruchach. Jeśli podnosimy jedną nogę, móżdżek wydaje mięśniom polecenia, które zapobiegają jej przewróceniu się. Wszystko to dzieje się nieświadomie.
Z kolei jądra podstawne nieustannie wybierają między pożądanymi i niepożądanymi sekwencjami działania. Tylko w ten sposób możliwy jest drobny ruch motoryczny we właściwym kierunku i z odpowiednią intensywnością. Samo balansując, udaje nam się dotknąć delikatnego przedmiotu, takiego jak surowe jajko, aby się nie rozbiło. Z kolei zainicjowane ruchy można przełożyć na precyzyjne i płynne sekwencje działania przez móżdżek.
Tutaj znajdziesz swoje leki
➔ Leki na zaburzenia koncentracjiChoroby i dolegliwości
Ponad połowa wszystkich komórek nerwowych w mózgu znajduje się w móżdżku. Dzięki temu łatwo jest zobaczyć, jak złożone są połączenia nerwowe w tym obszarze mózgu. Nawet we wczesnym dzieciństwie mogą wystąpić poważne zaburzenia rozwoju motorycznego, które zwykle można dobrze leczyć.
Większe ilości alkoholu znacznie zaburzają pracę móżdżku i widoczne są takie same skutki, jak u osoby cierpiącej na móżdżek. Występują zaburzenia równowagi, chory chwieje się i chodzi z rozstawionymi nogami. Język również wydaje się nierówny. Móżdżek jest również mocno zaangażowany w uczenie się motoryczne. Jeśli jest uszkodzony, nie możemy się już prawidłowo uczyć.
Obszary mózgu zwojów podstawy i wzgórza odfiltrowują prawidłowe wzorce ruchowe i pozwalają na przekazywanie impulsów do kory mózgowej, a tym samym na wykonywanie ruchu. Aby móc wykonywać złożone, wyuczone ruchy, niezwykle ważne jest filtrowanie w zwojach podstawy mózgu.
Jednak jądra podstawy nie mogą zainicjować ruchu. W chorobie Parkinsona zbyt wiele informacji zostaje zablokowanych w tym filtrze, tak że impulsy ruchowe nie są przekazywane do kory mózgowej. Wyraźne zaburzenia są rozpoznawalne: pacjent ma sztywny wyraz twarzy, mniej połyka niż osoba zdrowa, a jego ramiona prawie nie kołyszą się podczas chodzenia. Podnosi też tylko trochę stopy, przez co często się potyka. Powolne drżenie i sztywność mięśni to inne objawy tej choroby.
W przypadku choroby Huntingtona, choroby dziedzicznej, dzieje się dokładnie odwrotnie: filtr przepuszcza zbyt wiele sygnałów. Ruchy mięśni pojawiają się nagle i nieoczekiwanie, pacjent ma nad nimi niewielką kontrolę, na przykład robienie min lub rzucanie rękami i nogami w przód iw tył.
Wraz z wiekiem większość zadań motorycznych wymaga większej koncentracji. Zaburzenie motoryki dużej jest szybko widoczne, ponieważ osoba dotknięta chorobą jest poważnie ograniczona. Jazda na rowerze, skakanie na jednej nodze lub ćwiczenia fizyczne są bardzo trudne dla osób z dużymi zaburzeniami motorycznymi.
Uszkodzenie mózgu prawie zawsze prowadzi do zaburzeń motorycznych w układzie mięśniowo-szkieletowym. Występują problemy z kontrolą postawy i paraliż. Albo kontrola motoryczna mięśni jest ograniczona, całkowicie nieobecna, albo napięcie mięśni wzrasta.
Z drugiej strony choroby podstawowych linii chodu powodują zaburzenia ruchowe, ponieważ planowanie strategiczne i inicjowanie wszelkich ruchów są ograniczone.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
