Migotanie komór (trzepotanie komór)

Plik Migotanie komór odpowiednio Trzepotanie komór serca, potocznie też Fibrylacja lub Trzepotanie serca nazywa się, jest procesem wysoce zagrażającym życiu człowieka. Zawsze oznacza to poważne zagrożenie życia i w przypadku podejrzenia migotania komór pacjent musi natychmiast znaleźć się w rękach lekarza, który następnie podejmuje doraźne działania ratunkowe.

Co to jest migotanie komór?

Defibrylacja jest metodą leczenia zaburzeń rytmu serca, takich jak migotanie lub kołatanie komór, migotanie przedsionków i trzepotanie przedsionków, w której silne wyładowania elektryczne mają przywrócić prawidłową czynność serca.

Jeśli Migotanie komór ludzkiego serca, osoba dotknięta chorobą nie czuje już pulsu. Niekontrolowane skurcze i drgania serca występują, ponieważ nieprawidłowe zaburzenia rytmu serca oznaczają, że nie ma już prawidłowego bicia serca.

Mięsień sercowy pompuje tylko nieregularnie i nieleczony może przestać pompować w ogóle. Migotanie komór jest często powikłaniem podczas zawału serca. Jeśli pacjent nie zostanie natychmiast odpowiednio leczony, może umrzeć z powodu migotania komór.

przyczyny

Przyczyny Migotanie komór są różnorodne. Choroby sercowo-naczyniowe bardzo często wynikają z wieloletniego palenia, ale także z innych chorób organicznych, takich jak uszkodzenie wątroby i nerek. Niezdrowa dieta i siedzący tryb życia również sprzyjają chorobom serca.

Główną przyczyną migotania komór jest jednak choroba samego serca, tzw. Choroba wieńcowa. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn migotania komór i nagłej śmierci sercowej.

Brak potasu z powodu niewydolności nerek lub niewłaściwa dieta wysokotłuszczowa może również prowadzić do migotania komór. Ostry wstrząs i porażenie prądem elektrycznym mogą również powodować ostre migotanie komór.

W rzadkich przypadkach nadmierny stres (zwykle związany z zawałem serca) może pośrednio prowadzić do migotania komór.

Objawy, dolegliwości i oznaki

Początek migotania komór (trzepotanie komór) jest często zauważalny kilka minut wcześniej poprzez różne rozproszone objawy. Osoby dotknięte chorobą często doświadczają łagodnych napadów zawrotów głowy i senności, którym mogą towarzyszyć silne nudności. Często pojawiają się też zimne poty, wewnętrzny niepokój i ucisk w klatce piersiowej.

W dalszym przebiegu dochodzi do kołatania serca. Tętno wzrasta tutaj do 250 uderzeń na minutę - około 60 do 80 uderzeń na minutę jest normalne. Osoba dotknięta chorobą cierpi na narastającą duszność, która może nasilać się do ostrej duszności. Przeciążenie serca często prowadzi do bólu w klatce piersiowej po lewej stronie, który może promieniować do lewego ramienia i barku.

Migotanie komór zwykle prowadzi do zapaści sercowo-naczyniowej, a dana osoba traci przytomność w ciągu kilku sekund. Zwykle skóra osoby zemdlonej blednie, a usta sine. Źrenice są zwykle rozszerzone i sztywne, nie można określić ani ciśnienia krwi, ani tętna.

Aktywność oddechowa również ustaje. Wielu pacjentów doświadcza niekontrolowanego opróżniania jelit lub pęcherza podczas omdlenia. W wielu przypadkach migotanie komór nie jest sygnalizowane takimi sygnałami ostrzegawczymi, ale występuje spontanicznie i bez uprzedniego ostrzeżenia. Kilka dni wcześniej niektórzy dotknięci chorobą odczuwają jedynie znacznie zmniejszoną wydolność fizyczną.

Diagnoza i przebieg

Pacjent, który ma ostry Migotanie komór cierpi, po kilku sekundach zapada w głęboką utratę przytomności. Występują silne skurcze, a źrenice są wyraźnie rozszerzone. Mózg nie jest już zaopatrywany w tlen.

Nieleczone lub leczone zbyt późno migotanie komór prowadzi do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu już po kilku minutach, a wkrótce potem nieuchronnie dochodzi do śmierci. W przypadku najmniejszego podejrzenia migotania komór lub zawału serca lekarz pogotowia ratunkowego podejmuje natychmiastowe działanie.

Ponadto należy jak najszybciej wykonać EKG, aby monitorować czynność serca pacjenta. Ponadto krew pacjenta będzie badana zaraz po przybyciu do szpitala. Wiele miast i powiatów posiada specjalne karetki pogotowia, które są wyposażone dla pacjentów z ostrym sercem i w których można przeprowadzić wszelkie środki ratunkowe. Ale półautomatyczne defibrylatory, które obecnie znajdują się w wielu instytucjach publicznych, mogą oszczędzić czas i uratować życie.

Komplikacje

Migotanie komór jest stanem zagrażającym życiu pacjenta. Jeśli ten stan nie jest leczony, w najgorszym przypadku pacjent może umrzeć. Z reguły ostre leczenie musi być przeprowadzone przez lekarza ratunkowego lub bezpośrednio w szpitalu.

Inne powikłania i objawy zwykle zależą od przyczyny i leczenia. Osoby dotknięte chorobą mogą również stracić przytomność w wyniku migotania komór i prawdopodobnie zranić się, jeśli upadną. Podobnie, krążenie w całym ciele może ulec awarii. Jeśli dana osoba straci przytomność, narządy wewnętrzne i mózg nie będą już mogły być zaopatrywane w tlen.

Powoduje to nieodwracalne uszkodzenia, przez co poszkodowana osoba może cierpieć na paraliż lub zaburzenia wrażliwości nawet po zabiegu. Ta dolegliwość jest leczona za pomocą defibrylatora i zwykle nie prowadzi do powikłań. Jednak nie każdego pacjenta można uratować. Może być konieczny rozrusznik serca, aby osoba dotknięta chorobą mogła nadal przeżyć. W większości przypadków migotanie komór znacznie skraca oczekiwaną długość życia pacjenta.

Kiedy należy iść do lekarza?

Zaburzenia rytmu serca to jedne z najpoważniejszych objawów zdrowotnych, które zawsze powinien zbadać lekarz. Nieprawidłowości stałe i przejściowe wskazują na problemy z czynnością serca, które należy wyjaśnić podczas wizyty kontrolnej. Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli wystąpi ból w klatce piersiowej, uczucie kłucia lub łzawienia w klatce piersiowej, bicie serca lub zmiana ciśnienia krwi. Jeśli dana osoba cierpi na nudności, zawroty głowy lub niestabilny chód, jest to powód do niepokoju.

Jeśli oddech jest nieprawidłowy, zdecydowanie zaleca się rozpoczęcie badania lekarskiego. Jeśli masz duszność, organizm nie otrzymuje wystarczającej ilości tlenu przez długi czas.Niedostateczna podaż może wywołać stan zagrażający życiu i doprowadzić do przedwczesnej śmierci. W przypadku senności lub utraty przytomności należy powiadomić pogotowie ratunkowe. Środki pierwszej pomocy mają być zainicjowane przez osoby obecne w celu zapewnienia przeżycia danej osoby.

W przypadku niekontrolowanego drżenia lub wewnętrznego niepokoju pojawiają się pierwsze oznaki problemu zdrowotnego. Ponieważ migotanie komór wiąże się z wysokim ryzykiem utraty życia, w przypadku nasilenia się objawów należy jak najszybciej zareagować. W przypadku ciągłego wzrostu tętna, wewnętrznego przegrzania, pocenia się lub nagłego zatrzymania układu sercowo-naczyniowego potrzebny jest lekarz pogotowia ratunkowego.

Leczenie i terapia

Najpierw lekarz ratunkowy lub dostępny personel medyczny podejmie natychmiastowe działania resuscytacyjne. Ta resuscytacja ma na celu ożywienie układu serce-płuca. Ten ostry Migotanie komór jest następnie leczony tak zwanym defibrylatorem. To urządzenie służy do przywrócenia normalnego rytmu serca i bicia serca.

Następnie lekarz wstrzykuje pacjentowi dodatkowe leki przeciwarytmiczne. Leki te stabilizują układ sercowo-naczyniowy i normalizują przewodnictwo elektryczne ludzkiego serca. Pacjent, u którego wystąpiło migotanie komór, trafia do szpitala na oddział intensywnej terapii. Dzięki nowoczesnemu aparatowi medycznemu jest on bezproblemowo monitorowany, aż jego stan wyraźnie się ustabilizuje i będzie można go dalej leczyć na normalnym oddziale.

Każdemu, kto kiedykolwiek doznał ataku migotania komór lub zawału serca, grozi to, że powtórzy się to samo i nie przeżyje tego po raz drugi. Dlatego lekarz podejmie w szpitalu środki ostrożności, aby uniknąć nawracającego migotania komór. Ostateczne wszczepienie rozrusznika serca i stałe leczenie medyczne lub chirurgiczne pierwotnych przyczyn są zwykle nieuniknione.

Tutaj znajdziesz swoje leki

➔ Leki na arytmię serca

Perspektywy i prognozy

Jeśli osoba dotknięta migotaniem komór nie zostanie od razu poddana intensywnej terapii, rokowanie jest złe. Istnieje ryzyko przedwczesnej śmierci pacjenta, ponieważ trzepotanie serca jest sytuacją awaryjną dla osoby zainteresowanej i stanowi poważne zagrożenie dla jej życia. Jeśli udzielenie pierwszej pomocy zostało rozpoczęte przez osoby obecne bezpośrednio po wystąpieniu migotania komór, a opieka medyczna zostanie udzielona w ciągu kilku minut, szanse na wyzdrowienie zwiększają się.

Zasadniczo zdrowa osoba jest narażona na długotrwałe osłabienie. W większości przypadków ratowanie życia jest skuteczne. Zwykle trzeba zmienić dotychczasowy styl życia i unikać stresu fizycznego i emocjonalnego. W dowolnym momencie mogą doprowadzić do nawrotu istniejących dolegliwości i spowodować kolejne zagrożenie życia.

Jeśli występują inne choroby podstawowe, takie jak nadwaga, choroby serca czy niewydolność nerek, ma to niekorzystny wpływ na dalszy przebieg choroby. Oprócz trwałego uszkodzenia narządów i upośledzenia możliwości funkcjonalnych organizmu istnieje ryzyko wtórnych chorób fizycznych i psychicznych. Jakość życia znacznie się obniża i konieczna jest restrukturyzacja całego życia codziennego, ponieważ zwykłych obowiązków nie można już samodzielnie wypełniać. Występują nieodwracalne uszkodzenia, które w dowolnym momencie mogą prowadzić do komplikacji i zagrażać życiu. Prawdopodobne jest paraliż lub wielokrotne interwencje chirurgiczne.

zapobieganie

Chcąc zapobiegać chorobom układu sercowo-naczyniowego zdecydowanie warto skorzystać z profilaktycznych badań lekarskich. Osoby w wieku 35 lat i starsze mogą poddawać się regularnym badaniom. Jeśli zauważysz nieregularne bicie serca lub nawet ból w okolicy serca, powinieneś natychmiast zostać zbadany przez lekarza rodzinnego lub kardiologa. 24-godzinny EKG może wyjaśnić niejasne skargi, jeśli normalny EKG nie wykazuje żadnych nieprawidłowości.

Palenie i nadmierne spożywanie alkoholu uszkadzają wszystkie narządy, a tym samym serce. Ci, którzy dużo ćwiczą, zdrowo się odżywiają i rezygnują z przyjemnych trucizn, mogą zapobiegać chorobie wieńcowej i niedoborowi potasu. Jeśli taka choroba już występuje, należy skrupulatnie przestrzegać wizyt terapeutycznych i przyjmować przepisane leki.

Opieka postpenitencjarna

Migotanie komór lub trzepotanie komór, które przeżyły, to choroba, która musi być objęta opieką medyczną. Dotyczy to między innymi defibrylatora, który w wielu przypadkach dla bezpieczeństwa został wszczepiony w klatkę piersiową pacjenta. Funkcja i dopasowanie muszą być odpowiednie, aby zagwarantować najlepszy możliwy poziom ochrony zainteresowanej osoby.

Ponadto opieka kontrolna zależy również od możliwej choroby podstawowej, która wyzwoliła migotanie lub trzepotanie komór. W przypadku rozpoznania strukturalnej choroby serca należy ją monitorować w jej przebiegu w regularnych odstępach czasu określonych przez lekarza. Obejmuje to USG i EKG, ale także EKG wysiłkowe, procedury obrazowania, takie jak MRI lub badania inwazyjne z użyciem cewnika sercowego.

Jeśli w ramach dalszej opieki można poprawić sprawność fizyczną, należy to również omówić z lekarzem prowadzącym, na przykład lekarzem rodzinnym, internistą lub kardiologiem. Istnieją tu grupy rehabilitacyjne, które są specjalnie dostosowane do potrzeb pacjentów kardiologicznych. Pomocne są również spacery na świeżym powietrzu.

Dieta jest najlepiej świadoma cholesterolu, ale nie jest zbyt gruba. Lepiej unikać alkoholu, nikotyny i zbyt dużej ilości kofeiny. Zabiegi relaksacyjne lub joga mogą być bardzo pomocne jako część dalszej opieki w psychologicznym leczeniu migotania komór.

Możesz to zrobić sam

Migotanie komór (trzepotanie komór) jest potencjalnie zagrażającą życiu arytmią serca wymagającą natychmiastowej pomocy medycznej. Z uwagi na to, że utrata przytomności często następuje szybko, samopomoc ze strony chorego zwykle nie jest możliwa.

Jednak po przezwyciężeniu migotania komór istnieją pewne zachowania, które są ważne dla pacjenta w życiu codziennym. W zależności od tego, co zostało ustalone jako przyczyna migotania komór lub trzepotania komór, pacjent może aktywnie przyczyniać się do zdrowia swojego serca w porozumieniu z lekarzem rodzinnym, internistą lub kardiologiem. Dotyczy to w szczególności zdrowej diety, a także określonej ilości aktywności fizycznej, którą zazwyczaj wszczepiany defibrylator umożliwia zarówno samodzielnie, jak i w grupach sportów kardiologicznych. Przydatne jest również wzmocnienie układu odpornościowego, aby zapobiec infekcjom i zmniejszyć nadwagę. Ponadto to od pacjenta zależy jak najmniejsze ograniczenie stresu w jego prywatnym lub zawodowym otoczeniu.

Stan psychiczny chorego należy wzmocnić także w przypadku zagrożenia migotaniem komór (trzepotanie komór). Tutaj również pomaga umiarkowany trening. Dodatkowo stabilizacja psychologiczna jest możliwa dzięki pracy rozmowom, wyprowadzaniu psa na spacer lub nauce metody relaksacyjnej takiej jak progresywne rozluźnienie mięśni wg Jacobsena. Delikatne style jogi również stabilizują wewnętrzną równowagę często znacząco.