Klebsiella granulomatis

Klebsiella granulomatis to nie wiciowata, Gram-ujemna bakteria w kształcie pałeczki z rodziny enterobakterii. Fakultatywnie żyje w warunkach beztlenowych w cytoplazmie dużych komórek jednojądrzastych i jest czynnikiem wywołującym chorobę przenoszoną drogą płciową - donowanozę. Bakteria nie tworzy zarodników i dlatego jest zależna od bezpośredniego przenoszenia z człowieka na człowieka - głównie poprzez stosunek płciowy - dla długotrwałego przeżycia.

Czym jest Klebsiella Granulomatis?

Klebsiella granulomatis jest czynnikiem wywołującym chorobę przenoszoną drogą płciową Donovanosis, znaną również jako ziarniniak pachwinowy. Bakteria należy do rodziny enterobakterii, ponieważ większość gatunków występuje w przewodzie pokarmowym. Bakteria Gram-ujemna nie jest wiciowata i nie jest zdolna do samodzielnego poruszania się. Fakultatywnie żyje w warunkach beztlenowych w cytoplazmie dużych komórek jednojądrzastych, czasami także wewnątrzkomórkowo w niektórych leukocytach z jądrem komórek polimorficznych.

Jego wygląd jest pleomorficzny, co oznacza, że ​​może przybierać inne kształty poza kształtem pręta. Na przykład, jeszcze niedojrzałe bakterie mogą przybrać mały kulisty (podobny do ziarniaków) kształt. Dojrzałe bakterie z gatunku Klebsiella granulomatis mogą tworzyć eliptyczne kapsułki, ale w zależności od warunków środowiskowych występują również jako ziarniaki lub diplokoki, w których dwa ziarniaki łączą się w parę.

Bakteria nie tworzy trwałych form ani zarodników, więc jest zależna od bezpośredniego przenoszenia z żywiciela na żywiciela, aby przetrwać w długim okresie.

Występowanie, dystrybucja i właściwości

Klebsiella granulomatis jest czynnikiem wywołującym chorobę przenoszoną drogą płciową donovanosis, która jest jedną z tak zwanych chorób przenoszonych drogą płciową (STD). Choroby przenoszone drogą płciową podlegają obowiązkowi zgłoszenia w Niemczech w formie anonimowej. W niektórych krajach rozwijających się choroba ma charakter endemiczny, ponieważ często nie ma dostępnej opieki medycznej lub osoby dotknięte chorobą nie mogą sobie pozwolić na niezbędne leczenie.

Główne obszary chorób endemicznych stwierdzono w regionach i krajach, takich jak Indie, Brazylia, RPA i Papua-Nowa Gwinea. W Australii choroba szerzyła się szczególnie wśród Aborygenów. Edukacja i lepsza opieka medyczna w międzyczasie znacznie zmniejszyły zakaźną donowanozę.

Bakteria może być przenoszona tylko przez intensywny kontakt ze skórą. Zdecydowanie najczęstszym rodzajem infekcji jest zatem stosunek płciowy. Bakterie kolonizują głównie tkanki zewnętrznych narządów płciowych i okolicy odbytu. Kilka dni do kilku tygodni po zakażeniu pojawiają się bezbolesne wrzody, które można pomylić z owrzodzeniami, ponieważ są one również typowe dla kiły, choroby przenoszonej drogą płciową. Typowymi cechami wyróżniającymi owrzodzenia wywołane przez Klebsiella granulomatis od wrzodów syfilitycznych jest ich bezbolesność i zawijanie się krawędzi. Inną wyróżniającą cechą jest to, że w zakażeniach Klebsiella granulomatis węzły chłonne zwykle nie są zajęte, tj. Nie wykazują obrzęku ani tkliwości. Ponadto mikroskopijne dowody z rozmazów lub biopsji z krawędzi zmiany mogą dać pewność.

Obraz mikroskopowy zazwyczaj przedstawia tak zwane ciałka Donovana w komórkach, które zostały wcześniej zabarwione według Wright-Giemsa. Ciałka są wyraźnie widoczne pod mikroskopem świetlnym po zabarwieniu jako owalne struktury wewnątrzkomórkowe w makrofagach i histiocytach. Bakterii nie można hodować na pożywkach hodowlanych.

Klebsiella granulomatis dobrze reaguje na niektóre antybiotyki. Zwykle bakterie leczy się antybiotykami makrolidowymi lub tetracyklinami. Antybiotyki makrolidowe są zwykle dobrze tolerowane i działają bakteriostatycznie na wiele rodzajów bakterii, ponieważ skutecznie hamują syntezę białek. Są również powszechnie stosowane w leczeniu rzeżączki i zwalczania zakażeń chlamydiami. Grupa tetracyklin ma szerokie działanie bakteriostatyczne na wiele bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich. Jednak tetracykliny mają silne właściwości wiązania wapnia, co prowadzi do działań niepożądanych i należy je obserwować. Leczenie donovanosis jest również częste w przypadku kotrimoksazolu. Jest to połączenie dwóch antybiotyków trimetoprimu i sulfametoksazolu o bardzo szerokim działaniu antybiotykowym.

Zwalczając Klebsiella granulomatis należy zwrócić uwagę, że bakteria ta - podobnie jak wiele innych bakterii Gram-ujemnych - jest odporna na antybiotyki beta-laktamowe.

Choroby i dolegliwości

Nieleczona choroba weneryczna ziarniniaka pachwinowego może prowadzić do zniszczenia tkanek zewnętrznych narządów płciowych i okolicy odbytu. Jest to związane nie tylko z efektami częściowo oszpecającymi i okaleczającymi, ale postępujące niszczenie tkanek z wyraźnymi krwotokami zwiększa ryzyko wtórnego zakażenia drobnoustrojami. Ze względu na istniejące zmiany skóra w znacznym stopniu traci zdolność zapobiegania wnikaniu mikroorganizmów.

Występujące krwawienie umożliwia pewnym patogennym zarazkom przedostanie się bezpośrednio do krwiobiegu. Na przykład donowanoza wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia wirusem HIV, ponieważ patogen HIV ma „łatwiejszy czas” na zakażenie. Jeśli na genitaliach pojawi się krwawienie, bariera skórna, którą normalnie należy pokonać, jest poważnie osłabiona lub całkowicie nieobecna. Wirusy AIDS są zatem wyraźnie bardziej zaraźliwe u osób, które już cierpią na Klebsiella granulomatis w zaawansowanym stadium, niż u osób, które nie cierpią na tę wcześniej istniejącą chorobę.

Chociaż donowanozę można stosunkowo skutecznie leczyć niektórymi antybiotykami, istnieje ryzyko, że choroba może nawrócić do 18 miesięcy po skutecznym leczeniu. Partnerzy seksualni, którzy odbyli stosunek z osobą zakażoną do 40 dni przed wystąpieniem objawów, również są narażeni na ryzyko zakażenia.

Chorzy powinni powstrzymać się od współżycia płciowego nawet podczas leczenia odpowiednimi antybiotykami do czasu całkowitego wyleczenia choroby. Gwarantuje to, że w tym czasie nie zakażą innych ludzi.