Na Zespół Leigha jest to choroba dziedziczna. Jest to jedna z chorób mitochondrialnych.
Co to jest zespół Leigha?
© Kazakova Maryia - stock.adobe.com
Tak jak Zespół Leigha jest chorobą dziedziczną, w której dochodzi do zaburzenia metabolizmu energetycznego mitochondriów. Choroba nosi również nazwy Choroba Leigha, Choroba Leigha i Podostra martwicza encefalomielopatia.
Nazwa Syndrom Leigha pochodzi od brytyjskiego psychiatry i neuropatologa Archibalda Denisa Leigha. Po raz pierwszy wspomniał o chorobie w 1951 roku. Opisał sześcioletniego chłopca, który cierpiał na szybko postępujące zaburzenia rozwojowe. Więc chłopiec zmarł w ciągu sześciu miesięcy. W jego mózgu stwierdzono wzrost naczyń włosowatych i rozległą martwicę. Choroba Leigha zwykle zaczyna się u niemowląt lub małych dzieci. Z drugiej strony formy dorosłe są bardzo rzadkie.
przyczyny
Choroba Leigha jest spowodowana zaburzeniem metabolizmu mitochondriów. Dotyczy to regionu wytwarzania i dostarczania energii. Możliwe są różne defekty kompleksu I do IV łańcucha oddechowego. Łańcuch oddechowy zyskuje ATP (trójfosat adenozyny) jako dostawcę energii poprzez glikolizę. Ponadto mogą wystąpić defekty w cyklu kwasu cytrynowego.
Za zaburzenia często odpowiedzialne są delecje w obrębie mtDNA. Czasami mutacje punktowe mają wpływ na kompleks II, biotynidazę lub mitochondrialną ATPazę. Zmiany w genomie mitochondrialnym zachodzą poprzez dziedziczenie po stronie matki. Podczas zapłodnienia komórki jajowej męskie plemniki nie wprowadzają mtDNA do zygoty. Geny, które są kodowane w nDNA, są w większości przypadków autosomalne recesywne.
Częstość występowania chorób mitochondrialnych wynosi od 1 do 1,5 na 10 000. Zespół Leigha jest jedną z rzadkich chorób mitochondrialnych. Choroba dziedziczna występuje częściej u chłopców niż u dziewcząt. Fakt ten można przypisać mutacjom, które są połączone z chromosomem X. W niektórych rodzinach występują częściej. Jeśli członek rodziny ma już zespół Leigha, częstość choroby jest o 33 procent większa niż w przypadku dziedziczenia autosomalnego recesywnego. Tam częstotliwość wynosi 25 procent.
Objawy, dolegliwości i oznaki
Około 70 do 80 procent wszystkich chorych cierpi na klasyczną postać zespołu Leigha. Choroba zaczyna się od nich u niemowląt lub małych dzieci, podczas gdy ich rozwój przebiega normalnie wcześniej. Pierwsze objawy pojawiają się w okresie od 3 miesiąca do 2 roku życia i mogą występować podostre, podostre lub ostre. W około 75 procentach objawy są podstępne.
Pojawiające się objawy zależą od regionu mózgu dotkniętego chorobą. Może to prowadzić do osłabienia mięśni, niedowładów mięśni, napadów padaczkowych, trudności w połykaniu, wymiotów, niedociśnienia i opóźnionego rozwoju. Ponadto występują objawy oczne, takie jak porażenie mięśni oka, oczopląs i zaburzenia oddychania. Około 37 procent wszystkich dzieci dotkniętych chorobą ma również niepełnosprawność intelektualną.
Ze względu na napady padaczkowe istnieje ryzyko wystąpienia sytuacji krytycznych. Około 55 procent wszystkich dzieci cierpi również na słaby apetyt i problemy żywieniowe. Inną typową cechą choroby dziedzicznej jest brak wzrostu fizycznego. Możliwe są również zaburzenia serca, takie jak niewydolność serca, głuchota, zmiany w nerkach, zaburzenia hormonalne i zaburzenia wrażliwości. Nierzadko zdarzają się poważne komplikacje, które prowadzą do śmierci dziecka.
Diagnoza i przebieg choroby
Zespół Leigha można rozpoznać po jego objawach i historii medycznej rodziny dziecka. Często zdarza się, że choroba Leigh ma zaburzenia rozwoju psychomotorycznego. Dalsze opcje diagnostyczne obejmują określenie stanu neurologicznego poprzez badanie odruchów patologicznych, obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRT) i nakłucie lędźwiowe, podczas którego bada się płyn mózgowy (płyn).
Można wykonać biopsję mięśnia w celu wykrycia postrzępionych czerwonych włókien. Z reguły zespół Leigha ma niekorzystny przebieg choroby. Dzieci dotknięte chorobą umierają zwykle po kilku latach, głównie z powodu zaburzeń regulacji układu oddechowego. Rokowanie jest korzystniejsze, jeśli choroba jest młodzieńcza lub dorosła.
Medycyna ma nadzieję, że w przyszłości uda się powstrzymać groźną chorobę mitochondrialną poprzez zastosowanie syrolimusa, co pozytywnie wpłynie na czas przeżycia.
Komplikacje
Zespół Leigha prowadzi do różnych dolegliwości, które znacznie obniżają i ograniczają jakość życia osób dotkniętych chorobą. Z reguły pacjenci są uzależnieni od pomocy innych osób w życiu codziennym z powodu zespołu. Szczególnie u dzieci występuje duże opóźnienie w rozwoju. Pacjenci cierpią na wyraźne osłabienie mięśni i napady padaczkowe.
Mogą być również związane z bólem. Ponadto występują trudności w połykaniu, tak że osoby dotknięte chorobą nie mogą już normalnie przyjmować pokarmów i płynów. Jakość życia jest przez to znacznie ograniczona. Podobnie dochodzi do utraty apetytu, a także niewydolności serca, tak że w najgorszym przypadku pacjent może umrzeć z powodu śmierci sercowej.
Niestety nie jest możliwe leczenie przyczynowe zespołu Leigha. Z reguły osoby dotknięte chorobą są przez całe życie zależne od terapii, które mogą uczynić codzienne życie bardziej znośnym. Rodzice również są często uzależnieni od leczenia psychologicznego, ponieważ często cierpią na depresję i inne dolegliwości psychologiczne. Zespół Leigha może również skrócić oczekiwaną długość życia osób dotkniętych chorobą.
Kiedy powinieneś iść do lekarza?
Ponieważ zespół Leigha jest chorobą dziedziczną i nie leczy się sam, zawsze należy skonsultować się z lekarzem. Nieleczony zespół Leigha może prowadzić do śmierci. Należy zgłosić się do lekarza, jeśli osoba z zespołem Leigh ma osłabienie mięśni lub ogólne osłabienie. Napady padaczkowe lub trudności w połykaniu mogą również wskazywać na zespół.
Wskazaniami mogą być również zaburzenia oddechowe lub niepełnosprawność intelektualna. Jeśli objawy te wystąpią w dzieciństwie, zawsze należy skonsultować się z lekarzem. Problemy z sercem lub głuchota również wskazują na zespół Leigha. Mogą one przekształcić się w poważne komplikacje, które mogą doprowadzić do śmierci pacjenta.
Wstępne badanie w kierunku zespołu Leigh może zostać przeprowadzone przez lekarza pierwszego kontaktu lub pediatrę. Dalsze leczenie zależy od dokładnych objawów i ich nasilenia.
Terapia i leczenie
Nie udało się jeszcze ustalić przyczynowego leczenia zespołu Leigha. Istnieją różne podejścia terapeutyczne, do których u. za. Podawanie przeciwutleniaczy lub transporterów elektronów, stymulacja resztkowej aktywności enzymów kofaktorami takimi jak witamina B1 (tiamina), uzupełnianie zapasów energii, dieta ketogeniczna, redukcja toksycznych metabolitów lub suplementacja w przypadku niedoboru wtórnego.
Sposób leczenia mitochondrialnych zaburzeń metabolizmu ostatecznie zależy od odpowiedniej diagnozy, która różni się w zależności od osoby. Zwykle wymaga to złożonych analiz genetycznych i biochemicznych molekularnych. Dlatego należy dokładnie przeanalizować najbardziej obiecujące opcje. Jeśli występuje defekt dehydrogenazy pirogronianowej, obiecująca jest dieta ketogeniczna o wysokiej zawartości tłuszczu i tylko kilku węglowodanach. Na kwasicę można wpływać stosując węglan sodu.
W leczeniu napadów podaje się specjalne leki. Jednak niektóre leki, takie jak walproinian lub tetracykliny, są niekorzystne i dlatego należy ich unikać. W celu złagodzenia objawów dostępne są dalsze środki terapeutyczne, takie jak terapia zajęciowa, fizjoterapia lub terapia mowy. Ponadto medycyna bada dalsze rozsądne sposoby leczenia.
Perspektywy i prognozy
Zespół Leigha ma stosunkowo złe rokowanie. Oczekiwana długość życia dzieci dotkniętych chorobą to zaledwie kilka lat. Dzięki nowoczesnym metodom terapii objawy można złagodzić, ale nie można spowolnić przebiegu choroby. Dokładne rokowanie zależy od ciężkości choroby Leigha. Ważnym czynnikiem jest również ogólny stan pacjenta.
Lekarz uwzględni wszystkie istotne informacje w swojej diagnozie i prognozie. W zależności od tego, czy i jakie powikłania wystąpią, rokowanie może się poprawić lub pogorszyć w miarę postępu choroby. Z reguły odpowiedzialny lekarz nie podaje ostatecznej prognozy, a jedynie podaje szeroki okres.
Zespół Leigha to śmiertelna choroba, która wiąże się ze znacznym dyskomfortem dla pacjentów. Dotyczy to również rodziców, którzy czasami poważnie cierpią z powodu choroby dziecka. Po śmierci dziecka rodzice powinni rozpocząć terapię, która pomoże mu poradzić sobie z żalem. Osoby dotknięte chorobą nie mają dobrej oczekiwanej długości życia.Krewni mogą wyleczyć się z choroby dziecka pod fachową opieką, aw wielu przypadkach matki mogą nawet ponownie zajść w ciążę.
zapobieganie
Choroba Leigha jest wrodzoną chorobą dziedziczną. Z tego powodu nie ma znaczących środków zapobiegawczych przeciwko zespołowi.
Opieka postpenitencjarna
W przypadku zespołu Leigha zwykle nie ma specjalnych środków kontrolnych dla osób dotkniętych chorobą, ponieważ ta choroba jest chorobą dziedziczną, której nie można całkowicie wyleczyć. Jednak osoba dotknięta chorobą powinna skonsultować się z lekarzem, gdy tylko pojawią się pierwsze oznaki i objawy choroby, aby nie mogły wystąpić dalsze powikłania lub dolegliwości, ponieważ choroba ta nie może się wyleczyć.
Jeśli chcesz mieć dzieci, badania genetyczne i poradnictwo mogą dostarczyć informacji na temat prawdopodobieństwa wystąpienia zespołu Leigha u Twoich potomków. W większości przypadków objawy zespołu Leigh można stosunkowo dobrze złagodzić, przyjmując leki i różne suplementy. Osoba poszkodowana powinna zawsze regularnie przyjmować lek i zapewnić prawidłowe dawkowanie.
Jeśli coś jest niejasne, należy najpierw skonsultować się z lekarzem. Na przebieg choroby pozytywnie wpływa również zdrowy tryb życia ze zdrową i zróżnicowaną dietą. Większość osób dotkniętych chorobą nadal jest uzależniona od środków fizjoterapeutycznych, chociaż wiele ćwiczeń można wykonywać we własnym domu. Zwykle zespół nie skraca oczekiwanej długości życia osób dotkniętych chorobą.
Możesz to zrobić sam
W przypadku braku specjalnego leczenia, które mogłoby pomóc wyleczyć schorzenie neurologiczne, osoby dotknięte chorobą nadal mają pewne możliwości samopomocy. Mogą one pomóc złagodzić upośledzenia w życiu codziennym spowodowane poważnymi ograniczeniami fizycznymi i psychicznymi.
Jak wykazały niektóre terapie w indywidualnych przypadkach, zmiana diety na żywność szczególnie niskowęglowodanową może zmniejszyć stężenie kwasu mlekowego i związany z tym spadek wartości pH krwi. Na tym tle w codziennym jadłospisie powinny znaleźć się głównie warzywa i nabiał, aby złagodzić objawy i nieznacznie poprawić ogólny stan zdrowia. Zalecana jest również witamina B1 (tiamina) i B2 (ryboflawina). Należy unikać produktów o wysokiej zawartości cukru.
W przypadku osób dotkniętych chorobą terapia zajęciowa może złagodzić objawy. Celem leczenia jest zachowanie maksymalnej niezależności w życiu codziennym. Ponieważ osoby dotknięte chorobą mają na ogół nie tylko ograniczenia fizyczne, ale także deficyty komunikacyjne, wizyta u logopedy może okazać się cenną pomocą w życiu codziennym. W tym przypadku możliwe deficyty artykulacji i zaburzenia językowe są łagodzone poprzez ukierunkowany trening i kompensowane najlepiej, jak to możliwe. Umożliwia to osobom cierpiącym na zespół Leigha rozwinięcie i zapewnienie większego udziału społecznego w życiu codziennym. Korzystanie z ofert fizjoterapeutycznych pomaga ludziom poprawić ogólną mobilność i funkcjonalność.
.jpg)
.jpg)
